Af http://www.esb.is :

———-

Evrópusambandið trúir að aukið frelsi í alþjóðlegum viðskiptum geti bætt lífskjör verulega, ekki síst í svokölluðum þróunarríkjum. Viðskiptafrelsi á einna stærstan þátt í að bæta félagslegar aðstæður um allan heim og stuðlar að sjálfbærri efnhagsþróun.

ESB í forystusveit þeirra sem vilja aukið frelsi í alþjóðaviðskiptum, sem sést meðal annars á því að Evrópusambandið berst fyrir því að sem flest málefni verði tekin til umræðu í næstu samningahrinu í Alþjóðaviðskiptastofnuninni (WTO). ESB leggur áherslu á að í næstu hrinu verði rætt um aukið frelsi í viðskiptum með landbúnaðarafurðir, sameiginlegar reglur á nýjum sviðum svo sem varðandi fjárfestingar og samkeppni, að þess verði sérstaklega gætt að þróunarríki fái notið hagstæðra viðskiptakjara og að nýr samningur leiði sannanlega til aukinnar þróunar. Ennfremur að tekið verði mið af umhverfis- og heilbrigðismálum og þess gætt sérstaklega að reglur séu þannig úr garði gerðar að ekki eigi sér stað órökstudd og ósanngjörn mismunun á milli ríkja og svæða.

———-

Þú ættir að skoða haftastefnuna, tollamúrana og viðskiptatarkmarkanirnar sem eru á Íslandi áður en þú ferð að gagnrýna ESB. Allt það frelsi í viðskiptum á íslandi sem er núna kom með EES, ekki vegna þess að „fjármálasérfræðingarnir“ í Sjálfstæðisflokknum vildu það.

Það eru allir sammála um það núna að EES samningurinn færði okkur ekkert nema gott. Við samþykkt hans samþykktum við að taka lögjöfina beint frá ESB inná okkur í mörgum stórum málaflokkum. Núna er það þannig að 80% af nýjum lögum íslands koma beint frá ESB án þess að við höfum nokkuð um það að segja. Það að taka þátt í alþjóðasáttmálum og efnahagsbandalögum er venjulega að afsalasér fullveldinu, en þar sem við erum í EES þá erum við að fá fullveldið aftur með því að ganga inní ESB.

Anstæðingar ESB taka alltaf svona eitt mál og benda á það og segja að þetta sé nú alveg vonlaust, á meðan heildarmyndin er miklu miklu betri en sú mynd sem við búum við núna á Íslandi. Ef við viljum búa til stöðuleika er bara ekkert annað að gera en að taka upp traustari gjaldmiðil, og það er ekki beint hægt að velja á milli þeirra.

Ég segi að Ísland þurfi að ganga inní ESB, sama hvort okkur líkar það betur eða verr. Það er þá betra fyrir okkur að fara inn fyrr en seinna. Ég er mjög fylgjandi því að ganga inn, og skoðanakannair sýna vaxandi fylgi meðal almennings.

mundir þú vilja ef þú værir t.d. að gefa út bók um það hvernig á að vera alvöru töffari eða eitthvað að Bónus mundi taka sig til og selja hana á jólabókamarkaðnum sínum sem eina af þremur ódýru bókunum?

skil Levi's alveg þannig lagað séð … ef ég væri að búa til leðurkraftgalla handa alvöru töffurum með selskinnskraga titaniumrennilás og rassflipa o.fl. svona deluxe spiff mundi ég persónulega ekki vilja sjá það til sölu í hvaða dauðans búð sem er …

hinsvegar með verðmuninn:
þar finnst mér að samstaða Evrópuríkja ætti að vera notuð GEGN Levi's í ALLT ÖÐRU máli, allt annarri lögsókn, þ.e. að það sé verið að mismuna fólki eftir markaðssvæðum (sem mér finnst bull …)

Tada.

bottom line: ég er sammála deus í því að það er greinilega alltaf tekið eitt og eitt svona mál, snúið út úr því og bara afþví EINHVERJUM er bannað EITTHVAÐ að þá hlýtur ESB að vera slæmt þar sem þeir halda örugglega áfram að banna ÖLLUM ALLT

það að levi's vilji ekki selja fötin sín í sub-Hagkaupum Bretlands hefur ekkert að gera hvort íslendingar eigi að fara inn í ESB eða ekki.

grein dæmd ómarktæk, næsti

og reyniði svo að horfa á það sem SKIPTIR MÁLI og að REIKNA AÐEINS ÚT ÚR HLUTUNUM fólk …

hvaða þættir virkilega eru að skapa þær aðstæður sem þið eruð að nefna sem dæmi um eitthvað … hvort þetta tengist raunverulega saman á einhvern hátt og ef svo, á þann hátt sem þið haldið og ykkur er sagt.

skoða fleti málanna, skrúfa þau í sundur, óhlutgreina þau og SÍÐAN opna munninn

Staðreyndin er náttúrulega sú að ESB hefur einungis verið talsmaður frjálsra viðskipta innan sinna eigin “landamæra”. Viðhorf þeirra til frjálsra viðskipta hefur verið talsvert þrengra.
Hvað varðar rétt framleiðenda til þess að ráða hvar vara þeirra er seld, er rétt fyrir framleiðandann að hafa í huga, að til að ná því verður hann að stunda “eðlilega” viðskiptahætti. Það er að segja verðlagning verður að vera svipuð á markaðssvæðum til þess að hindra að það myndist svartamarkaður með vöruna. (í þessu sambandi er hentugt að velta fyrir sér svartamarkaði með áfengi á Íslandi og Norðurlöndunum - til dæmis þegar Norðmenn streyma yfir landamærin til Svíþjóðar til að versla áfengi). Til þess að halda uppi mismunandi verðlagningu á markaðssvæðum, í heimi nútíma viðskipta þarf stuðning opinberra aðila. Þann stuðning hefur Dómstóll ESB nú ákveðið að láta í té. Hvort þessi dómur sé til hagsbóta fyrir neytendur verður hver að gera upp við sig.
Við Íslendingar verðum líka að gera okkur grein fyrir að við getum ekki hampað því sem kosti hvað ESB er duglegt að styrkja bændur, um leið og við gagnrýnum það harðlega (réttilega að mínu mati), fyrir að styrkja sjávarútveg.
Það færir okkur engan veginn fullveldi aftur, að ganga í ESB, heldur virðist ESB stefna að því hægt og hljótt að verða í raun að einu ríki, og upp er komin hreyfing til að banna mismunandi skattaálögur, í mismunandi ríkjum og svo framvegis. Það getur ekki talist óeðlilegt þegar verið er að stefna að renna ríkjunum saman. En að það færi okkur fullveldi að sækja um að verða partur af öðru ríki, jafnvel þó að við köllum það ríkjasamband, er ekki skilningur sem ég get skrifað undir.
Það er gaman að menn skuli hafa tjáð sig um greinina, og ég hefði gaman af að sjá fleiri lemja örlítið á lyklaborðið.. bæði um þessi mál og önnur tengd ESB

kveðja

Tommy