Ég styð Dabba og co. heilshugar. Og ég sé ekki hvers vegna ég ætti ekki að gera það, þar sem ég styð kapítalisma. En það er ekki bara það, þetta fólk er svo aðlaðandi. Ég var komin til hægri ekki orðin 5 ára vegna svona first impression, sem var: Halldór Blöndal var skemmtilegur og góður, Davíð Oddson fyndinn og kammó, og allt þetta.
Svo þegar Reykjavíkurlistinn var að bjóða sig fram og Hlegi greyið Hjörvar þóttist vera blindur til að fáátkvæði, og fékk síðan fulla sjón eftir kosningar, tsss. Ég studdi D-listann heilshugar þá, og eiginlega frekar vegna lyga R-listans (nema hann sé með svona sjúkdóm, missir sjónina á 4 ára fresti?) heldur en að ég hefði það mikið vit á stjórnmálum að ég æti dæmt í þessu.
Svo fór ég að skilja hvernig stefnunar voru. Sá Animal Farm og kommúnismi datt út, sum dýr jafnari en önnur setningin lýsir þessu algjörlega. Hins vegar var D-listinn þá við völd ásamt Framsóknarflokknum. Ég hafði það gott. (Ég var svona 12 ára og var ekki mikið að pæla í annara högum, svona selfish age:Þ..) Svo ég higsaði bara, þessi stjórn hlýtur að virka.
Öryrkjar kvarta núna. Og kenna Davíð um að þeir hafi það slæmt. Hins vegar, hefur þetta ekki alltaf verið svona? Öryrkjar hafa aldrei blómstrað. Núna fyrst eru þeir að láta í sér heyra og vilja fá allt í einu. Þetta tekur sinn tíma, þarf þa´að hækka skatta eða hvernig ætla þeir að fá pening til þess að bæta hag þeirra? Þá kvarta aðrir. Þetta þarf þróun, tekst ekki allt á einum degi.
Svo hef ég núna séð fleiri Sjálfstæðismenn og konur. Allt orðheppið fólk, allt næs og aldrei stressað, bara kúl. Það hefur sjálfstraust.
Mér sýnist að Steingrímur J. (Skalla-Grímur:) öfundi Davíð alveg rosalega. Hann dreymir um að verða æðstur og njóta mikillar hylli (eins og Davíð).
Annars var að ég að pæla, væri góð stjórn ekki gerð ú VG og D-listanum?