Skammtíma há lífskjör eru ekki varanleg, sökum þess þarf að gaumgæfa efnahagslega afkomu í áratugum litið. Það er því ekki nóg að gefa sér þær forsendur sem nú eru til staðar í “ almennum
skammtímahagkvæmnisforsendum ” sem byggja m.a. á rányrkju til lands og sjávar, þar sem nokkrir ríkir verða ríkari en mun fleiri fátækir og
smá tíma, meðan hafsbotninn við Ísland er lagður í rúst og hrun blasir við í framtíðinni.

Upptaka Evru breytir engu í því samhengi.
Samtök iðnaðarins hafa því ekki látið sig það mál varða mér best vitanlega.

Ég held að það sé þú sem ert að hafa augun lokuð. Þó svo að evran sé betri gjaldmiðill en krónan í augnablikinu þá er það aðalega vegna þess að okkar regæur eru ekki að virka. Við getum breytt þessum reglum sjálf og þurfum ekki ESB til að segja okkur það, fyrir utan það að þetta er bara eitt af þeim atriðum sem þeir munu segja okkur að gera af því að ‘þeir’ telja að það sé besta leiðin, hvort sem hún er góð eða ekki fyrir okkur hérna.
Ég vill ekki inn í ESB og mun ekki vilja inn á meðan það fylgja tonn af reglum sem við getum fátt eða ekkert sagt við.

friður
potent

Sæll,

Þessar tilvitnanir þínar og persónulegar fullyrðingar eru nákvæmlega ekkert til að byggja á. Þetta gengur allt út á eitthvað kannski, hugsanlega, ef til vill, sennilega, jafnvel, eitthvað sem er talið, álitið, metið o.s.frv. Og svo eru menn að slá fram einhverri ákveðinni tölu sem er stórlega vafasamt að eigi nokkra stoð í raunveruleikanum, og raunar er líklegra að þessi mikli kostnaður af krónunni sé hreint og klárt bull en hitt.

En fyrst þú ert svona duglegur að koma með beinar tilvitnanir þá ætla ég að koma með nokkrar mjööööög athyglisverðar tilvitnanir í vefritið www.fullveldi.is:

“Grunnreglan í ESB er sú að fiskiskip allra aðildarríkjanna eiga aðgang að sameiginlegri lögsögu utan tólf mílnanna, og fiskistofnarnir tilheyra ekki strandríkjunum heldur teljast sameign ESB. Við aðild Íslands fengi ESB úrslitavald um tilhögun veiða við Íslandsstrendur milli 12 og 200 mílna.”

“Algengt er að reynt sé að telja fólki trú um að unnt sé að semja um það við ESB að Íslendingar fái undanþágur frá sjávarútvegsreglum sambandsins og geti því áfram setið einir að öllum veiðum við Íslandsstrendur. Ráðherraráð ESB sem úthlutar veiðiheimildum myndi afhenda Íslendingum allan veiðikvótann við Íslandsstrendur að undanteknum 3000 karfatonnum sem við gáfum eftir með EES-samningnum. ESB-þjóðir hafi enga viðurkennda veiðireynslu á Íslandsmiðum og fengju því engar aflaheimildir við Ísland. Á þetta geti Íslendingar treyst.
Menn virðast hafa gleymt því að áhrifamestu aðildarríki ESB eru einmitt sömu ríkin og stunduðu hér veiðar öldum saman, m.a. Bretar, Þjóðverjar, Belgar, Hollendingar og Spánverjar, jafnvel upp í landsteina allan fyrri hluta aldarinnar. Sum þeirra hurfu ekki af miðunum fyrr en 1976 eftir þrjú þorskastríð. Hugtakið veiðireynsla hefur enga fasta merkingu hjá ESB og þessi ríki myndu hafa mest um það að segja hver merkingin yrði talin á Íslandsmiðum, sjá söguleg veiðireynsla.
Við Íslendingar gætum jafnframt glatað fiskimiðum okkar á annan hátt en þann að ESB úthluti hluta af veiðiheimildum hér við land til annarra en okkar. Helsta aðferð Spánverja til að komast yfir veiðikvóta annarra ríkja er ekki kvótaúthlutun heldur kvótahoppið, þ.e. kaup á skipum í öðrum ríkjum. Skipið er þá skráð í landi fyrri eigenda en afla landað í heimalandi nýrra eigenda. Þegar eru um 20% breskra fiskiskipa í eigu Spánverja og Hollendinga. Bretar hafa ákaft reynt að hindra að kvóti þeirra hoppi þannig úr landi - án árangurs.”

“Vegnar stórum ríkjum betur í hagvaxtarkapphlaupinu en litlum ríkjum? Síður en svo! Hagvöxtur árin 1971 - 2000 á Íslandi og í Noregi sem bæði stóðu utan ESB var miklu hraðari en í Frakklandi, Bretlandi, Þýskalandi, Spáni eða Ítalíu og hraðari en að meðaltali í ESB-ríkjum, OECD-ríkjum eða Bandaríkjunum. Atvinnuleysi á árinu 2000 var margfalt meira að meðaltali í ESB en á Íslandi og í Noregi. Sjá stólparitin sem fylgja þessari grein. Heimild: OECD Economic Outlook og Hagfræðisvið Seðlabanka Íslands.”


“Sjálfsagt þykir mörgum það ávinningur að við aðild að ESB gætu Íslendingar tekið upp nýju myntina, evruna. Sameiginleg mynt verður vinsæl meðal almennings sem sleppur við að afla sér gjaldeyris á ferð um aðildarríkin og nokkur sparnaður næst hjá fyrirtækjunum. Ókostirnir sem fygja því að afsala sér eigin mynt eru hins vegar verulegir þótt minna sé um þá rætt.
Í sjálfstæðu ríki er gengisskráning eigin myntar ásamt ákvörðun vaxta og skatta helstu úrræðin til að berjast gegn neikvæðum afleiðingum hagsveiflna sem hafa þá sífelldu áráttu að keyra hagkerfi þjóðanna út af sporinu, ýmist með háskalegri ofþenslu eða alvarlegum samdrætti og atvinnuleysi. Ríki sem búa við hliðstæðar aðstæður og hafa samsvarandi efnahagskerfi geta tekið upp sameiginlega mynt og beitt þessum stjórntækjum sameiginlega með góðum árangri. Efnahagskerfið á Íslandi er hins vegar verulega ólíkt efnahagslífi aðildarríkja ESB. Hagsveiflur hér eru oft brattari en annars staðar og í engum takti við hagsveiflur í ESB vegna þess að hér er það t.d. útflutningsverð á sjávarafurðum sem mjög ræður ferð hagsveiflunnar en það á ekki við ESB. Það yrði Íslendingum afar óhagstætt ef gengisþróun myntar sem hér væri notuð tæki ekki lengur mið af íslenskum aðstæðum heldur kringumstæðum í löndum þar sem ástand mála er allt annars eðlis. Sama á við um beitingu skatta og vaxta sem nú er farið að miðstýra í ESB.”

"Hverjir eru fjárhagslegir ávinningar Íslendinga af aðild [að ESB]? Margir ganga út frá því sem gefnu, að innganga Íslands í ESB færi okkur öllum gull og græna skóga. En það er á miklum misskilningi byggt. Samtök atvinnurekenda telja að vísu að hugsanlegur ávinningur yrði af aðild fyrir íslensk fyrirtæki í formi lækkaðs rekstrarkostnaðar vegna lægri vaxta og viðskiptakostnaðar. En samkvæmt skýrslu stjórnvalda vorið 2000 þyrfti Ísland að greiða rúma 8 milljarða kr. árlega í skatt til sameiginlegra fjárlaga ESB. Sú upphæð nálgast óðfluga 9000 millj. kr. eftir gengisfall krónunnar og jafnast á við 2,5% í tekjuskatti einstaklinga sem að sjálfsögðu teldist veruleg tekjuskerðing hjá þorra launafólks.“

”ESB er tollabandalag sem afnemur tolla í innbyrðis viðskiptum en setur upp tollmúra gagnvart þeim sem utan við standa. Fríverslunarsamningar einstakra aðildarríkja við ríki utan ESB falla því niður við aðild. Við Íslendingar höfum gert mjög hagstæða fríverslunarsamninga við ýmis ríki utan ESB, t.d. við Færeyjar, Tyrkland, Ísrael og ýmis ríki Mið- og Austur-Evrópu. Við fengjum því víða á okkur innflutningstolla ef við gengjum í ESB. Sívaxandi sókn okkar inn á markaði utan ESB gæti verið í hættu og eins gætum við hæglega orðið fórnarlömb viðskiptastríða sem ESB er alltaf öðru hvoru að lenda í við önnur markaðssvæði. Sama gildir um fiskveiðisamninga. Samningsumboðið myndi við aðild flytjast til stofnana ESB. Samningar Íslendinga við Grænland, Færeyjar og Noreg um síld og loðnu myndu til dæmis falla niður. Hvort ESB gerir síðan nýja samninga við þessi ríki fyrir okkar hönd og hvernig þeir samningar yrðu er önnur saga. Hagsmunir ESB eru allt aðrir en okkar en við hefðum ekki lengur heimild til að semja sjálfir um slík mál. Forræðið flyst til ESB. Samningsréttur glatast."

Kveðja,

Hjörtu

Sæll aftur,

Merkilegt hvað ESB-sinnar og aðrir alþjóðasinnar og öfgafrjálshyggjuskrattar eru nú duglegir við að líta á það sem rök fyrir því að gerast aðilar að ESB að skíta í uppruna sinn og annarra Íslendinga og drulla það allt út. Skyldu þessir menn skammast sín fyrir uppruna sinn…? Það væri svo sem ekki skrítið þar sem þeir eru án efa fórnarlömb eigin áróðurs um að það sé eitthvað slæmt að vera stoltur af þjóð sinni og uppruna.

Annars hvaða þjóð á ekki uppruna sinn í moldarkofum og öðru slíku?? Halló, þetta er kallað þróun!!!! Hvað vilja þessir menn meina að við höfum búið yfir tölvutækni og litasjónvörpum frá örófi alda??

Kveðja,

Hjörtu