Nú er ég á þeirri skoðun að ég sjálfur viti hvað er mér fyrir bestu, þó ég viti það ekki þegar það kemur að einhverjum minniháttar ákvörðunum. En það sem ég veit er að ég er hæfur til að ákveða sjálfur hvaða leið ég fer, þótt hún sé ekki sú sama og aðrir fari. Ég veit að ég get lært, ég veit að ég get aflað mér upplýsingar um hitt og þetta áður en ég tek ákvarðanir. En oft er það þannig að það er búið að taka ákvarðanir fyrir mig. Það er búið að segja mér hvað sé rétt og rangt þótt að allt sem ég veit og skilji segi mér að það sé vitleysa. Það er búið að segja mér mína skoðun og hverjar afleiðingarnar séu ef ég fer ekki eftir þessum boðum og bönnum sem einhvað fólk í meirihluta settu. Þetta fólk tók sig saman og ákvað að banna þetta og hitt vegna þess að það er hrætt við fólk sem hugsar öðruvísi. Þetta sama fólk (fjöldinn) er líka að mínu mati siðlaust því það heldur að það sé hæfara til þess verks fallið að ákveða hvað er öðru fólki fyrir bestu, þó það viti ekkert um það í raun og veru.
Ok. Nú ætla ég aðeins að stoppa og útskýra afhverju ég skrifa hérna um það sem ég er að fara að skrifa. Ég ætla að tala um stjórnmál, trúmál, frelsi einstaklingsins, siðleysi fjöldans og hræðslu. Og hversu hættulegur meirihlutinn er þegar hann fær sitt í gegn. Ég er búinn að lesa greinar hér á huga um lögleiðingu fíkniefna, rasista, áfengi og tóbak, óbeinar reykingar, ríkisstjórnina og andstöðuna, heilbrigðiskerfið, barnaníðinga og öll þau boð og bönn sem þessu fylgir. Ég vill helst tala um þetta allt í sitthvorulagi og segja mína skoðun á þessu en ég held að það sé fljótlegra og einfaldara fyrir mig að tjá mig um alla þessa hluti á sama tíma því allt tegnist þetta saman.
Nú vilja sumir banna hitt og þetta af því það “veit” að það er óhollt eða ekki æskilegt og ætlar að gera góða hluti. En þetta sama fólk gerir sér ekki grein fyrir því að það hugsa ekki allir eins og það sjálft. Það hafa ekki allir sömu skoðanir og enginn skoðun er rétthærri en einhver önnur. Fjöldinn segir “þú mátt hafa hvaða skoðun sem er, en þú verður að lifa eftir okkar skoðunum því við erum fleiri, sterkari og vitum betur en þú”. Þetta finnst mér svo mikið ofbeldi og siðleysa að ég get ekki útskýrt það í fáum orðum.
Fíkniefni (tóbak, áfengi, kaffi, cannabisefni, heróín og allt þarna á milli)
Nú eru örugglega margir sammála um að ofneysla þessara efna er óholl. Fólk getur dáið eða orðið veikt við mikla neyslu (þó það þurfi mismunandi mikið af hverju efni fyrir sig). Það er búið að sanna skaðsemi sumra þessa efna ef neytt í óhæfilegu magni, hvað sem óhæfilegt magn er.
Gefur það meirihlutanum rétt til að banna þau? Hvort sem það er til þess að bjarga okkur eða sjálfum sér frá einhverju sem gæti gerst.
Langt frá því segi ég. Meirihlutinn hefur engann rétt að að banna mér að mynda mér mína eigin skoðanir um þessi efni og ég má nota þá leið til að mynda mér skoðun sem mér finnst skynsamlegust. Ég gæti komist að þeirri niðurstöðu að þetta væri bara fínt mál. Ef ég held (guð forði mér frá því samt) að ég verði betri maður ef ég nota heróín þá vill ég fá að nota heróín. Nei, en það er einhvað fólk þarna úti sem ég þekki ekki neitt sem er búið að ákveða fyrir mig að ég megi ekki gera svona. Nú ætla ég ekki að tala um ágæti heróíns því ég held að það hafi enginn maður gott af því að nota það. En það er mín skoðun ekki allra. Bara af því að ég haldi einhvað eða finnist einhvað þá þýðir það ekki að ég megi banna það. Það hugsa ekki allir eins.
Ég reyki sjálfur og ég fæ mér oft að reykja þegar ég er á matsölustöðum eftir matinn. Ef einhver er ósáttur við að ég reyki í návist þeirra má sá hinn sami koma til mín og biðja mig um að drepa í eða fara einhvert annað og reykja. Þessi aðili getur líka yfirgefið svæðið ef hann vill ekki að tala við mig. Þar sem ég veit um skaðsemi óbeinna reykinga þá myndi ég drepa í ef ég væri beðinn um það, það er minnsta mál í heimi. En hver og einn verður að gera það upp við sig hvað er skynsamlegasta leiðin í þessu. Til dæmis ef það er einn sem ekki reykir og tíu manns í kringum hann sem eru að reykja þá myndi ég halda að það væri skynsamlegra að yfirgefa svæðið. Ég myndi til dæmis ekki kveikja mér í ef aðstæðurnar væru þannig að mér myndi líða illa með að reykja.
Nú á ég ekki þessa matsölustaði sem ég borða oft á og ég verð að fara eftir reglum eigenda þeirra. Það er réttur eigenda staðanna að setja regur um eignir sínar og umgengi við þær, alveg eins og ég ræð hvort einhver reyki á mínu heimili eða ekki.
Ríkisstjórnin (og allt það)
Nú er ég hlynntur mörgu sem núverandi ríkisstjórn gerir, en er þó ósáttur við þá staðreynd að við höfum ríkisvald. Því allt sem stendur fyrir því að setja boð og bönn á aðra, af hversu litlu leiti það er, er á móti sannfæringu minni. Ég vill ekki að neitt sé ríkisrekið. Heilbrigðisþjónusta, Menntakerfið, vegagerðin.
Af hverju?
Því að þótt mér finnist þetta góð hugmynd að ég þurfi bara að borga smáhluta af mínum launum í sjóð sem allir eiga þá eru ekki allir sem finnst þetta góð hugmynd. Og ef ég þröngva þessu upp á fólk gegn þeirra vilja þá er ég að brjóta illilega á þeim. Ég er að taka í burt rétt þeirra til að velja hvað þeim er fyrir bestu. Ég er ekki að segja að það eigi ekki að vera til neinir sameignarsjóðir, þvert á móti. Ég held að það sé mjög góð hugmynd að það séu til hinir og þessir sjóðir en ég vill að fólk fái að ráða því sjálft hvort það borgi eða ekki. Mér finnst skynsamlegt að borga í sjóð og ég held að margir eigi eftir að sjá líka að svo sé. Það getur margt komið fyrir fólk og að hafa “öryggisnet” er ekki slæmt. Ég myndi borga í sameiginlegan sjóð sem virkaði þannig að ef meðlimur sjóðsins slasist eða fái sjúkdóm þá fái hann greitt úr sjóðnum fyrir kostnaði sem hann yrði fyrir. Ég myndi líka vilja borga í þannig sjóð sem myndi sjá til þess að fólk sem slasist og/eða annað verra og er ekki í neinum sjóð, annaðhvort vegna fátæktar eða það hreinlega vildi ekki taka þátt, fengi þá hjálp sem því vantar, því þannig er mitt siðferði. Það er síðan mjög líklegt að þetta fólk sem fékk aðstoð myndi hugsa sinn gang og sjá mikilvægi þess að borga í svona sjóð, vegna þess að ég trúi því að einstaklingar séu almennt skynsamir og hafi gott siðferði. Með því að gera svona sjóð erum við að höfða til skynsemi og siðferðis annara einstaklinga í samfélaginu án þess að neyða einhvern í að vera með.
Alveg eins er menntakerfið. Ég held að það komi öllum til góðs að hafa gott menntakerfi. Fyrirtækin í landinu vilja vel menntað starfsfólk. Ég vill góða menntun fyrir mig og mín börn ef ég eignast einhver einhverntíman og því myndi ég ætla að mörg fyrirtæki og einstaklingar sjá hag sinn í því að borga fyrir menntakerfið í landinu. Það finnst mér skynsemi. Hinsvegar vill ég ekki neyða þessari skoðun minni upp á annað fólk og skiptir það engu hversu skynsöm mér og/eða örðum finnst þessi leið.
Rasistar og Anti-Rasistar
Nú hefur rasista umræða verið í gangi hér á Huga í nokkurn tíma og eru þeir til sem vilja banna þá umræðu hér. Ég vill ekki banna þessa umræðu þó ég sé ekki sammála henni. Ef fólk telur sig lifa betra lífi “vitandi” það að það sé æðri en einhver annar þá má það lifa þannig mín vegna. Þessir aðilar færa ýmis rök fyrir máli sýnu og það er líka af hinu góða. Hinsvegar hef ég ekki enn heyrt nógu góð rök frá þessum aðilum sem fá mig til að sjá þetta sömu augum og það sér hlutina og mun ég frekar reyna að tala við þetta fólk þannig að það sjái mína hlið og skipti um skoðun, en þeir ráða því sjálfir hvort þeir hlusta á það sem ég tel mig vita og hvað mér finnst, alveg eins og ég ræð hvort ég hlusti á þá eða ekki. Nú ætla ég ekki að segja að þeir hafi rangt fyrir sér og allir hinir rétt fyrir því það er ekki það sem ég er að tala um í þessari grein. Hinsvegar vill ég ekki að það sé troðið á þeirra rétti til að hafa sína skoðun þó ég sé ekki sammála henni, því það er ekki af hinu góða.
Trú
Trú er af hinu góða að mínu viti þótt ég sjálfur trúi ekki á æðri mátt sem ég ekki get útskýrt (guð eða sambærilegt). Ég trúi á einhvað annað þó ég viti ekki alveg hvað það er ennþá. En vandamálin byrja þegar fólk byrjar að segja sína trú betri en aðrar. Að rífast um hvaða trú sé betri finnst mér hreint út sagt heimskulegt. Það er verið að rífast um einhvað sem er ekki hægt að sanna eða færa með rökum á nokkurn hátt að mínu viti. Eina sem ég get sagt um trú að fólk trúir á það sem því finnst rétt og það kemur mér ekkert við og ég hef engan rétt á því að þröngva minni trú upp á aðra, þó ég megi að sjálfsögðu segja fólki frá hverju ég trúi. Umburðalyndi í trúmálum er mikilvægt og mér finnst að kirkjur af hvaða trú sem þær eru eigi að reka sjálfstætt.
Það er margt gott sem fylgir trú og trúmálum. Mörgu fólki líður betur vegna trúar sinnar og er það af hinu góða. Það má lifa samkvæmt reglum trúar sinnar mín vegna ef það telur að það sé það besta fyrir það sjálft.
Glæpir, refsing, siðferði, skynsemi og virðing fyrir öru fólki
Þetta er það sem var mér einna erfiðast að finna einhverja lausn á. Því hvað á að gera við mann sem brýtur á rétti annara. Til að svara þessu þurfti ég að spyrja mig hver réttur fólks væri. Ég held að réttur fólks er tvíþættur. Númer eitt er að fá að stjórna sínu lífi, líkama og hugsun. Og númer tvö er réttur til að verða ekki valdið skaða á öllum þáttum fyrra liðs. Sem sagt ekki má drepa, meiða eða heilaþvo einstaklinga. Hver á að fylgjast með að þessu sé framfylgt og hver á að ákveða refsinguna ef þetta er brotið? Þegar stórt er spurt er oft lítið um svör.. nema að svarið sé jafnstórt eða stærra spurningunni.
Svarið er í sjálfu sér einfalt og reyndar mjög einfalt.
What goes around comes around. Oftar en ekki er það þannig að ef ég ber virðingu fyrir fólki þá ber það virðingu fyrir mér. Og fólki sem einu sinni hefur verið sýnd virðing er mjög líklegt til að gera hluti til að halda virðingu sinni. Ef ég sýni fólki lítisvirðingu þá sýnir það mér (og í sumum tilfellum örðum) lítisvirðingu. Alveg eins og stjórnvöld (hvaða stjórnvöld sem er) sýnir þegnum sýnum þá lítilsvirðingu að treysta því ekki til að taka sýnar eigin ákvarðanir minnkar virðing þegnana á stjórnvöldunum. Hinsvegar ef ég sýni virðingu fyrir fólki með skoðanir sem ekki eru eins og mínar þá sýnir það mér líklega sömu virðingu á móti. Og oftar en ekki hlustar fólk á fólk sem það ber virðingu fyrir. Fólk verður einhvern veginn að fá virðingu sína í hvaða formi sem hún er og við fáum hana með því að vera skynsöm og ekki skemmir að vera með gott siðferði einnig.
Það er einmitt lítisvirðing annara sem getur rekið fólk út í að gera stórfurðulega hluti og það er ekki fyrr en það hefur verið lagað að við förum að leysa úr málunum.
Að lokum. Ég ber mikla virðingu fyrir einstaklingum en mjög litla eða enga fyrir fjöldanum. Einstaklingar eru skynsamir og með gott siðferði að mínu mati, fjöldinn hræddur og siðlaus.
Um leið og fjöldinn fær sínu fram, oftast með því að troða á skoðunum annarra, þá er skiljanlegt að það verða margir reiðir einstaklingar. Þegar þessi leið er farin og beinlýnis sagt við einstaklinga að þeir viti ekki neitt, séu ekki hæfir um að taka “réttar” ákvarðanir og þar fram eftir götunum, er sjálfgefið að þessi einstaklingur verðir ringlaður og reiður. Og þegar svona er komið fyrir þá er erfitt að segja til um hvað getur gerst. Til að leyfa skynsemi og siðferði að blómstra þarf að bera virðingu fyrir einstaklingnum og leyfa þeim að hugsa sjálfstætt.
Þetta er mín skoðun.
Friður
potent
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína.