Það er naumast að þú ert sammála öllu sem hér er sagt (hugi.is) eða er sammála samheiti yfir að það að geta samsamað sig á einhvern smávægilegan máta við annan einstakling?

Sæll !!
Hafði víst ekki tíma til að lesa yfir öll tilsvörun þannig að það má vel vera að ég endurtaki eitthvað. Samkvæmt þinni skilgreiningu á mannréttindum ertu greinilega ekki sammála þeim alþjóða sáttmálum sem hafa verið gerðir sem snúa að mannréttindum.Tók einn kúrs í mannréttindum í HÍ og fræddist dálítið um þetta málefni.

Í fyrstu var aðallega lögð áhersla á efnislegu gæðin, það að geta lifað af. En nú er í auknum mæli lögði meiri áhersla á andleg og félagsleg gæði. Því lífið snýst ju ekki bara um efnislegu gæðin!!

Það er vissulega eftirsóknavert að eiga líf. En sumar aðstæður fólks geta verið það ömurlegar að það óskar sér heldur að deyja. Það að lifa í sárri fátækt og eiga varla til matar næsta dag, skil ég ekki hvernig þú getur túlkað það sem mannréttindi ?? bara afþví viðkomandi eigi líf

Því skipta jú félagslegu gæðin miklu máli, en auðvitað er erfitt að vita hvar þau takmörk liggja.

Eins og ég sagði áðan þá snýst lífið meira en um það að borða, sofa og nærast. Því við erum jú einu sinni andlegar verur, því þarf að taka tilit til þess !!

Enn ef greinarhöfundur eða aðrir eru ósammála mér, þá megið þið endilega leggja orð í belg :)

Ætlaði

Af hverju bara þegar heilbrigður einstaklingur aðhefst slíkt?

Ég er að miklu leyti sammála, en það sem ég er að meina er að við höfum í raun bara rétt til lífs, restin er svo bara survival of the fittest. Það vill svo skemmtilega til að við, mannkynið, erum the fittest.

Ef þú myndir líta á þetta mál frá öðru sjónarhorni, það er utanaðkomandi ómannlegu sjónarhorni þá myndir þú kannski sjá þetta sem svo: Á þessari litlu plánetu okkar eru óteljandi fjöldi lífvera, flestar ef ekki allar þeirra eru á matseðlum annarra lífvera. Mannkynið er bara ein tegund af þessum lífverum, við deilum jörðinni með þeim sem jafningjar. Án jarðarinnar eru allar lífverur jarðarinnar dauðadæmdar. Samt þykjumst við vera eitthvað merkilegri en þær. Samt sem áður hefur engin tegund farið jafn illa með jörðina og við. En við höfum samt sett okkur á stall og við fangelsum þessar lífverur og höfum þær til skemmtunar okkar og enn verra, fangelsum þær, pyntum og myrðum svo til að hafa til matar. Með öðrum orðum við gerum öðrum það sama og við viljum ekki að sé gert við okkur. Ef jörðin væri fyrirtæki niðri í miðbæ Reykjavíkur væri löngu búið að reka mannkynið, en hér erum við enn og þykjumst vera betri en kakkalakkarnir sem gera engum mein. Fólk verður að vinna sér inn réttindi og mér finnst við ekki hafa unnið okkur inn nein réttindi. Við þurfum að læra að nota heilana okkar betur áður en til þess kemur.

Það sem ég vill meina er að mannkynið kann ekki að fara með slíkar reglur þar sem við miðum alltaf við okkar nánasta umhverfi og dæmum fólk sem passar ekki inn í það. Mannréttindi okkar evrópubúa eru allt öðruvísi en asíubúa, araba og afríkubúa, en samt viljum við þröngva skoðunum okkar upp á þetta fólk. Við erum einfaldlega sagt, óhæf til að ákveða þessi mannréttindalög. Mér finnst þau í raun ekki vera neitt nema þægindi fyrir okkur og því hálf asnalegt að segja að við höfum rétt á þeim. Við höfum rétt á að lifa í líkama okkar ósködduðum og ekkert meira. Við höfum einfaldlega ekki unnið okkur inn rétt til neins meira.

Það sem drepur þig ekki styrkir þig, ég held að flestir viti hvað þetta þýðir, og hann var aldrei sejga ofbeldi væri okei, lestu yfir þessa grein bara betur kjellin :*.

Varstu að horfa á Rocky V í gær?

Vá rólegur, ok þú ert ekki sammála greininni og finnst hún ekkert sérstaklega vel skrifuð. Algjör óþarfi að rakka greinarhöfund svona niður.

Takk alveg æðislega fyrir frábært svar.

Í fyrsta lagi er þetta fyrsta greinin sem ég skrifa inn á huga svo að ég biðst afsökunar á vanköntum hennar. Þetta kemur væntanlega með reynslunni.

Þá get ég reyndar ekki sagt að ég yrði alveg sáttur við að vera lokaður inni í 15 ár án þess að eiga það skilið, en það hafa margir þurft að þola í gegnum tíðina og margir þeirra komið þaðan út mun þakklátari fyrir það sem lífið hefur að bjóða en þeir voru fyrir. Aðrir geta vissulega orðið geðveikir eða hvað annað af slíku, en það er jú hættan við lífið, það er ekki hægt að ákveða slíkt fyrirfram.

Andlegi þátturinn er svo mismunandi að það er ekki hægt að meta það með því að einhverjir nokkrir einstaklingar ákveði hvað andlegur skaði er og hvað er ekki. En þessi stefna að fara frekar of langt í verndinni en of stutt er að mínu mati ekki svo sniðug. Það er gengur að vísu ekki heldur að fara of stutt svo að þetta mál er mjög erfitt að meta. Það er því eiginlega ekki hægt að setja einhver viðmið fyrir andlegan skaða, hann er einstaklingsbundinn. Með þeim reglum að eitt orð geti orsakað það að fólk sé lögsótt fyrir andlegan skaða er farið langt yfir línuna og þar með er boðið upp á þvílíka misnotkun á kerfinu. T.a.m. getur maður sem segir við konu þú ert með flottan rass, strangt til tekið, verið kærður fyrir kynferðislega áreitni. Það er vissulega mjög líklegt að einhverjar konur upplifi þessi orð þannig, en þau eru örugglega ekki meint þannig. Á hinn bóginn myndi ég t.d. aldrei upplifa það svo ef kona myndi segja þetta við mig, eða karlmaður ef út í það færi. Þetta er hrós sem fólk verður að passa sig á að nota af ótta við kærumál. Ég held að ég geti ekki fundið einhverja betri leið til að meta þetta og ætla ekki að reyna það. Ég er einfaldlega að kasta fram mínum hugmyndum um þetta mál sem mér finnst ekki alveg vera að virka.

Hvað varðar ummæli þín um barnanauðgunina. Þá verð ég að segja að mér þykir hún algjörlega út í hött. Nauðgun er líkamlegur skaði alveg sama hversu varlega þú ferð að því. Ég er satt að segja verulega móðgaður að þú skulir ekki geta nefnt eitthvað betra dæmi en svo. En ég veit það þó að andlega hliðin á nauðgun er rosalega mikil og eins og ég sagði í upphaflegu grein minni er það eitthvað sem fólk þarf að vinna úr og endanlega verður það sterkara andlega. En ég er alls ekki að segja að andlegur skaði sé allt í lagi. Hvað fáviti myndi segja slíkt. Ég var einfaldlega að meina að það sé ekki svo einfalt að meta hvenær fólk verður fyrir andlegum skaða að hægt sé að segja að af því að þú gerðir “bara” svona er það ekki andlegur skaði, en af því þú gerðir aðeins meira, þá er það andlegur skaði.

Aftur á móti er ég ekki að fara fram á eitt eða neitt. Ég er ekki í aðstöðu til að heimta eitt né neitt. Ég tel einfaldlega að núverandi mannréttindalög séu að gera mannkynið að hræðilegum verum sem munu halda áfram að verða verri og verri. Það þarf ekki annað en að líta á ungt fólk í dag sem virðist að miklu leyti vera búið að gleyma öllu sem heitir kurteisi, mannasiðir, og vinátta í garð náungans. Það virðist allt vera að hugsa um sjálft sig og engan annan nema það henti sjálfu sér. Það er sú hugsun að einstaklingurinn skipti meira máli en heildin sem mun verða til þess að heildin mun deyja held ég. Mannkyninu er ekki sama um mannkynið og jörðina, en samt taka einstaklingar ákvarðanir sem skaða mannkynið og jörðina.

Að endingu vill ég taka undir það að þessi pæling mín er algjörlega ómelt, en fáránleg er hún ekki. Ég er ekki að reyna að koma skoðunum mínum á framfæri sem einhverri alhæfingu, ég vildi koma af stað umræðu um þessi mál og mér finnst mér hafa tekist það. Það hefur það svo í för með sér að ég fæ að sjá þessi mál frá öðrum sjónarhornum og get þróað þessar hugsanir mínar enn lengra eins og aðrir hér. Mér þykir aftur á móti leitt að þú skulir taka þessari grein svo persónulega að þú þurfir að ráðast á mig svona harkalega, en engu að síður er ég mjög þakklátur fyrir svar þitt. Og nei, það er engin opinber stefna sem er kölluð ofverndarstefna, en það er stefna stjórnvalda að vernda fólk og það verður stundum of mikið af því góða, með öðrum orðum, ofverndarstefna. Að lokum vil ég einnig spyrja hvernig þú sérð eitthvað samhengi milli því sem ég skrifaði og zero tolerance. Ég sé það ekki og satt að segja finnst mér zero tolerance vera viðbjóður sem er sprottinn frá þessari ofverndarstefnu sem ég var að tala um.