Clinton og Gore hafa alltaf stutt dauðarefsingar enda eru þær almennt studdar af almenningi og stjórnmálamönnum í BRA. Meirihluti demókrata studdi Íraksstríðið á Bandaríkjaþingi hvað sem Wesley Clark finnst en Clark þessi er ekki bandaríski demókrataflokkurinn heldur aðeins einn af mörgum frambjóðendum til forseta í forkosningum demókrata. Mikill meirihluti þessara frambjóðenda styðja stríðið, t.d. Joseph Lieberman sem var varaforsetaefni Als Gores. Þannig að þessi hugmynd, að Samfylkingin og demókratar eigi einhverja samleið í þessum málum er út í bláinn. Hitt er svo annað mál að demókratar og Samfylking eiga það sameiginlegt að sýna ákveðinn vingulshátt í þessu og demókratar hafa verið að slá úr og í með Íraksstríðið. Þeir vilja nota það til að slá pólitískar keilur gegn Bush en vandamálið er að þeir greiddu atkvæði með því. Þess vegna er þetta kvak þeirra fyrst og fremst vandamál fyrir þá sjálfa. Svo er það tuggan um samþykki alþjóðasamfélagsins. Auðvitað er þetta alþjóðasamfélag ekki til því í SÞ ráða fimm þjóðir sem unnu seinni heimsstyrjöldina lögum og lofum. Þegar menn tala um alþjóðasamfélagið eru það í reynd aðeins fimm þjóðir, þ.e. Kína, BRA, Rússland, Bretland og Frakkland. Ef ein þessara þjóða er á móti einhverju og beitir neitunarvaldi þá er alþjóðasamfélagið á móti jafnvel þótt allar aðrar þjóðir heims séu ósammála. Þar að auki er ein þessara stjórna sem mynda alþjóðasamfélagið, Kínastjórn, ekki einu sinni lýðræðislega kjörin. Ef Jiang Zemin er á móti Íraksstríðinu þá er það þar með orðið vilji alþjóðasamfélagsins. Það sér hver maður fáránleikann í þessu.