Fyrirgefðu en þú veist ekkert hvað þú ert að tala um.

Á maður að hirða um að svara svona útúrsnúningum? Fyrir það fyrsta þá er mjög erfitt að sjá til þess að ólöglegir innflytjendur, dópistar og aðrir glæpamenn fari í skóla og læri að lesa. Í BNA fá allir jafnan aðgang að heilbrigðiskerfi. Þetta er einfaldlega rangt hjá þér. Maður þarf bara að hafa efni á betri þjónustu, og er það eitthvað óeðlilegt að efnameira fólk eða bara almenningur sem er annt um sína heilsu kaupi betri heilbrigðisþjónustu? Auðvitað ekki. Og hvert er gagnið í því að veita öllum “ókeypis” aðgang að heilbrigðisþjónustu sem er hvort eð er í molum?

Af hverju eiga að vera lágmarkslaun? Þú myndir sennilega svara eitthvað á þessa leið:,, svo að verkamenn fengju borgað sanngjörn laun fyrir þá vinnu sem þeir ynna af hendi og ríkir viðskiptajöfrar geti ekki arðrænt þá.´´ Ok fallega hugsað en það sem lágmarkslaun gera raunveruleg er að þau skapa atvinnuleysi. Þegar lágmarkslaun eru sett eru þau, auðvitað, alltaf hærri en jafnvægislaun á markaði. Þetta þýðir það að framboð eykst umfram eftirspurn, þ.e. atvinnuleysi. Nú þá þarf ríkið að leggja meiri skatt á þá sem hafa vinnu til að greiða atvinnuleysisbætur og þessi aukna skatt heimta hefur letjandi áhrif á þá sem hafa vinnu þannig að framleiðsluþættir þjóðfélagsins eru illa nýttir og þjóðfélagið framleiðir færri gæði og getur því uppfyllt færri þarfir. Gefum okkur að lágmarkslaun séu sett 100.000 krónur. En til væru einstaklingar sem skorti sárlega peninga og væru því tilbúnir að vinna fyrir 90.000 krónur. Eigum við sem þjóðfélag að taka þennan möguleika af þeim? Mér finnst það ósanngjarnt. Það er ekki okkar að ákveða hvaða laun eru sanngjörn og hvaða laun eru það ekki.

Stéttarfélög. Hvað eru stéttarfélög? Stéttarfélög sinna því hlutverki að einoka framleiðsluþáttinn vinnuafl og skapa með því laun sem eru hærri en jafnvægislaun á markaði. Þetta veldur, eins og ég útskýrði áðan, atvinnuleysi. Þannig að einmitt stofnanirnar sem eiga að gæta hagsmuna hins vinnandi manns vinna gegn honum. Almenn laun í BNA eru mun hærri en t.d. hérlendis. Samt sem áður eru um 90% vinnandi manna á Íslandi í stéttarfélagi en einungus um fjórðungur í BNA. Segir þetta þér ekkert. Meðal Bandaríkjamaður hefur úr um 37.500 dollurum að spila á ári á meðan meðal Íslendingur hefur einungis um 25.000 dollara. Þetta er all svakalegur munur. Auk alls ofangreinds er almennt ólöglegt að beita einokun á mörkuðum heimsins, þ.e. flestir eru alfarið á móti því, samt sem áður eru margir sem réttlæta einokun stéttarfélaga. En sú einokun hefur einmitt hvað verst áhrif á efnahagslífið. Ég er á móti stéttarfélögum einmitt vegna alls þessa.

Það sem ég átti við með því að það þyrfti vasaljós og fleirra til Kúbu er það að innviðir landsins eru í hakki. Það tengist BNA voða lítið hvort Kúba geti byggt traust og gott rafmagnsdreifingarkerfi. Það eru oft svokölluðum “blackout” á stórum svæðum í Kúbu. Ef viðskiptabann BNA olli þessu öllu saman þá er það fyrsta hlutverk Kúbverskra stjórnvalda að reyna að koma á samkomulagi í þessum deilum þeirra. Þú athugar það samt að ég er ekki fylgjandi þessu viðskiptabanni. Ég tel að viðskiptabönn og stríð séu einungis réttlætanleg ef frelsi eintaklinga í tilteknum löndum er fótum troðið. Annars er ég alfarið á móti þessu tvennu þar sem það eykur umsvif ríkisins.

Einkavæðingu verður að skoða í víðara samhengi. Hvaða áhrif hefur einkavæðing á hagkerfið í heild? Veldur einkavæðing auknum hagvexti, kaupmætti eða skynsamlegri nýtingu framleiðsluþátta og auðlinda? Mig minnir að ég hafi útskýrt áhrif einkavæðingar hérna ofar en ætli þú hafir ekki bara hoppað yfir það í lestri þínum? Eða kannski skilur þú þetta bara ekki vegna augljósrar vanþekkingar á grundvallar lögmálum hagfræði? Hvað gerðist t.d. þegar Samson keypti Landsbankann? Þeir greiddu ríkinu, almenningi þ.e.a.s., ca. 6 milljarða. Hvað fengu þeir í staðinn? Tæki til að græða á. Þeir völdu sem sagt áhættu fram yfir örugga ávöxtun ( þó að bankastarfsemi sé ekkert alltof óörugg). Þannig að það sem almenningur fékk voru þessi 6 milljarðar auk skynsamlegri ráðstöfun fjármuna of framleiðsluþátta þjóðfélagsins. Þetta veldur aukinni framleiðslu gæða sem eykur lífsgæði og þar af leiðandi hamingju.

,,Viðskiptajöfrar eru ekki góðgerðarsamtök.´´
Það er náttúrulega grundvallarmunur á viðskiptajöfrum og góðgerðasamtökum. Aðal hlutverk viðskiptajöfra er að græða en góðgerasamtaka að gefa. En aðal styrktarmenn góðgerðasamtaka eru einmitt viðskiptajöfrar.