ég verð en og aftur að mótmæla. ég bjó eitt sumar úti í noregi. og þeir eru miklu betri við sín börn en nokkurn tímann þekkist á íslandi. og eitt sem við höfum apað eftir þeim eru barnabætur. sem þektust ekki á íslandi fyrir nokkrum árum.

og ein stærsta ástæða fyrir að ala upp börn hér eru hvað við erum fámen. Reykjavík er á við lítið þorð eða bæ úti í noregi eða danmörku. og þetta er ekkert sambærilegt.

3 almennar ástæður fyrir að þróunarlöndin eru þróunarlönd.


1. Imperialismi. Mörg af þessum löndum voru nýlendur og hafa einungis nýlega orðið þeirra forréttinda aðnjótiandi að geta kallað sig sjálfstæða þjóð. Þau hafa verið að reyna að móta þjóðfélag úr brotunum sem Evrópuþjóðirnar skildu eftir þegar þær voru búnar að veita þeim þann heiður sem sjálfstæði er. Hefur þetta oftar en ekki leitt til borgarastríðs innan viðkomandi lands. Þetta eru þjóðir sem vita ekki lengur hvað þær eru eða hvað bindur þær saman. Oft skelltu Evrópuþjóðirnar landamærum af hentisemi frekar en þekkingu á ókunnug lönd og brutu þar upp þjóðir og þjóðflokka með að skipta beint í gegnum þorp og menningarsvæði. Nú geta þessir þjóðflokkar ekki ákveðið í hvaða landi, undir hvaða nafni eða undir hvaða stjórnskipulagi þær eiga að lifa. Afleiðingin er stríð.


2. Það er mikið rétt hjá þér að oft eru þessar þjóðir ríkar af náttúrulegum auðlindum. Hinsvegar hafa þær ekki fjármagn til að ná þessum auðlindum uppúr eða af landinu. Þar koma alþjóðleg stórfyrirtæki inn og hjálpa við að fjarlægja og flytja út þessar auðlindir. Það er auðvelt að semja um algjör lámarksverð fyrir þær auðlindir sem verið er að nema brott því oft er landið sem um ræðir í upplausn, svelti eða annarskonar vandræðum sem virðast vera meira aðkallandi en að grafa upp kol. Í þokkabót biðja þessi stórfyrirtæki svo um ýmiskonar hagræðingar í kaupbæti t.d. að umrætt land byggi vegi og hafnir til að auðvelda aðkomu og útflutning á náttúruauðlindum. Þar með fara dýrmætir peningar sem landið gæti notað til þarfari hluta í vasa amerískra og evrópska stórfyrirtækja. Ef þú skoðar vegakort í Atlas eða slíku af þrónuarlöndum er þetta oft meira en augljóst. Allir vegir liggja til sjós. Ekkert er gert fyrir almenning. Svo skilja þessi fyrirtæki ekkert eftir nema uppgrafið land, ónotðar hafnir og vegi sem gagnast engum öðrum.


3. Aðstoð frá útlöndum. Þróunarlöndin fá oft hjálp í peningaformi frá fyrsta heiminum. Þessi hjálparstarfssemi er þó oft með “skilmálum”. Dæmi: ákveðið vesturland á við offramleiðslu í einhverjum geira að stríða og “gefur” summu með mörgum núllum til þriðja heims ríkis með þeim skilmálum að þeir kaupi ákveðnar vörur af þeim. Þessar vörur svara oftast enganvegin brýnustu þörf þriðjaheims ríkisins, sem samanstendur oftast af mat, lyfjum og klæðaði. Ekki vestrænum framleiðsluvörum s.s. plastskúffum og sápustykkjum. Þó þessar peningaupphæðir sem verið er að “gefa” þriðja heims ríkjum virðist oft stjarnfræðilegar háar þá eru þær sem er a.m.k. án skilmála samt ekki nema brotabrot af verðmæti þeirra auðlinda sem hafa verið numin hjá þessum löndum og seld á uppsprengdu verði í vesturlöndunum.


3. Skuldir. Á áttunda áratugnum hvöttu vestrænir hagfræðingar þriðja heims ríki til lánatöku til að “lækna” verðbólgu og byggja upp efnahaginn. Þetta gerði svosem ekki mikið gagn nema koma þriðja heims ríkjunum í djúpar skuldir. Lánardrottnarnir voru að sjálfsögðu vesturlönd. Þrátt fyrir að nú viðurkenni hagfræðingarnir mistök sín eru vesturlöndin ekki tilbúin að gefa upp skuldirnar og mörg þróunarlönd eru enn í skuldavítahring. Taka ný lán til að borga vextina af þessum gömlu lánunum. Þetta er eitt helsta baráttumál talsmanna þróunarlandanna. Þangað til þessar skuldir verða gefnar upp eiga þær sér ekki viðreisnar von. Á meðan sveltur ein manneskja til dauða á 3.5 sekúndna fresti.


Afhverju ætti vesturlönd að vilja hjálpa gullnámunum sínum að skella hurðinni á þau og hefja samkeppni á frjálsum markaði? Efnahagur sumra vesturlanda stólar á ódýrt hráefni frá þriðjaheims ríkjum. Ef þú tekur af þeim hráefnið gæti efnahagur þeirra hrunið.


Að lokum langar mig að benda á að við Íslendingar vorum í sömu sporum og margar þessar þjóðir fyrir ekki svo löngu þegar við vorum í höndum Danaveldis. Það er fáum og góðum mönnum að þakka að við glötuðum ekki bókmenntunum, tungunni og sjálfstæðinu um aldur og ævi. Danir einokuðu verzlunina og nýttu auðlindir okkar og Íslendingar áttu varla til hnífs og skeiðar. Ef þig langar til að fá betri tilfinningu fyrir eymdinni og örvæntingunni sem var hér mæli ég með að þú lesir sannsögulegt meistaraverk Halldórs heitins Laxness - Íslandsklukkuna - skrifuð á einu mesta niðurlægingarskeiði þjóðarinnar. Ekki má heldur gleyma því að við eigum stríðsfjármagni seinni heimsstyrjaldarinnar mikið að þakka. Varla væri t.d. búið að malbika hringveginn ef ekki væri fyrir US ARMY. Svo var það auðvitað Marshall aðstoðin o.s.frv. Það er ekki eins og við lærðum bara einn góðan veðurdag að hnoða gull úr skít.


Áttu kannski einhverjar fleiri góðar vesturlanda-klisjur handa mér??