Ekki kemur það nú nógu vel út. Segjum að þeir sem eru hjálparþurfi vanti 100 kr. Svo lenda 90 kr hjá einhverjum öðrum og eftir verða bara 10 kr og þeir þurfandi svelta. Eða þá að við gætum reitt fram 1000 kr og gefið 900 kr til annarra. Þá kostar aðstoðin bara margfalt meira en hún þarf að kosta, og það kemur niður á öllu þjóðfélaginu í aukinni skattbyrði með tilheyrandi minni afköstum og minnkandi skattstofni.

Samála tekjutenging á Barnabætur yfir höfuð eru fáranlegar og mér fyndist að það ætti að afnema þær straks.

Kveðja
B52

danna.

Auðvitað er ekkert normalt við það að skerðingar bóta hefist við tekjumark sem er langt undir framfærslu og í raun virðingarleysi við börn fyrst og síðast.

Að fólk kjósi sér aldrei beytingar er vissulega athugunarefni.

Það er hins vegar stórnauðsynlegt rannsóknarefni það sem ég bendi á í mínum pistli að örorkuvottun einstaklinga er mögulega kunna að geta innt af hendi einhverja vinnuþáttöku kunna að valda því að viðkomandi leggst í kör og leitar jafnvel á náðir félagskerfis eftir að hafa fengið vottun um svo og svo mikla örorku af hálfu lækna kerfisins.

Skattkerfið mun aldrei standa undir slíkum vandaamálatilbúnaði, svo mikið er víst, og því þarf að skoða vottorð lækna um örorku landsmanna,
er greiðist sjálfkrafa af almannafé þar sem sjúkdómsheitin verða æ fjölbreyttari með hverju ári sem líður.

kv.
gmaria.

Samála að skattur af Klyngi eins og 100 þús er fáranlegt en léttara væri samt að hafa bara flatan skatt c.a 10-15% og auka skatt á lúxus i staðinn svo sem Bíla og bensín þeir eru frekar lágir miðað við nágranna þjóðirnar og einnig ýmislegt annað en samt ekki mikið það má ekki bitna á túristum, en með því að lækka skatt komum við í veg fyrir svarta vinnu að mestu leiti.

Kveðja
B52

gmaria:

Ég legg hér með fram tillögu um að allur peningur ríkis og sveitafélaga sem fer í hin svokölluðu “jafnréttismál” renni umsvifalaust í einkarekinn sjóð, sbr. Mæðrastyrksnefnd, til ávöxtun og útdeilingar til þurfandi.

En að öðru. Nú þekki ég konu, einnig með barn á framfæri, án starfsmenntunar, sem vinnur langan vinnudag til að halda húsi sínu og bifreið og lífsstíl sem sómi er að. Það eina sem hún biður um er svigrúm í skattkerfinu. Hún móðir mín réttara sagt. Þess vegna stend ég á því fast að verði slík allsherjarkjarabót að veruleika breytist vandamálin í raunveruleg vandamál, en ekki reglugerða- og skriffinnskuvandamál sem sífelldir plástrar eiga að laga en laga ekki.

En annars mælir þú mörg góð orð. Viltu hjálpa mér að semja bréf til fjármálaráðherra og jafnvel ríkisstjórnarinnar allrar? Þeir svara stundum! ..þessir blessuðu ráðherrar.

Kæri geiraq. Hef ég gefið mig út fyrir að vera einhvern útlendingahatara? Ef einhver er það ekki þá er það nú ég. Mér finnst allt í lagi að útlendingar komi hingað og meira en það, mér finnst það mjög jákvætt og skemmtilegt. En á sama tíma finnst mér óeðlilegt að hér séu sveltandi einstæðar mæður í Reykjavík, já sveltandi! Spurðu þá sem hafa unnið að þessum málum, til dæmis gmariu sem þekkir betur til “Samtaka Gegn Fátækt” en ég. Og að á sama tíma fái þessar einstæðu mæður ekki sömu tækifæri til að flytja út á land, í nýja ókeypis íbúð og allt eins og útlendingar, það er ekki eðlilegt. Auðvitað ættu þær að fá það líka. Við eigum ekki að gera upp á milli þeirra sem minna mega sín vegna þjóðernis. Flestir Íslendingar vilja ekki svona störf nei, en margt fátækt fólk myndi samt taka glatt við því að fá að flytja út á land , íbúð og allt. Það er jú allt betra en lifa á hungur mörkum. Ef þú heldur að hver einasta einstæð móðir sem sækir hjálp til Mæðrastyrksnefndar, kirkjunnar, Samtaka Gegn Fátækt og slíkra sé í þessari stöðu afþví hún vilji ekki vinna í fiski, og sé að bíða eftir… forstjórastöðu einhvers staðar eða dauða!….þá þekkir þú bara alls ekki landið sem þú býrð á og fylgist illa með.

Ég er alls engin öfgavinstrimanneskja og hallast reyndar til hægri að sumu leyti, þó reyndar sé enginn flokkur af því tagi sem ég myndi vilja kjósa á Íslandi. En ég trúi á að hafa eitthvað velferðarkerfi afþví að þar sem það er mun veikara en hér sem ég hef komið sjást iðulega betlarar úti á götum hér og þar. Jafnvel víða í BNA þar sem góðgerðarsamtök eru vinsæl, trúaða fólkið gefur margt tíund og trúlausa fólkið, sem einmitt hefur oft miklar skoðanir, er duglegt við að greiða í alls konar sjóði líka. Ég hef séð sjúklinga þar úti á götum, bæklaða og afskræmda af veikindum betla fyrir aðgerðum. Því hef ég dregið þá ályktun að of mörgu fólki sé bara ekki treystandi til að hugsa um neitt nema sjálft sig til að það sé neitt annað en heimska að tryggja ekki hag þeirra verst settu með lögum. Ég verð einfaldlega að trúa mínum eigin augum og hlusta á hjarta mitt þó ég sé að mörgu öðru leyti hlynnt sem mestu frelsi.

Ég er annars EKKI að tala um meiri skatta og slíkt, þar sem ég tel að hægt sé að leysa þetta með skynsemi. Til dæmis með því að sumt fátæktasta fólkið sé flutt út á land og því veitt húsaskjól og atvinna eins og sumum innflytjendum, og þá teknir eitthvað færri innflytjendur í stað þess. Þetta myndi líka styrkja landsbyggðina. Eins að efla til dæmis fjarnám og gera það sem ódýrast, í dag er það mjög dýrt miðað við tekjur þeirra verst settu, en þannig þarf það alls ekki að vera. Þannig gæti þetta fólkið verið með Pólverjunum og co úti á landi og stundað fjarnám um leið, og svo unnið sig upp og orðið ennþá gagnlegra fyrir samfélagið í gegnum námið. Þetta fólk myndi eflaust taka því vel. Við erum ekki að tala um neitt sem stangast á við heilbrigða skynsemi eða þessa blessuðu skatta, sem þó mættu spara fótbolltadekrið og safnabyggingarnar, meðan ekki er hlúð betur að fólkinu í landinu sem engir afreksmenn í íþróttum eða öðru eða neitt sem vert væri að setja inn á söfn væri til án. Enda er ekkert eðlilegra en að fólk borgi fyrir sín áhugamál sjálft, þú þarft ekki að fara lengra en hingað til að sjá að það er mun tilbúnara til þess almennt en hjálpa náunganum, sem í tilfelli fátækamannsins er alls ekki að svellta af hroka yfir að vera ekki boðin forstjórastaða og væri vel til í að lifa lífi margra flóttamanna sem hafa það mun betra en hann….

Það segji ég bara afþví að það er satt og vissulega sorglegt, án minnsta haturs á útlendingum, enda hef ég sjálf verið útlendingur og á marga útlendinga að vinum og flokka fólk ekki eftir þjóðerni. Það er hins vegar skynsemi í því að halda stéttaskiptingu fram úr hófi niðri, ekki það að innan skynsamlegra marka er hún eðlileg, ef allt á ekki að fara að grassera hér í spillingu og glæpum eins og víðast hvar þar sem hún fær að fara úr böndunum. Vaxandi fátækt meðal innfæddra er ekki eðlileg, og einn fyrirbyggjandi liður í baráttunni gegn stéttaskiptingu utan æskilegra marka er að berjast gegn henni á byrjunarstigi, svo hún vaxi ekki enn frekar.

Þetta var frá mér, það kom víst ekki fram.
Ég tek það svo fram að ég lít á það sem móðgun að gefa í skyn að ég hafi nokkuð á móti útlendingum hér, enda tók ég skýrt fram að svo væri alls ekki.
Það er mikil mógðun að ásaka fólk um eitthvað jafn lítilfjörlegt. Ef eitthvað er hef ég nú verið að verja útlendinga hér í tíma og ótíma, sjáðu til dæmis grein mína “Asískar konur á Íslandi”. Ég vil útlendingum hér á Íslandi allt hið besta, en það er ekki góð leið til að halda samfélaginu í jafnvægi að koma ekki til móts við fátæka innfædda Íslendinga um leið og útlendingum er hjálpað, auk þess sem slíkt kyndir einmitt undir útlendingahatur og Guð forði okkur frá því.

Thulesol.

thulesol:

Ég deili sjálfsagnt með þér skoðunum að þessu leiti að finnast markaðslausnir (frjálshyggja) henta á sumum sviðum mannlífsins en samfélagslausnir (félagshyggja) á öðrum. Ég held samt að frjálshyggjan vilji velferðaríkið feigt. Í þeirri merkingu að það sé ekki hlutverk ríkisins að reka velferðaþjónustu. Frjálshyggjan mun væntanlega benda á ýmsar markaðsleiðir eins og einkavætt tryggingakerfi á frjálsum markaði, en ekki ríkisrekið almannatryggingakerfi. Einnig mun frjálshyggjan benda á einkareknar velferðaþjónustur á frjálsum markaði. Heilbrigðiskerfið og félagsráðgjafaþjónustur geta auðvitað verið einkareknar eins og hver annar atvinnurekstur.

Ógöngur þessa kerfis er hins vegar að það getur aldrei tryggt stöðu hinna verst settu, því iðngjöld sem einstaklingar hafa efni á hljóta alltaf að vera í beinum tengslum tekjur þeirra. Þannig geta einstaklingar lifað sæmilegu lífi án þess að hafa efni á að greiða lágmarksiðngjöld fyrir lágmarks velferðaþjónustu þurfi þeir á henni að halda. Það er ekki fyrr en einstaklingar hafi umframtekjur að þeir geti ráðstafað þeim í iðngjöld og því hærri sem tekjur þeirra eru því meiri velferðaþjónustu geta þeir tryggt sér fyrir áföllum lífsins (og eitt er víst að við verðum fyrir áföllum á lífsleiðinni).

Fullkomlega einkavædd velferðaþjónusta hlýtur því alltaf að fela í sér að svo og svo stór hópur samfélagsins þarf að ganga ölmsuveginn verði hann fyrir áföllum í lífinu.

Ég er einn af þeim sem er þeirrar skoðunnar að velferðaþjónustann verði að vera í samræmi við þörfina fyrir hana og það er held ég eingöngu hægt með öflugu velferðaríki. Það er óþolandi að einstaklingar geti keypt sig framfyrir aðrar óháð þörf. Dæmi um þetta getur verið að einstaklingur í sem skjóli auðs síns kaupir sig fram fyrir annan í heilbrigðiskerfinu þótt hann hafi margfallt minni þörf fyrir það. Þarna á auðvitað faglegt, læknisfræðilegt mat að ráða því hvar í röðinni einstaklingarnir eru sem leita sér lækninga.

Hafi svar mitt að framan falið í sér fordóma þá biðst ég afskökunar á því. En auðvitað er ég að vísa í öfgana þegar ég tala um frjálshyggufólk, taki þeir það til sem sín sem það eiga.

M.