Evil characterar þurfa ekkert að vera óþolandi. Ef miðað er við D&D þá gæti character alveg verið neutral evil eða lawful evil og virkað fínt sem team player o.s.frv.
Það veltur allt á þeim sem spilar þennan evil character hvort hann er óþolandi eða ekki. Ég hef séð spilara sem hafa spilað evil charactera og “neutral with morally bankrupt tendencies” charactera spila sína charactera þannig að þeir virki mjög vel innan hópsins. Það er bara ekki sérstaklega gott að blanda þeim saman við of mikla do-goodders svo sem paladinas, clerics sem þjóna justice/pure goodness guðum og örðum slíkum einstaklingum.
Svo hef ég líka séð spilara fremja hinn ófyrirgefanlega glæp meðan þeir voru að spila slíka charactera - að stela tíma frá hinum spilurunum. Þeir sem spila svona charactera lenda stundum í þeirri grifju að spila sína charactera sem slíka óttarlega eiginhagsmunaseggi að plottin þeirra eru farin að taka tíma frá aðal spilinu og hinum spilurunum sem verða pirraðir fyrir vikið (nema að DM-inn stöðvi þá eins og hann á að gera; solo-play á alveg rétt á sér undir ákveðnum kringumstæðum en ekki bara til að svala leyndarmálafýsn og ég-fyrst-áráttu spilara).
Í þessum tveimur kerfum sem ég veit um þar sem alignment er notað, D&D og Palladium, þá er ekkert mál að hafa evil og morally bankrupt charactera, þeir mega bara ekki vera of ýktir, alveg eins og do-gooderarnir mega ekki vera of ýktir heldur, a.m.k. í campaignum þar sem öll eða flest öll alignmentin eru leyfð.
Alignment á svo auðvitað ekki heima í öllum kerfum/campaignum. Ég veit af bæði DM-um sem hafa hent alignment út úr D&D og öðrum sem hafa sett svipað concept inn í kerfi eins og t.d. GURPS. DM-inn er auðvitað maðurinn sem stýrir campaigninu og þarf að geta sagt nei við spilara sem koma með charactera sem ekki passa inn í það sem hann hefur hugsað sér að gera.
Sem dæmi er ég núna að stjórna litlu campaigni þar sem aðalatriðið er að characterarnir eru “hetjur” sem eru ekkert endilega að leita að gulli og frægð (þó þeir segi ekki nei við því) heldur eru líka tilbúnir að láta gott af sér leiða án þess að það sé einhver utanaðkomandi aðili að bíða eftir því að þeir banki upp á hjá honum og biðji um gullsekkinn sinn því nú séu þeir búnir að hreinsa út draugakastalann hans (það þýðir ekki að þeir fái ekki “laun” fyrir, bara að þeir eru ekki harðsoðnir málaliðar). Í þessu campaigni hentaði skiljanlega alls ekki að characterarnir væru evil og voru þau alignment bönnuð með öllu.
Í þessu dæmi hjá þér með vörðinn - ef þetta væri vörður í kastala einhvers illvirkja, þá gæti good character alveg laumast aftan að honum og aflífað hann án mikils samviskubits, ef þetta væri hins vegar city guard þá myndi sá hinn sami augljóslega ekki myrða vörðinn en það er ekkert sem hindrar hann í því að rota manninn, binda hann og kefla, og troða inn í skáp eða undir tröppur einhvers staðar þar sem hann finnst ekki á meðan characterarnir gera það sem þeir þurfa að gera.
Neutral character gæti t.d. alveg laumað löngum fingrum í vasa nokkurra einstaklinga til að geta verslað sér útbúnað, en hann gæti hins vegar ekki verið lawful. Jafnvel good character gæti gert slíkt hið sama en myndi þá bara stela frá hinum ríkari og bara ef alger nauðsyn lægi við (og helst ef sá sem rændur er ætti það skilið :) )
Svona lít ég a.m.k. á málið.

Rúnar M.

Ég sem DM fýla sjálfur mjög vel að stýra Evil campaignum. Þau geta gefið manni svo marga möguleika og ef playerarnir eru allir evil þá getur maður líka farið að senda good-dúdsa á þá. REyndar er mér sama um alignment, en álfar suffera yfirleitt vegna þess að þeir eru álfar og meiga deyja. Öllum er sama um álfaógeð.

Ef einhver í grúppunni ætlar að vera evil þá er yfirleitt betra að enginn annar sé good. Team playið fer bara til fjandans, sérstaklega ef það er CE í hópnum.
þá er yfirleitt betra að hópurinn komi sér saman um það, kannski eini spilarinn sem ætlar að vera good velji nautral í staðinn.

Einu sinni spilaði ég Paladin í grúppu þar sem var evil necromancer, þetta var fyrsta spilið mitt, svo ég var ekki alveg klár á því að auðvitað hefði ég átt að reyna að dömpa honum úr grúppunni (ef ekki ráðast á hann) um leið og ég detectaði það. Allavega vaknar karakterinn minn við það í 3. sessioni eða svo að necromancerinn er u.þ.b. að fara að fórna honum til einhvers guðs.

Seinna gekk CN (paladininn minn skynjaði ekki evil frá honum) half-fiend í hópinn. Með tíð og tíma fer hann svo að stækka og verða ógnarlegri. Verður svo CE, en fékk hálsmen sem felur alignment, svo ég verð ekki var við neitt fyrr en hann og tveir aðrir í grúppunni stinga af, og við sjáum þá næst í bæ þar sem við gistum að smala bæjarbúum inn í eitthvað gate ofan í abyss eða eitthvað. Þar reyna þeir sitt besta til að kála okkur.

Hér eftir mun ég passa mig að vera nógu anskoti tortrygginn þegar ég spila paladin (og reyndar hvern sem er) <br><br>Betur sjá augu en eyru.