haltu bara áfram á þessari braut, leyfðu honum að fá bardagana sína og minna xp…ef honum finnst það gaman og hinum finnst þægilegt að hafa hann sem tank fyrir framan sig…fínt!

prófaðu síðan að bæta role-play aðstæðum inn í bardagann…smá saman og alls ekki alltaf!

byrjaðu á því að leika bardagatæknina sem andstæðingar hans nota, lýstu fyrir honum hvernig orkinn sem hann er að berjast við sveiflar öxinni sinni hátt til að fá vörnina hátt á móti og segðu honum síðan hvernig orkinn rennir fótunum auðveldlega undan honum þar sem hann var ekki að verja sig þar (bara venjulegt attack og trip attack…en það er lýsingin sem skiptir máli)…gefðu honum smá plús á að takast eitthvað um leið og hann lýsir hvað hann ætlar að gera.

prófaðu til dæmis að láta þá koma að bardaga þar sem er mjög óljóst hverjir eru “vondu” karlarnir og hverjir eru “góðu” karlarnir.

prófaðu síðan að búa til aðstæður þar sem bardagi er næstum óumflýjanlegur en vondi karlinn kemur til með að drepa gíslana ef spilararnir henda ekki frá sér vopnunum sínum…

láttu verða eftirköst af ákvörðunum þeirra í bardögunum…

bj0rn - …gangi þér vel

Líka geturðu bara talað við hann og spurt hann hvað honum hefði gaman af að roleplaya, segðu honum að þér finnst leiðinlegt að þú sért að gefa hinum meira XP fyrir að roleplaya, en honum minna því að hann sveiflar bara sverðinu og hvort að þið getið ekki fundið eitthvað sem gæfi honum séns á að roleplaya eitthvað, einsog til dæmis að láta hann vera fighter sem hefur stelsýki, eða er brennuvargur, eða hefur mikla ánægju og obsession af hórum. Það kemur oft fínt roleplay með því að byrja með svona einfaldar stereótýpur, og fólk með obsessions eru aðeins djúpari en fólk sem bara ræðst á lið þegar DM-inn kallar initiative.

K.

Er það hægt?

Það er ekki hægt að fá alla til þess að roleplaya. Það er bara málið. Við höfum öll okkar kosti og galla.

Maður hefur alltaf einn svona player, alla vega mjög oft. Þú getur reynt að spjalla við hann um þetta, reynt að láta hann sjá að hann mundi skemmta sér miklu meira ef hann lifar sig inn í persónuna.
Ef þú hefur ekki svoleiðis samband við hann. Þá reyna að hvetja hann til að taka þátt í samræðum, láta álfaprinsessuna reyna við hann (flotta stælta fighterinn), láta fjölskylduna koma og tala við hann (pabbin kemur og segir “þú ert skömm við ættina, hlaupandi svona um eins og málaliði og líkræningi”), láta hann hafa talandi sverð sem gerir ekkert nema að kvarta (“já það eru bardagmenn eins og þú sem gerir eyðileggur allt orðspor bardamanna, þú hefur ekkert flare, engin dramatík. Hvar er konungsríkið, þjónanir, hetjulegu setningarnar… á svona dögum sakna ég að sir Rangars”), eða bara setja hann í þær aðstæður að hann getur ekki lamið sig út úr (verður tekin höndum af 5 risum sem ætla að elda hann). Láta heimin í kringum hannn vera lifandi.

Ef ekkert gengur, þá bara lifa við hann. Hann mun þróast eða detta út á endanum.