Ef spilararnir væru allir lawful evil og/eða væru meðlimir í sömu stofnun (cult, leynifélög innan konungsríkis etc) gæti það gengið. En ef þeir væru bara vondir til að vera vondir þá gengi það líklega ekki.

Hingað til hefur verið mun auðveldara að höndla strife innan þeirra evil hópa sem ég hef spilað í. Fólk býst við því að fólk innan evil hópa starfi þar á vissum forsendum og að visst balance of terror ríkir.

Innan virkilegra góðra hópa er þessu ekki til að dreifa. Um leið og DM'inn kemur með aðstæður þar sem kostirnir eru ekki augljósir í stöðunni þá leysast góðu hóparnir oft upp í einskonar “hvernig við eigum að vera góð” debat.

Mesti strifer sem ég hef nokkurn tíman spilað var Torm Paladin. Ekki brjálaði blóðþyrsti nöttkeis Malar druidinn minn.

Evil alignment eins og allt alignment virkar svo langt sem það nær, nánar tiltekið svo langt sem hver og einn spilari og svo hópurinn nær :D Augljóst? já en ekki svo einfallt.

Skemmtilegasti hópur sem ég hef stjórnað var án efa hópurinn þar sem allir fengu að vera það sem þeir vildu án þess að það færi í taugarnar á öðrum spilara, þar sem sá spilari hafði ákveðið persónu sem var á skjön við þá fyrri.

Þetta hefur ekki gerst oft, hópurinn sem ég er í er gjarn á að vera með mjög sterkar persónur, hver í sínu horni, án þess að hugsa mikið um hvað aðrir eru að gera. Það hefur gert lífið leitt oftar en einu sinni, oftar en tvisvar og svo framvegis.

Hafandi spilað í hópum sem eru annað hvort al-góðir eða al-vondir(óalgengt) þá hefur reynslan verið þessi:

Þegar menn eru algóðir og sætta sig við það þá virkar sagan hvað best. Menn vinna eftir ákveðnum kreddum sem auðveldara er að sjá fyrir. Alla vega hefur að verið mín reynsla. Hef stjórnað nokkrum Stórum Campaigns í DnD, kláruðum The Shackled city um daginn, mjög gaman. Þar ákvað ég að hópurinn væri smansetur af Góðum Hetjum. Punktur. Það var ekki til umræðu að vera með eitthvað wicked. Það virkaði mjög vel, það eina sem klikkaði var að ég leyfði nánast allt úr nánast öllum bókum. Ekki gestalt en það var nánast það eina. Menn urðu svo svakalega miklir Min\Max Butar að það var orðið rugl og erfitt að challenga mönnum. Það hjálpaði ekki að ég er náttúrulegur automatískur Min\maxari :D og því endaði þetta þannig. Það var ekkert vandamál, allir fengu að búa til nýja charactera\tuna gömlu niður og allir urðu sáttir. PhB, DmG og MM voru leyfðar :)

Að sama leiti ef hópurinn er al-vondur en fúnkerar samt þá fer sagan til fjandans og DMinn verður að free-forma söguna sekúndu frá sekúndu, alveg eins og sumir telja heiminn verða til frá augnabliki til augnabliks. Ekki leiðinlegt en erfitt :)

Al-góðum og Al-vondum hópum hættir þó til í að detta inn alhæfingar formið: Við erum Góðir\Vondir, við getum bara gert X. Það lokar á mikð af skemmtun og skemmir oft fyrir þeim sem vilja vera frjálsir.

Hópar með smá blandi aftur á móti hafa margar skoðanir og diskúsjónirnar þar geta orðið mjög góðar(og eins og allir þekkja geta einnig farið í taugarnar á þeim sem vilja að hlutirnir rúlli).

Svo þegar kemur að Góðum Spilum eins og Vampire þá er ekkert betra en hafa menn soldið Ebil :D Það er gaman :D (B-ið var viljandi í Ebil)