ég sagði nú aldrei a' allir þyrftu að vera með einhverskonar geðsjúkdóma eða alvarlega kvilla (til að byrja með allaveganna)… ég sagði einfaldlega að það er ekki gaman að spila, né spila með, character sem á að vera algjörlega fullkominn á allan máta…. síðan tók ég dæmi um character sem ég spila sem er paladin sem á við þunglyndi að stríða (löng saga á bak við það) og útaf þunglyndinu þá drekkur hann stundum dálítið mikið… það er mjög gaman að spila þann character af einni ástæðu… hann er svo mannlegur, þrátt fyrir það að hann sé eins mikil hetja og hann er þá hefur hann sína vankosti og í hans tilfelli eru þeir frekar alvarlegir enda liggja alvarlegir hlutir á bak við þá.
Það er nefnilega það sem, gerir characterinn ekki einhæfan… að hafa fleiri en eina vídd á honum…. að geta litið á hann frá mörgum mismunandi pólum og samt alltaf geta þekkt hann… það er ekki beint auðvelt að skapa slíka þrívíða persónu en þegar það heppnast þá er það svo gaman… maður getur bókstaflega drekkt sér í þá persónu… þess vegna reyni ég alltaf að byggja persónuna upp á þann hátt að hún getur öðlast dýpt í spilun og það er það eina sem ég er að segja að fólk ætti að gera….<br><br>When a cat is dropped, it always lands on its feet, and when toast is dropped, it always lands with the buttered side facing down. I propose to strap buttered toast to the back of a cat; the two will hover, spinning inches above the ground. With a giant buttered cat array, a high-speed monorail could easily link New York with Chicago.
—————————-
To me, boxing is like a ballet, except there's no music, no choreography, and the dancers hit each other.