það fer rosalega mikið eftir í hverig skapi fólk er, stundum er marr bara að spila singleminded og spáir ekki í detail en oft erum við með heilsteipta sögu sem DM setur settingið fyrir og við tökum tillit til þess að stundum þarf að skipta um föt og fara í bað, aðalega þegar það skiptir einhverju máli í karakter þróun eða sögunni. Annars reiknum við með að karakterar fara í bað “reglulega”, mis reglulega en samt ;o)

það er oft “snirtipinni” eða “ruslahaugur” í grúbbunni, sérstaklega ef það eru álfar eða dvergar þar ;o)

Við erum líka farin að gera það að ef við förum í veislu lýsum við í hvernig fötum við erum (skiptir máli uppá viðbrögð annarra), annars lýsum við oftast kallinum í byrjun ævintýrs og hann á þá nokkur föt til skiptana, ef þau eru rifin öll í tætlur kaupir/saumar hann ný.

ég hef t.d. átt elven mage sem var með “thing” fyrir fötum, hún á núna t.d. hvítan silkikjól með red-dragon scale sem skraut og kanínuinniskó í stíl ;o)
svo hefur “kallinn” minn spilað “tóka munk” (human, mage/clerik, fyllibittu) og hann lenti í curse svo hann var major snirtipinni, tók t.d. barbarann í hópnum eitt skipti þegar hann dó næstum og eftir að hann healaði hann baðaði hann hann og rakaði, svo tók hann líka hestinn sem barbarinn átti og snyrti hann.

Svona detail dæmi misheppnast eiginlega alltaf að einhverju leiti í Fantasí heimum. Aftur á móti kerfi eins og White Wolf og svoleiðis eru miklu raunsærri, sérstaklega með góðan gm.

Ég spila í tveimur hópum og hef alla tíð gert. Hóparnir hafa alla tíð verið afar mismunandi og annar hefur breyst talsvert í gegnum tíðina. DM hætt, leaderinn og tveir spilarar og ámóti komið inn tveir aðrir spilarar og státtar nú af þremur DM sem ég geri ekki upp ámóti. Seinni hópurinn hefur breyst en alltaf haldið ákveðnum kjarna. Fyrri hópurinn hvar pure role-play þökk sé gamla DM okkar(DM í Fáfnm. í GURPS) hann var án ef með þeim betri. Hann var alltaf vel skipulagður og státtaði af miklri fjölbreytni. Það hafði aftur ámóti það í för með sér að maður fékk nær aldrei level up og alltaf er char. voru að fara að geta eitthvað þá var skipt um ævintýri. Þetta var ekki svona í seinni hópnum þar voru 3 DM og hef ég spilað hjá þeim öllum. Þar var hakkað. Mér þótti helvíti skemmtilegt að hækka um level þar til að mér tókst í einni óvenjulegri spilun í AD&D að byrja í 1/1 fighter/mage og eftir 8 tíma spilun vera á 8/9. Með tímanum lærðu báðir hóparnir að blanda þessu betur saman þó að það komi að sjálfsögðu fyrir ein og ein hakk spilun. Ég segi samt að bestu ævintýrin eru þau þar sem maður eyðir mestum tíma í að fatta hluti og spila characterinn en ekki þar sem maður er hálfan tíman í combat flæðið er mikilvægt:) PS: Ég hef því miður aldrei lent í að DM sé að spá í hlutum eins og að brynjan ryðgi eða eitthvað annað það dítail. Það er samt nett ef fólk nennir því.

Það er einmitt merkilegt, að orkar eða aðrir ræningjar virðast einungis ráðast á bæi og þorp þegar það eru ‘adventurers’ í þeim. Það er sjaldgæft að hópur komi til bæjar sem ræningjar eru nýlega búnir að ráðast á, brenna, rupla og ræna. Ég meina, hugsiði ykkur viðbrögð fólks, í bæ sem ræningjar eru nýbúnir að ráðast á (og gefum okkur að ræningjarnir hafi verið mennskir), við komu hóps skítugra, en vopnaðra og brynjaðra manna. Ég veit ekki hvort að ég myndi frekar gera: Hlaupa til þeirra og biðja um hjálp, eða hlaupa í skjól og vona að þeir fari bara sem fyrst.

Svo er það með þessar brynjur allar. Hugsum okkur kempu, ennþá á frekar lágu stigi, er þó komin með plate mail, en engan hest. Ætlar þessi manneskja virkilega að ganga svona á milli bæja? Plate mail er hvað, tíu-tuttugu kíló? Bætum við sverði, kannski tveim, og almennum búnaði, segjum að það nái tíu kílóum í viðbót. Ég fæ verk í bakið og axlirnar, bara við að hugsa mér að ganga svona klæddur frá Háskólanum upp í Árbæjarsafn, og það eru svona tíu-tólf kílómetrar. Jafnvel chain mail er þungt, og liggur nær eingöngu á öxlunum. Allt í lagi ef maður er á hesti, býst ég við, en ekki að ganga svoleiðis í sjö eða átta tíma.

Svo held ég, ef við lítum á Evrópu miðalda, sem flestir fantasíuheimar byggja á, að þar voru ekki svo margir sem ferðuðust í brynjum, eða áttu yfirleitt málmbrynju. Það er til dæmis ekkert einfalt mál að gera almennilega chainmail, þetta eru hundruðir, ef ekki þúsundir, lítilla hringja sem eru festir saman, og það þarf að gera í höndunum. Ég á erfitt með að sjá fyrir mér einhvern þorpsjárnsmið, sem er aðallega að gera verkfæri og skeifur, með nokkra slíka búninga hangandi á herðatré ‘bakatil’. Bæði er ég ekki viss um að hann hafi tíma til þess, og svo hitt að hann kann það ekki. Svo auðvitað að allar þessar málmbrynjur þurfa mikinn málm, og smiðurinn hefur bara annað og betra við málminn að gera en að smíða endalausar brynjur - plógar, skeifur, og alls konar verkfæri önnur. Þegar flestir viðskiptavina hans hafa engan tíma til æfa vopnaburð, afhverju ætti hann þá að framleiða vopn og verjur?

Þetta með brynjunar er alveg rétt, það er ekki nokkur leið í helvíti að einhver smithy í littlu bændaþorpi sé með hrúgu af armours liggjandi á gófinu bakatil. Í mæsta lagi ætti hann eina eða tvær padded eða Leather armours.

Sama gildir um vopn, ef merchantin í bænum á öll vopnin úr bókinni mundir þú vilja eiga heima í þeim bæ. Ég meina ef merchantin er með 500 kg af vopnum á lager þá er þetta þorp ALLT annað en friðsælt.

Og annar hlutur…(damm flóðgátirnar að opnast) Gull, hvað er þetta með allt þetta gull. Hugsið aðeins um þetta.. “Já ég tek 200 gold pieceirnar og set þær í pokann” þið vitið að gull er ÞUNGT. Hugsið ykkur Fighter í plate mail, með 2handersword backup vopn kemur út úr monster lairinu þar sem hann drap drekann: Hann er núna með 20.000 Gp's í rassvasanum. Plate mailin er ekki nema 20kg sverðið ein 5kg og síðan er hann með poka sem inniheldur 20.000 tíkalla á bakinu. Ég skal segja ykkur eitt hann er ekki að fara neitt. ef einn gold piece er jafn þung og 10kall (sem gerir hana virkilega littla) þá ættu allir að geta áttaðsig á hve heimskulegt þetta er.
Ég þoli ekki að hafa þungt veski og mér finnst það þungt ef ég er með svona 20 10kalla eða aðrar coins.

tves einn þokkalega pirraður einstaklingu

Skemmtilegar umræður

nokkrir punktar sem ég vill að komi fram

1.Jú brynjurnar eru þungar. En það má bæta því við að þegar krossferðirnar voru farnar þá gengu þeir menn með brynjurnar í langan tíma. Þær voru þungar en þetta voru hraustmenni. Hvað ætlaru að gera við brynjuna ef þú ert ekki eð hana á þér? sétja hana í bakpokan? Nei. þá fer þungin bara á einn stað. Þannig að þú klæðist henni. Ekki plate mail, I grant you that en chain þyrftiru að ganga í. Til þess að vera í plate þurftir þú að vera með skaldsvein og hest, annars var þetta ekki hægt.

2.Gull - hefur einhver farið á peningasíningu? T.d hjá seðlabankanum eða þjóðminjasafninu? Ég fór í eitt í Búlgaríu og þá sá ég peningana sem voru smíðaðir á miðöldum. Þeir voru smáir og mjóir, sem var skiljanlegt þar sem konungurinn vildi hafa sem flesta peninga fyrir sem minnst gull. Þannig að hafa 200 gp í pouchi er ok en kannski er það soldið þungt. En 20.000 gp er kannski ekki það léttasta.
Ég man líka eftir einu sessioni í gamla D&D þar sem hetjurnar þurftu að fara 3 ferðir í gegnum dungeonið með gullsjóðinn eftir að hafa drepið drekann. Þegar upp var komið þá var peningurinn settur á hestana og fluttir í bæinn.

3.Sagan er eitt af því mikilvægasta (finnst mér). Það veitir miklu meiri gleði að hafa sögu og lifandi heim. Þess vegna vel ég Birthright! (join uss… it´s bliss :)

Sjáumst á spilamótinu

Þessi pæling með þyngdir er mjög skemmtileg. Hversu lengi endist þið í bardaga? Prófið að taka eins metra langan bút af steypustyrktarjárni og sveifla í nokkra hringi…. sverð er þyngra!

Hér á eftir koma upplýsingar um nokkur handvopn og brynjur, þetta eru frekar nákvæmar tölur (þó svo að vopnin séu ekki alltaf eins þá eru þetta normal tölur fyrir viðkomandi vopn).

Tölur fengnar úr compendium of weapons, armour & castles:
Battle axe 0,8m 2,1 kilo
Warhammer 0,7m 2,1 kilo
Claymore 1,2m 2,9 kilo
Katana 1,1m 1,4 kilo
Longsword 0,8m 1,5 kilo
Zweihander 2m 6,3 kilo

Greek bell cuirass 18 kilo
Roman lamminated over medium cloth 16 kilo
Norman male overpadding 25 kilo
Reinforced chain mail 35 kilo (1250-1325ad)
Maximillian jousting armour 43 kilo (1525-1600ad)
Halfplate 28 kilo 1550-1650

Sagan er ákaflega mikilvæg að mínu mati. Svona spilerí þar sem bara er hakkað og skorið er mjög óspennandi, engin dýpt, enginn leikur, allt byggist á teningakasti. Nú er ég ekki að segja að bardagar séu aldrei skemmtilegir, alls ekki. Besta blandan er sú að hafa mikinn leik og smá bardaga svona inn á milli. Þannig nær maður að þróa persónuna, setja dýpt í hana, gera hana heilsteyptari, en samt er svona spenna líka.
Ég spila aldrei AD&D heldur í ýmsum öðrum kerfum en þar er það þannig að maður fær karakterpunkta fyrir aðra hluti en bara bardaga. Auðvitað er mikilvægt að fá punktana líka=)
GM sem lýsir umhverfinu á lifandi hátt, sem virðist vita hvernig umhorfs er, lifir sig inn í frásögnina, leikur virkilega NPC-ana í stað þess að segja bara “hann segir ykkur að kortið sé í bankanum” eða “hún hvæsir að ykkur að hypja ykkur”, hann gerir virkilegan mun.
SVo, já, sagan er mjög mikilvæg og eins það að fólk leiki í stað þess að rúlla bara teningunum.