Ég man eftir einu atriði þar sem það voru þrjár grúbbur að spila sama ævintýrið sem tengdist seinna saman þegar ég var í MA, stjórnandinn þurfti að losa sig við einn yfir í annan hóp:“veljið ykkur tölu á fjagra hliða teningi” og síðan kastaði hann, ég var sá eini sem horfði á hann á meðan, hann leit aldrei á teninginn heldur benti á leiðinlegasta náungann og sagði honum að talan hans hefði komið upp.

Þó að þú sért eitthvað að verða meira var við þetta verð ég að efa að um sé að ræða einhverja almenna aukningu eineltis í spilamennsku :)

Ég á voðalega bágt með að trúa að þetta stýrist af utanaðkomandi þáttum eða að um sé að ræða samantekin ráð íslenskra stjórnenda til aukinnar misskiptingar meðal leikmanna.

Einn player sem ég hef spilað með hafði tildæmis þann ótrúlega “hæfileika” að þegar ákveðinn náungi var að stjórna gekk allt upp sem hann gerði. Allar ágiskanir sem þurfti ekki die roll til að athuga hvort stæðust, stóðust. Alltaf ef hann reyndi eitthvað freaky shit, þá gekk það hjá honum. Það þarf engann atvinnupípara til að fatta að Dm´inn var að cutta honum svolítið mikið leeway.
Svo var hann óþolandi heppinn á teninga líka.

Annars held ég að þetta sé stundum ósjálfrátt hjá Dm´um, ég þarf stundum að passa mig sjálfur að picka ekki of mikið á munchinunum eða þeim sem nennti ekki að sækja mig.

Ég er D&D stjórnandi og ég held að það það sé ekki eðlilegt að gera upp á milli spilara viljandi eða vegna þess að manni líkar betur við einn en annan.
Ég hef hinsvegar átt það til að “hjálpa” nýjum spilurum eða þeim sem eru með mikið lægra level en hinir. Svona til þess að þeim finnist ekki að þeirra carakter sé gagnslaus. Það er yfirleitt samt ekki á kostnað hinna og meira gert til að öllum líði vel en ekki til að skemma fyrir fjörinu.

Ég hegni aldrei spilurum fyrir að vera leiðinlegir eða pirrandi fyrir utan roleplay - og tel að allir DM/GM og spilarar verði að læra að skilja raunveruleikann og persónulega vináttu eða ósætti við spilara eftir heima þegar verið er að spila.
En ef þeir gera eitthvað heimskulegt í “carakter” þá eru þeir bara suisidal og eiga auðvitað skilið að vera ekki bjargað fyrir horn.
Nema það sé glufa í reglunum og þeir verða svo heppnir að meika það - þá er líka ljótt að taka þá glufu af þeim. Sumir eru bara heppnari en aðrir !!!

Að mínu mati eru þeir sem blanda saman spilara og carakternum hans í frekar slæmum málum andlega og ættu að fara að taka sjálfan sig alvarlega í gegn.
Hvort sem er að böggast í carakternum í roleplay vegna einhvers sem gerðist í real-life eða að böggast í einstaklinginum í real-life vegna einhverju sem gerðist í role-play.

RPG á ekki að vera battelfield fyrir vandamál úr daglega lífinu. Það á að vera tími þar sem við gleymum hversdagslífinu í smá stund og skemmtum okkur með vinum okkar.
Skiljið einkalífið eftir heima og metið carakterana eftir því hvernig hann er spilaður og hvað hann fær á teningunum !
Það er allavegana mín regla.

Ég kanast alveg við svona dæmi. Þar sem ég er þessi favored gaur. Ég er Vampire hunter á 5 lv með fáránlega góða fighting stats, með dragon slayer sword +4 +2 full plate mail of water breathing og bracer ac8, einu slotti frá því að vera grand master á long sword geri samanlagt um +9 í damage og mod thac0 12. En við spilum í fáránlega erfiðu ævintýri á fyrsta lv börðumst við við dragon priest troll og seinna við mummy, skeleton varrior, young adult dragon (sem fumblaði tvisvar í röð og festi sig), 3 golema og endalaust af kobolds. En strákarnir í hópnum er alveg sama þótt ég sé favored. Því ég drep um 80% allra skrímsla sem við hittum og þannig dreg ég inn XP fyrir hópinn. Til að sýna fram á faoritism er hægt að minnast á að það er aðeins 3 aðrir magical items í partýinu. Ekkert annað vopn en það eru 3 fighterar í hópnum.