Vertu bara DM, þú verður ekkert verri Player við það, og það er gott að kunna allar reglurnar þegar maður er DM. Einnig ekki gleyma að sem DM RÆÐUR þú og það sem þú segir stendur. Þannig að Reglurnar! eru meirra einsog Guide.

PS: endilega nota Space eftir að hafa sett . þá verður þetta aðeins auðveldara í lestri.

Kv. Luci.

Þú yrðir líklega betri DM en ég.. á að byrja að sem stjórnandi eftir rúmlega 3 vikur og hef nánast enga reynslu í að spila :/

Amm ekki spurning, farðu í DMinn.

Þú getur alveg verið jafn góður player fyrir vikið ef þú hættir að stjórna, gerðu bara góðan greinarmun á In Character Information og Out of Character Information.

Ah en passaðu þig á einu, ég nefnilega byrjaði að stjórna eftir að hafa verið að playa í ja… lengri tíma og brenndi mig á einu. Þegar maður er player þá er maður alltaf að “vinna” þ.e.a.s sigrast á einhverju, hvort sem það er þraut eða óvinur. En sem DM stjórnar þú náttúrulega óvinunum og þú tapar oftast nær alltaf nema undir sérstökum kringumstæðum. Það sat nefnilega svolítið í mér að vilja halda áfram að “vinna” þegar ég byrjaði að stjórna og drap alveg notoriously mikið af PCum :) en ég er hættur því fyrir löngu (var bara ungur og óreyndur) þannig ekki henda á mig einhverjum “lélegur DM” ræðum, ég veit mistökin og lærði af þeim.

Bara good luck félagi.

Byrjaðu bara að stjórna. Það er með þetta eins og svo margt annað að æfingin skapar meistarann og það er ekkert skrýtið að fyrstu skiptin gangi örlítið brösulega en þetta reddast allt á endanum, nema að þú sért óhæfur DM, þegar komin er smá reynsla á hlutina.

Og blessaður vertu ekki að pæla of mikið í reglunum. Þegar ég kynntist AD&D fyrst þá var það fyrsta sem ég gerði var að stjórna og ég hafði aldrei litið í bók fyrr. Ég kunni líka litla ensku á þeim árum og gekk því illa að stauta sig frammúr bókunum. Ég og frændi minn bjuggum því til stórfurðulegt kerfi sem var mjög lauslega byggt á 2nd ed. og vorum nánast eingöngu að rpa, en það var samt kannski af því að við áttum ekki monster manual. Ég er samt á því að ég hafi sjaldan skemmt mér eins mikið og yfir þessum kexrugluðu sessionum þar sem að aðalatriðið var að hafa gaman af hlutunuum, ekkert powerplay, munchkinism, min-max eða e-ð annað kjaftæði sem margir eru að kvarta yfir í dag, bara 90% rp og skemmtunin sett fram yfir “næsta lvl”, “úberöfluagasta graldrahlutinn” og endalaust nöldur yfir því að maður noti ekki reglurnar 150% eftir því hvernig þær eru í bókunum.

Veistu hvað þessi spurning er mjög mikilvæg! Ætti ég að verða DM? Þetta er spurning sem þú átt eftir að spyrja sjálfan þig allt þitt líf á einn eða annan máta. Er ég nógu góður, sterkur, skemmtilegur, gáfaður, klár, o.s.frv. Hættu bara pæla í því og prufaðu, þú kemst að því á einn eða annan máta og tapar engu á því. Þú verður bara reynslunni ríkari og hefur gaman af því að prufa eitthvað nýtt.