Þá var komið að því. Iver og betayr voru að fríka út. Þau vissu ekki hvað átti að gera. Nokkrir dagar liðu en ekkert heyrðist frá Foringjanum né stjana028. Mizzeeh var orðinn áhyggjufullur líka og mátti það sjást á fleiri kennurum. Annað en krökkunum í Sorperin. Þau voru á móti Sorpendorr og hugsuðu bara um sjálfa sig.

“Hverjum er ekki sama þótt risinn og Foringinn deyi. Ég heyrði að þeir verði étnir lifandi af risahestum” sagði einn drengur úr Sorperin, sem var með ljóst hár og aftursleikt.
“Þegiðu moonchild” sagði iver reiður.
“óóóóóó kallinn bara orðinn harður” segir moonchild.
“Hann er það ekkert, hann á allavega sanna vini annað en þú. Þú lætur fólk vera vini þína, en það nennir enginn að vera vinur þinn” segir betayr
“FEEIIIIIIISS” segja margir úr Sorpendorr
“Pfft, þið vitið ekkert” segir moonchild aumingjalega.
“djöfull er hann heimskur” segir iver og heldur áfram að eta.
“Já. Þetta er svona með alla í Sorperin. Halda að þeir séu bestir, pfft, ekki hlusta á þá” segir betayr

Eftir nokkrar vikur voru betayr og iver alveg að missa þolinmæðina. Þau ákváðu saman að fara útí skóg og reyna að bjarga þeim. Þegar kvöldið var komið læddust þau út. Síðan lá leiðinn útí skóg. Og það var hægara sagt en gert að fá iver inní skóg.
Þegar þau höfðu rölt í smá tíma fóru þau að heyra eitthvað. Betayr tók upp sprotann og gerði ljósgaldur. Þegar þau sáu hverjir voru að tala saman þá brá þeim heldur í brún. HerraFullkominn var að tala við Foringjann í makindunum.
“Um hvað helduru að þeir séu að tala ?” spyr iver.
“ábyggilega ekki fótbolta” svaraði betayr kaldhæðnislega og brosti.
“HerraFullkominn stóð síðan upp og labbaði í burt frá Foringjanum en síðan snéri hann sér leiftur snöggt og sagði einhvern galdur en það var of seint. Betayr var búinn að skjóta Foringjanum úr þeim stað sem hann var á þannig að leiftrið úr sprotanum hjá HerraFullkominn fór útí loft.
“ARRGG” sagði hann reiður.
“Núna skal ég drepa ykkur öll” sagði hann illri rödd
“Farðu Foringi” öskraði iver þegar að tók leiftrið í sig og steinrotaðist.
Foringinn hljóp af stað og náði í stein og ætlaði að rota HerraFullkomin.
Hann kastaði eins fast og hann gat en HerraFullkominn notaði krafta sína til að snúa steininum að betuyr. Steinninn hafnaði í fésinu á henni og hún rotaðist.
“Ohh, Ég ætla að DREPA ÞIG!!!!” sagði Foringinn. Hann tók upp sprotann sinn og sagði “Rampulus!!”
HerraFullkominn skaust 20 metra uppí loftið og festist uppí tré.
En hann umbreytti sér í rottu og datt niður í gegn um greinarnar. Þá hljóp hann í burtu.
“djöf…. ég náði honum næstum” sagði Foringinn.

Næsta dag var allt komið á venjulegan hátt. Foringinn, iver og betayr sátu öll saman við matarborðið og einnig sat stjani028 þar sem hann á að sitja.

Nú var þessi önn alveg að enda kominn. Það átti að tilkynna úrslitinn í kvöldmatnum. Foringjanum hlakkaði mikið til því hann átti að fara í try-outs hjá quidditch liðinu þann sama dag. Hann mætti á æfinguna og svokallað brilleraði.
“Vááá, Þetta er ótrúlegt. Hvernig getur svona ungur drengur verið svona góður í Quidditch?” spyr supernanny sig þegar hún gefur honum leyfi til að keppa með Sorpindorr í Quidditch.
“Jaaaaa hann er bara með það í blóðinu” segir meaniac, fyrirliði hjá liðinu í þann mund er hann labbar út til að gefa Foringjanum leyfisbréfið.
“Ohh takk. Mér hefur langað til að spila Quidditch lengi” segir Foringinn með gleðisvip.
“Það var ekkert” segir meaniac.

Þegar komið var á dag klukkan svona 5 var komið að því að fara að æfa sig á kústinum sem hann fékk lánaðan hjá meaniac. Honum gekk bara vel þangað til að hann missti stjórn og féll niður og beint í skóginn. Það var farið að dimma og hann fann ekki leið sína út úr skóginum. Hann labbaði í rólegheitunum en var örlítið kalt. Allt í einu sá hann eitthvað koma á leifturhraða koma á móti sér. Hann fleygði sér niður og doddsaði leiftrið. Þetta var drápsbölvunin. Hann hugsaði með sér hver myndi gera það. Hann fékk einn ákveðinn í huga og stóð strax upp. Hann sá fyrir framan sig hræðilega sjón. Vansi var búinn að endurheimta mikinn kraft.
“Hæ Foringi, hvernig hefuru það” spyr vansi um leið og hann skýtur bindinga galdri á hann.
*Foringinn svarar ekki*
“Jæja, þú veist ábyggilega af hverju ég er hér er það ekki ?” spyr vansi með krípí rödd.
*svarar ekki enn*
“Ég get orðið svolítið pirraður” segir vansi og notar kvalarbölvunina á Foringjan
Foringinn byrjar að öskra mikið úr kvölum.
*vansi hættir bölvuninni*
“Ég vill að mér sé svarað!” segir vansi mjög reiður
“Já mamma” segir Foringinn með fyrirlítningu.
“viltu meiri kvalir ?!?! Þá skaltu svara mér með virðingu” segir vansi
“Það mun ég aldrei gera” segir Foringinn um leið og hann notar bölvun á vansa svo hann skýst aftur fyrir sig og beint utan í tré.
“Jæja, viltu einvígi eða ?” spyr vansi með bros á vör.
“Endilega” segir Foringinn
Vansi byrjar á því að nota drápsbölvunina en Foringinn doddsar leiftrið.
Einvígið við vansa er hafið.