Lestin lagði af stað í leiðangur sinn í átt að SorpWarts skólann. Foringinn og iver fóru að leita að auðum klefa og fundu einn útí enda. Þar settust þeir niður og fóru að tala saman. Eftir smá samtal kom sölukonan til þeirra og þeir keyptu sér mikið nammi. “Voalea eð etta goðt nammi marr” sagði iver með troðfullan munn af nammi. “Já en hvernig skyldi skólinn vera?” hugsaði Foringinn og var ekkert að svara iver. Þegar lestin var kominn að skólanum voru töskurnar og það tekið uppí herbergi og svo átti að mynda raðir.

Svo kom mjó og stíf kennara drusla sem var klárlega vondasti kennarinn af öllum. Þetta var supernanny. “Hún er alltaf á móti Sorpindorr. Hún gerir ekki annað, eða hún vinnur við það að taka stig af þeim. Það segja allavega nesi13 og tiger13”. Hún segir: “Nú verðið þið sett í heimavistir sem þið munuð vera í alla ykkar dvöl hér. Þið gangið inn ganginn og bíðið þangað til að ykkar nafn er sagt. Þá gangið þið upp til skólastjórans og hann setur á ykkur flokkunarhattinn”. Nokkur nöfn eru lesinn upp og allt í einu segir hún: “iver Weasley”. Hann gengur hægt og mjakandi að skólastjóranum og sest á kollinn. Hatturinn er settur á og allt í einu byrjar hann að tala. Hann byrjar á því að tala svolítið við sjálfan sig og svo kemur hátt: “Sorpindorr!!”. Hann gengur ánægður til bræðra sinna og sest. Eftir þó nokkra krakka segir supernanny: “Foringinn!”. Hann gengur hægt upp rétt eins og iver. Sest hann svo og hatturinn er látinn á hann. Hann talar og talar og talar þangað til að hann ákveður sig: “Sorpindorr”. Hann geyslar af ánægju við það að lenda hjá iver. Einnig hafði gullfalleg stúlka, betayr, lent í Sorpindorr. Foringinn var svolítið skotinn í henni.

Svo þegar búið var að flokka krakkana í heimavistir var smá ræða hjá skólastjóranum. Eftir hana vöknuðu nokkrir við mikið úrval af girnilegum mat. Og það var nóg af honum. Allir fóru að éta eins og mannætur. Eftir það fóru allir upp að sofa. Næsta dag fara Foringinn og iver saman í fyrsta tímann. Hann sast hliðin á betuyr og iver hliðina á Foringjanum. Betayr heilsaði honum og þau töluðust mikið að og urðu góðir vinir. Næstu vikur voru bara góðar og þá kom að því að vetrarfrí kom og allir fóru heim um jólin, NEMA Foringinn og iver. Það beið þeirra sælulíf. Þeir voru að rölta á ganginum þegar þeir mættu betuyr. “hvað ert þú að gera hér?” spurði Foringinn. “ég er bara að tjilla. Þið?” svaraði betayr. “Við eigum bara að vera einir hérna. Það fóru allir heim til sín um jólin” sagði iver. “Sýnist þér það eða ?” svaraði betayr. Foringinn spurði: “Viltu koma með okkur út í snjókast?”. “Jááááá maður auðvitað. Ég elska snjóstríð!!” sagði betayr.

Framhald seinna………..