Einu sinni var flamengóatvinnudansari sem hét Andre. Hann var mikils virtur i hinum harða heimi flamengósins.Sá BESTI. EL FABULOSO. Hann var frægur fyrir sína breathtaking snúninga og stíl.

En Andre átti líka mikinn óvinn. Rodolfo að nafni. Rodolfo var sá næstbesti. En það þoldi hann ekki.

Einn daginn þegar Andre var útí 11-11 að kaupa sér trópí kom maður aftan að honum og potaði í öxlina. Hann sneri sér við og *BAMM*..


Hann rankaði við sér illa bundinn við stól í myrku herbergi sem lyktaði undarlega..svona eins og gulrætur og bananar með sma klipu af olivuoliu..en aftur að efninu.

“GÓÐANN DAGINN” heyrðist úr myrkrinu. “Rodolfo” sagði Andre lágt.

Rodolfo steig fram úr myrkinu, “Rétt er það” sagði hann og sneri sér faglega í hring.“Eins og þú veist presumiblemente er Meistarakeppni Flamengomeistarana á næstu grösum.” “Og eins og þú veist líka þá HATA ég að tapa.” Sagði Rodolfo.“Og þú ætlar að útrýma samkeppnini.” sagði Andre

“HAHAHAH” hló Rodolfo illkvitnislega. “Svo litli muchacho er að átta sig á stöðuni.” Hann smellti fingrum og hoppaði ansi hommalega og inn komu tveir 2 metra háir rumar klæddir í gulan og rauðan tangóbúning, ábyggilega tvíburar.

“Hvað stjóri?” rumdi annar þeirra. “Já hvað..Oprah var að byrja..” sagði hinn. “Gætið hans.” sagði Rodolfo. “Sí stjóri” sögðu þeir báðir í einu .“Geriði það propiamente í þetta skiptið” muldraði Rodolfo. “Sí stjóri” sögðu þeir aftur.

Rodolfo klappaði tvisvar, sveiflaði höfðinu og fór út.


“Flottir buningar” sagði Andre. “Já, finnst þér ekki?” sagði annar þeirra “við fengum þá á útsöluprýs.” .“ÞEGIÐU Eduardo” sagði sá sem leit út fyrir að vera sá gáfaði. “Hann er að reyna að komast í sáttina hjá okkur til að auka möguleika sína til að lifa”. “Fyrirgefðu Abelardo” muldraði Eduardo.

Andre var á fullu að reyna að losa sig meðan rumarnir rökræddu um hvort eplasafi eða appelsínusafi væri betri. Sá sem batt hann við þennan stól var annað hvort fullur eða álíka heimskur og stólinn sem ég sit í meðan ég skrifa þessa sögu.

Andre náði loksins að losa sig með sínum gífurlega fáguðu og kynþokkafullu tvíhöfðum.

Á meðan lágu risarnir tveir á gólfinu í hörkuspennandi slag þar sem Eduardo var með yfirhöndina. Andre var sammála..appelsínusafi er betri.

Andre stóð upp og nuddaði hendurnar. Risarnir hættu og störðu á hann. “Ég vissi að ég hefði ekki átt að láta þig um að binda hann” muldraði Abelardo.

Andre tók snöggan snúning og klappaði höndunum..“IT´S FLAMENGOTIME” öskraði hann eins og lítil kaþólsk skólastelpa sem hafði týnt sleikjónum sínum. Áður en þeir vissu af lágu þeir báðir niðri meðvitundarlausir. Enginn á möguleika í Andre þegar hann reiður. ENGINN.

Andre labbaði út um dyrnar salla rólegur. Við honum tók gangur sem leiddi hann að annari hurð. hann opnaði dyrnar. Hann virtist vera staddur i einhverskonar æfingarsal. Hann labbaði inn. *klappklappklapp* heyrði hann alltí einu bakvið sig..hann leit við..*AND CUT!*


TO BE CONTINUED