Recap:


Inn steig vera. Hún gekk upprétt, var fullkomlega hárlaus fyrir utan stóran lubba á svæði sem ég held að sé höfuðið.

Afturloppurnar voru allt öðruvísi en framloppurnar, þær virtust vera klæddar í einhverskonar skó. Hún var í buxum og leðurjakka.

Þessi vera var RISASTÓR!

Hún beygði sig niður og tók utan um mig. Shit. Hún lyfti mér upp af jörðinni og bar mig upp að andlitinu.

Hún starði á mig.

Hún opnaði munninn.

Við blöstu stórar, beittar tennur.

Ó. Mæ. God.



The story:



Ég stari skelfingu lostinn á hryllilegar tennurnar. Aðeins ein rökrétt hugsun skýst í gegnum hug minn: Hún er vampíra!

AAAARRRGGGGHHH!!!

I'm gonna die! I'm gonna die! I'M GONNA REINDEER DIE IN SEVEN MINUTES YOU REINDEER READER!

Ég dreg andann: Inn og út, inn og út, inn og inn..úpps! Shit, hvað geri ég nú? Ég dró inn tvöfaldan anda sem gæti gert það að verkum að lungun mín springa! AAARRRGGGHHH!

Út og út! Ahh…þetta virkaði!

En ég sé enn þessar ógnvekjandi tennur. Inn á milli tannana sé ég svo stóran, bleikan hlut: tungu vampírunnar.

Allt í einu hreyfist tungan, og mér til undrunar gefur vampíran frá sér hljóð:

,,Hæ, kisi! Æ, hvað þú ert krúttlegur! Hvenær komst þú í heiminn? Ótrúlega ertu sætur! =D“

Ekki spyrja mig hvernig broskallinn komst þarna, það er mér hulin ráðgáta.

En…en…EEWW! Hún kallaði mig KRÚTTLEGAN! Ó shit, ó guð, ó mæ god, ó mæ reindeer god! jæks!

,,Hvað á ég að kalla þig? Þú ert svo krúttulegur! Ég ætla að kalla þig…umm…hmm…mhmm…LADDA!” Munnurinn á henni breyttist undarlega, þannig að munnvikin sneru upp og gáfu mér betra sjónarhorn á tennurnar,

,,Eða nei…Þú átt ekki að heita Laddi…það er fáránlegt nafn…frændi hennar vinkonu minnar er kallaður Laddi! Hann er frægur og uber alles! Geggjað nettur gaur!“ Ég furða mig yfir undarlegum málfari stúlkunnar.

,,Þú átt að heita…Sópran! Það er miklu kewlaðara!” Ég starði. Þessi kellinging ætlar að kalla mig ‘Sópran’! Hvurslags hanaskíts nafn er það eiginlega? Hvað á ég að segja þegar ég eignast vini?

Vinur 1: “Hæ, ég heiti Guðmundur''
Vinur 2: ”Hæ, ég heiti Kjartann“
Vinur 3: ”Hæ, ég heiti Jón“
Ég: ”Hæ, ég heiti Sópran“
Vinur 1: ‘'SÓPRAN? Hvurslags hanaskíts nafn er það eiginlega?”
Vinur 2: “SÓPRAN? Ég ætla like totally aldrei aftur að tala við þig!”
Vinur 3: “SÓPRAN? KEWL!” *Vinur 3 verður skotinn niður af Vin 1 og kastað í sjóinn af Vin 2*

JÆKS! Ég má ekki láta það gerast! Ég get ekki heitið ’Sópran'! GVÖÐ!

Vampíran leit á hina kettlingana og svo aftur á mig.

,,Ætlar þú ekki að hjálpa mömmu að finna nöfn á systkinin?“ sagði hún með sykursætri röddu.

Þá rann það upp fyrir mér.

Ég SKIL hana!

Újé!

Hún starir á mig.

,,Hvað með að hinir heiti Strumpur, Strútur, Sjarmi, Sólón og Safír?” hún horfir enn FASTar á mig.

Ég segi ekki neitt.

,,Hmm…já, þú hefur rétt fyrir þér. Það gengur ekki að láta stelpurnar heita strákanöfnum…“ Ég lýt þrumu lostinn á hana. ÉG HAFÐI EKKI SAGT NEITT! OMG, hún er WIERDO!

,,Hvað með Strútur, Sólón, Safír, Silhouette og…hmm…Satúrnus! Er það ekki annars stelpunafn?” Hún horfir á mig eins og hún búist eftir svari, sem hún fær ekki, ,,Well…í dag er það allaveganna stelpulegra en allt annað!“ Ég dæsti. Pfft…undarleg heitin í kellingunni!

En…ég má ekki heita Sópran! Ég verð að láta hana vita það! Ég horfi FAST á hana.

,,Frú Vampíra, ég vil ekki heita Sópran!”

Um leið og ég hafði sleppt orðinu öskraði hún, stökk upp í loftið og missti mig svo ég datt á gólfið og drapst.

Damn, nú er ég búin með lífin mín (minnir mig)…