Klukkan er fimm. ég er staddur í bílaverskmiðju Guðjóns. Hann er Daywalker.
- Segðu mér Guðjón, hefur þér verið strítt útaf veikindum þínum?
- JÁ! í æsku var ég nærri því stanslaust kallaður Engifer von Ginga, og í Vatnaskógi eitt sumarið var hárið á mér litað bl-
- nei, ekki þau veikindi, kvefið þitt.
- er ég með kvef?
- Já. það er perm í hárið.
- ENDAÞARMUR.
- Og þar höfum við það, sagði ég útí tómið. ég veit ekki af hverju ég gerði þetta. uppá síðkastið hafði ég vaknað á morgnana og skyndilega farið að taka viðtöl við ýmis búsáhöld í eldhúsinu mínu. ég steig inná bað. Annað blátt hár. ég var ekki viss hvað orsakaði það, en andlitið mitt var líka byrjað að fölna, meir og meir með hverjum deginum. og svo var ég byrjaður að fá bólur í stórum klösum á nefinu, og á næturna skinu þær skær en ljósasti logi. Geisladrif.

Ég klæddi mig í Guimpsuitið mitt, og steig út fyrir.
Út undan mér sá ég ýmislegt, Bréfbera, bréfbera í hoppukastala, bréfbera í bleikri blússu, bréfbera með spjót í gegnum höfuðið. en allra skrítnast var Bréfberi með engin bréf. ég setti mig í stellingarnar og öskraði varnarópinu mínu. allir litu við, en sáu ekkert, þar sem ég var orðinn stétt. stétt eins og þétt. þétt eins og flétt. flétt eins og stétt. ég silaðist niður með alvöru stéttinni og silaðist lengra, á eftir bréfberanum með engin bréf. ég var kominn fyrir framan hann, breytti mér í líki bob saget og öskraði á hann á finnsku. honum var ákaflega brugðið, en ekki jafn brugðið og mér þegar ég sá, hann var með alveg hvítt andlit, blátt krullað hár útí loftið og rautt trúða nef. ég spurði hann hvað í heilveitinu væri málið með hann. þá sagði hann mér að fjársjóðurinn væri Knort Fox. sem stemmdi ekki þarsem ég hafði núþegar leitað þar. og þarmeð hófst leit mín að hnúajárninu sem járnaði hvern þann sem nerist í hnúum hnatans. Ég er doktor.

Bætt við 26. desember 2009 - 00:46
ég er davíð oddson fyrir að hafa skrifað þetta.