Flestir hafa tekið eftir því að fólk minnkar þegar það verður gamalt, mín skoðun er sú að þetta tengist beinunum í þeim ekkert, heldur tengist þetta hringrás lífsins.
Segjum að ferillinn byrji þegar þú fæðist,þú lærir að ganga og tala, gengur með bleyju og svoleiðis. Lærir svo að lesa, reikna og skrifa.Og í gegnum allt lífið öðlastu reynslu og lærir alltaf einhvað nýtt. Þegar þú byrjar að eldast og minnka er það einfandlega vegna þess að þú ert að nálgast barnæskuna upp á nýtt, þú minnkar og minnkar, svo deyrðu. Heldur svo áfram að minnka og molna niður. Þegar þú ert orðinn að dufti fýkur þú einhvert út í buskann og á dularfullann hátt endar þú inn í einhverjum karlmanni, semsagt sem sæðisfruma. Svo gerist það að þú hittir lítið egg sem er reyndar miklu stærra en þú og þú sameinast því. þú (búinn að sameinast þessu eggi) stækkar og stækkar í níu mánuði og fæðist svo sem lítið barn.
Ég hef verið að fylgjast mjög náið með þessu þar sem ég vann á elliheimili. Svo hafa einhvernveginn allir í kringum mig verið að eignast börn sem eru öll mjög lík gamla fólkinu sem ég hef kynnst á elliheimilinu…