Eftir stífar krakkreykingar inn í stofu hjá mér lagðist félagi minn á sófann og sagði:

“Sófar eru líf mitt maður getur sitið í þeim þegar maður nennir ekki að standa, legið í þeim þegar maður nennir hvorki að standa né sitja. Svo dæmir hann mann ekki fyrir að fara ekki oná sig og hann kvartar heldur aldrei útaf þyngd manns. Með sófanum er alltaf hægt að skora.. Þó að það sé ekki rétti aðilinn sem skorar þá er sófinn alltaf þarna til að hressa mann við.”

Ekki meira krakk handa þessum dúdda…
Núna sprautum við okkur með hreinu kóki.