lífið er ósanngjarnt, tillhvers er maður að reyna og reyna að láta sér líða vel í lífi sem ekkert er að ganga upp? lífið er bara leikur sem maður mun alltaf tapa. þegar komið er á þann stað í leiknum að allt er svart á að halda áfram? afhverju ekki að taka stittri leiðina bara til enda? stittir maður þjáninguna og bið. hef aldrey viljað gera það því það er eigingjarnt vegna fólks í hringum mann en mér er orðið skít sama. þannig ég spyr ef ekkert er að ganga upp hvers vegna að halda áfram?


þið fyndnu hugarar sem eigið eftir að spuraja/koma með skítköst þá nei ég er ekki emo