þetta er SNILLD¨!!! helst lesa þegar þú ert ein/n heima og ert að skíta á þig:D ekki fyrir viðkvæma:D:D nei glens.. annars er þetta algjört rusl/sorp

Bloody Mary:

Það hafa gengið sögur, kannski ekki á Íslandi, en hinsvegar í bandaríkjunum. Ekki er vitað nákvæmann grunn á sögunni um Bloody Mary en hinsvegar hefur fólk ályktað að hún var norn sem var brennd fyrir galdra.

Ef þið viljið sjá hana hafið þá eftir þessu: Farið í dimmt herbergi með spegli, horfið í spegilinn, þyljið nafnið upp 13 sinnum lítið svo um vinstri öxl í speglinum og þar á hún að standa, Í SPEGLINUM.
Afleyðingarnar eru hrikalegar og ekki mælt með að fólk reyni á þetta því að sögur segja að hún gæti gert ýmislegt ef að hún er kölluð fram t.d. 1.Drepið þann sem stendur við spegilinn, 2.Klórað úr augun, 3.Gert þann sem stendur við spegilinn brjálaðann, 4.Dregið þig inn í spegilinn með sér.



Undarleg símtöl:

Kona ein lá uppí rúmi sínu og særði nýdáinn eiginmann sinn þangað til að síminn hringdi. Þegar hún lyfti tólinu heyrðist einungis lágt hvíslandi hljóð líkt við stunur, þær hljómuðu eins og nýdáinn eiginmaður hennar. Þessi upplyfun gerði henni bylt við og hún gat ekki hætt að hugsa um símtalið yfir alla nóttina. Á endanum hringdi hún á leigubíl og bað hann um að keyra sig upp í kirkjugarð. Þegar konan steig úr bílnum og labbaði inn í kirkjugarðinn í átt að gröf eiginmanns sýns sá hún hvar stór staur hafði fallið ofaná gröf hans. Án nokkurs vafa þá var þetta staur sem hafði haldið uppi símalínum og sá húnhvar línan lá niður í gröf hans.
Einnig er sagt að þegar konan hafði svarað í símann þá hafði hún fangið lost og dáið samstundis. Þegar að verið var að flytja hana að gröf sinni var staurinn og snúran á gröf eiginmannsins.



Krakkar ýta þér af lestarteinum:

Þessi saga er SÖNN gerðist í alvöru og hún telst vera góð, eitt sinn í Texas var rúta full af skólakrökkum sem var föst á lestarteinum, lestin sem fór eftir þessum teinum var í nánd og var á leifturhraða og small á rútuna, allir krakkarnir ásamt ökumanninum dóu.
“Ef þú nemur staðar á þessum lestarteinum í San Antonio og setur bílinn í hlutlausann þá mun hann sjálfkrafa byrja að haggast hægt af teinunum.”
Lögreglan fór á staðinn og rannsakaði þetta, það sem kom í ljós var að það er halli á þessum stað sem gerir bílnnum ekki kleift að hreyfast í þá átt sem hann leitar, en þegar að lögreglan tók fingraför af bílnum sem var notaður fundust fullt af litlum fingraförum útum allan bílinn.
Sagt er að börnin ýta bílnum til að koma í veg fyrir slys.



Parið í bílnum:

Þetta gerðist fyrir aðeins nokkrum árum á vegi 59 rétt við Holiday Inn. Parið hafði lagt bílnum undir tré við veginn. Það leið á kvöldið og stúlkan þurfti að komast aftur á heimavistina, þannig að hún sagði kærastanum að þau þyrftu að fara að koma sér. En bíllinn vildi ekki starta, þannig að kærastinn sagði stúlkunni að læsa sig inni í bílnum og að hann myndi ganga niður að Holiday Inn og hringja eftir hjálp.
Það leið langur tími og hann kom ekki til baka og allt í einu byrjaði hún að heyra svona skrjáfu hljóð á þaki bílsins.
Skrjáf, skrjáf, skrjáf heyrðist og varð hún hræddari og hræddari, og enn kom hann ekki. Loks þegar það byrjaði að daga, byrjaði fólk að koma og hjálpaði henni úr bílnum.
Hún leit að bílnum og sá þá kærastann hangandi niður úr trénu, þar sem fæturnir drógust eftir þakinu og gerði þetta skrjáfu hljóð á þaki bílsins.
Þetta er ástæðan fyrir því að vegurinn er kallaður “Hangman´s road”

Það eru til misjafnar útgáfur af þessari sögu, margar jafnvel verri, einni þar sem þetta á að gerast í Washington ríki á vegi sem leiðir til dauða undir stóru grátandi eikartré. Þar á líkið að hafa verið afhöfðað og hengt upp á fótunum og hendurnar látnar skrapast eftir bílþakinu(neglurnar). Í öðrum sögum kemur jafnvel lögreglan og hjálpar stúlkunni og segir þar á meðal; Unga dama, við viljum að þú stígir út úr bílnum og komir með okkur. En hvað sem þú gerir, alls ekki snúa þér við, alls ekki, bara haltu áfram að ganga, beint og alls ekki kíkja til baka á bílinn.
Auðvitað snýr hún sér við…



Stelpan sem hvarf:

Faðir og dóttir voru á leið heim til sín eftir sumarbústaðaferð þegar þau sáu unga stúlku vera að húkka sér far. Þau stoppuðu og tóku hana upp í, og settist hún í aftursætið. Hún sagði stúlkunni og föður hennar að hún byggi í húsi ca. 5 mílum í burtu. Hún sagði ekkert meira, snéri sér bara við og leit út um gluggann. Þegar faðirinn sá húsið, keyrði hann upp að því og snéri sér við til að segja stúlkunni að þau væru komin - en hún var ekki lengur þar. Bæði faðirinn og dóttirin voru undrandi og ákváðu að banka á dyrnar á húsinu og segja fólkinu sem byggi þar, hvað hefði gerst. Fólkið í húsinu sagðist hafa átt dóttur sem líktist lýsingu þeirra, sem hafði einmitt sést seinast á þessum vegi vera að húkka sér far. Þennan dag hefði hún átt afmæli.



Barnapían:

Stúlka nokkur var að passa 3 börn í Montreal í mjög stóru húsi. Hún var að horfa á sjónvarpið þegar allt í einu síminn hringdi. Börnin voru öll farin í rúmið. Hún tók upp símann og heyrði geðveikislegan hlátur. Hún spurði hvað hann vildi en hann hélt bara áfram að hlæja geðveikislega. Hún skellti á og var svolítið áhyggjufull en hugsaði svo ekkert meir út í þetta fyrr en korteri seinna þegar síminn hringdi aftur og sami geðveikislegi hlátur glumdi í símanum. Á þessum punkti var hún orðin verulega áhyggjufull og ákvað að hringja í þjónustumiðstöðina til að láta vita hvað væri að gerast. Þjónustuaðilinn róaði hana niður og sagði að ef hann myndi hringja aftur ætti hún að reyna að halda honum á línunni eins lengi og hún gæti og þá myndu þau reyna að rekja símtalið. Aftur korteri seinna hringdi síminn og maðurinn hló geðveikislega að henni. Hún spurði af hverju hann væri að þessu, en hann hélt bara áfram að hlæja. Hún skellti á og um leið hringdi þjónustumiðstöðin og sagði stúlkunni að koma sér út því að símtalið væri að koma frá efri hæð hússins. Hún skellti á símanum og hljóp fram á ganginn og sá þá manninn hlæjandi geðveikislega með blóðugan slátrarahníf í hendinni á leiðinni að drepa hana. Hún hljóp út úr húsinu en maðurinn elti ekki. Lögreglan kom fljótlega á staðinn og handtók manninn en þá kom í ljós að hann hafði myrt öll börnin.



Krókurinn:

Par hafði lagt einhverstaðar þar sem fólk kom oft saman og “made some lovin” Músíkin í útvarpinu var trufluð frá fréttamanni sem sagði að geðveikur morðingi með krók í stað handar hafi sloppið út af nærliggjandi geðveikrahæli. Stúlkan varð hrædd og bað kærastann um að koma sér heim. Kærastinn varð heldur betur fúll og rykkti/spólaði bílnum af stað. Þegar þau komu að húsi stelpunnar, steig hann út úr bílnum og ætlaði að hleypa henni út. Á hurðarhúnnum var blóðugur krókur hangandi…….






Þetta er maður sem segir frá afleiðingum þess að fara í andaglas.

Sálrænir hæfileikar Sturlu Jónssonar og dulrænir viðburðir í lífi hans


Sturla Jónsson er 36 ára Reykvíkingur sem hefur upplifað margvísleg dulræn fyrirbrigði. Sálrænir hæfileikar hans og reynsla eru svo óvenjuleg að afar sjaldgæft hlýtur að teljast. Sem unglingur varð hann fyrir barðinu á feikna öflugum ærslaandatruflunum (poltergeist). Ýmiss konar högg og dynkir voru algengir, hlutir færðust úr stað og húsgögn hristust óþyrmilega. Í þessu viðtali segir hann frá því hvernig þessar aðsóknir urðu til þess að fjölskylda hans varð að flýja heimili sitt. Hann greinir einnig frá reynslu sinni af sálförum og huglækningum og hvernig hann hefur beygt skeiðar og hreyft hluti með hugarorkunni einni saman.


Sturla Jónsson lenti sem unglingur í ótrúlegum aflraunum eftir að hafa komist í kynni við illvætti í gegnum andaglas. Um upphafið af þeim viðskiptum segir hann: ,,Skyndilega komu aðvífandi út úr veggjum herbergisins sex verur sem æddu beint að mér og héldu mér traustataki. Ein þeirra, sem fór bersýnilega fyrir hópnum, starði á mig með ógnþrungnum augum og sagði í sífellu: ,,Þú sleppur ekki frá mér núna!“


Þú hefur orðið fyrir margs konar dulrænni reynslu. Hvenær hófust þessi furðufyrirbrigði?Hvað gerðist í framhaldi af þessu?Getur þú lýst þeim nánar?Fórstu oft sálförum? Hvernig reyndir þú að verjast þessum aðsóknum?Hvernig gekk að losna undan þessum frumbyggja?Hvað gerðist næst?Áttu við að þeir hafi horfið af sjálfu sér?Hvað tókstu þá til bragðs?Mér skilst að því meira sem þú reynir að losa þig við þessi fyrirbæri því öflugri verði þau?Nú vilja sumir dulsálfræðingar halda því fram að uppspretta ærsla-andafyrirbæra sé að finna hjá einstaklingnum sem verður fyrir þeim fremur en anda einhverrar látinnar persónu. Hvað vilt þú segja um þetta?Hefur ekki hvarflað að þér að starfa sem miðill?Þú hefur starfað um tíma hjá Þrídrangi. Getur þú sagt mér eitthvað frá því?Hver heldur þú að sé ástæðan fyrir því að þú hefur þessa sálrænu hæfileika?

Strax á barnsaldri upplifði ég ýmislegt sem raunvísindi nútímans geta alls ekki útskýrt. Þetta voru þó lítilræði miðað við það sem síðar varð. Þegar ég var sextán ára fór ég ásamt kunningjum mínum í andaglas. Fyrst í stað gerðist ekkert markvert en fljótlega eftir að ég hafði blásið í glasið byrjaði það að hringsnúast í kringum sjálft sig. Síðan fór það á fleygiferð af ótrúlegum krafti án þess að nokkur okkar kæmi nálægt því. Krafturinn í glasinu gerði okkur óttaslegna og þegar ,,andinn” fór að ljóstra upp ýmsum einkamálum viðstaddra fannst okkur nóg komið. Við reyndum að stöðva glasið með því að halda því niðri með valdi en um leið og við slepptum af því takinu fór það af stað á ný. Þetta var upphafið að skelfilegum átökum sem stóðu yfir í heilar fimm klukkustundir!

Þegar baráttan stóð sem hæst hringdum við í prest. Við vorum orðin kófsveitt af hræðslu og vonuðumst til að hann gæti hjálpað okkur. Hann brást aftur á móti hinn versti við og svaraði okkur með fúkyrðum. Hann hefur sjálfsagt ekki trúað orði af því sem við sögðum.


Kvöldið eftir, um það leyti sem ég var að leggjast til svefns, byrjaði rúmið sem ég lá í að hristast af miklu afli. Skömmu síðar byrjaði níðþung kommóða að titra á sama hátt. Þessi skarkali stóð yfir í um það bil þrjár mínútur. Þegar þessu linnti heyrði ég undarlega sterk hljóð, mjög óþægilegt ískur og skæra tóna. Um tíma hélt ég að hljóðhimnurnar í mér mundu rifna. Mér var að sjálfsögðu ekkert um þetta gefið og reyndi að telja mér trú um að þetta hefði verið draumur.

Um nóttina vaknaði ég síðan við það að ég sveif um í lausu lofti og sá sjálfan mig - eða reyndar líkama minn - liggjandi í værum svefni í rúminu. Ég hafði fulla meðvitund og gat bæði hugsað og fylgst með því sem var að gerast. Allt í einu kenndi ég ákafs ótta yfir því að geta ekki sameinast líkamanum á ný. En áður en ég gat velt því frekar fyrir mér gerðust ógnvekjandi atburðir. Skyndilega komu aðvífandi út úr veggjum herbergisins sex verur sem æddu beint að mér og héldu mér traustataki. Ein þeirra, sem fór bersýnilega fyrir hópnum, starði á mig með ógnþrungnum augum og sagði í sífellu: ,,Þú sleppur ekki frá mér núna!“ Verurnar virtust ráða yfir einhverju seiðandi djöfullegu afli. Þær köstuðu mér á milli sín og svifu sumar í gegnum mig á einhvern furðulegan hátt. Ég var sannfærður um að ef ég léti skelfinguna ná tökum á mér eitt einasta augnablik yrði ég vitskertur það sem eftir væri ævinnar.

”Þetta lýsti sér í hávaða, höggum og dynkjum sem heyrðust í veggjum og í lofti út um alla íbúð. Ýmiss konar brak og brestir heyrðust oft, einnig færðust hlutir úr stað og húsgögn hristust óþyrmilega.“

Ég veit ekki hversu lengi þessi hræðilega reynsla stóð en einmitt þegar svo virtist sem ég gæti ekki haldið út öllu lengur hvarf hópurinn í einu vetfangi. Ég kastaðist síðan út úr rúminu og komst til sjálfs mín þar sem ég stóð á miðju gólfi og æpti af öllum sálarkröftum. Seinna um daginn tók ég eftir því að ég var rauður og marinn á úlnliðum og fótum. Þetta var upphafið að ógurlega kröftugum ærslaandafyrirbærum sem áttu eftir að standa yfir meira og minna í þrjú ár.


Það var sífellt verið að pikka og klípa í mig og trufla mig á ýmsa vegu. Stundum þegar ég gekk inn í herbergið var mér lyft upp og kastað af alefli út í vegg. Oftar en einu sinni fékk ég bylmingshögg í andlitið. Vinir mínir sem komu stundum í heimsókn urðu einnig fyrir áreitni af ýmsu tagi. Einn þeirra var, svo dæmi sé tekið, laminn í eyrað af slíkum krafti að um tíma var útlit fyrir að hann hlyti varanlegan skaða af. Það varð þó ekki sem betur fer. Þegar ærslaandinn náði ekki til mín réðst hann á móður mína. Eitt sinn var henni hrint niður háan hringstiga og það var mesta mildi að ekki hlaust stórslys af.

Þetta lýsti sér einnig í ýmiss konar hávaða, svo sem höggum og dynkjum sem heyrðust í veggjum og í lofti út um alla íbúð. Ýmiss konar brak og brestir heyrðust oft, einnig færðust hlutir úr stað og húsgögn hristust óþyrmilega. Jafnframt fylgdi þessu margs konar lykt, t.d. einhvers konar kaffilykt, sem fyllti herbergið án þess að eðlileg skýring fyndist. Stundum kom þetta fram sem meinlausir hrekkir. Síminn hringdi meðal annars án afláts en þegar ég tók upp tólið var enginn í símanum. Á tímabili gat ég ekki notað símann því í hvert skipti sem ég ætlaði að hringja kom enginn sónn. Þegar faðir minn eða móðir tóku við símanum reyndist hann hins vegar vera í fullkomnu lagi. Eitt sinn kom vinur minn heim til mín, fáklæddur og illa fyrirkallaður, og fullyrti að hann hefði heyrt mig hrópa á hjálp heima hjá sér. Ég sat þá inni í stofu að horfa á sjónvarpið. Þetta var brot af því sem ég upplifði. Mörgu af því er erfitt að koma orðum að og sumt er svo ótrúlegt að það hvarflar ekki einu sinni að mér að segja frá því.



Sturla Jónsson segir m.a. frá því hvernig þessu furðufyrirbæri bitnuðu á fjölskyldu hans og vinum. ,,Vinir mínir sem komu stundum í heimsókn urðu einnig fyrir áreitni af ýmsu tagi. Einn þeirra var, svo dæmi sé tekið, laminn í eyrað af slíkum krafti að um tíma var útlit fyrir að hann hlyti varanlegan skaða af. Þegar ærslaandinn náði ekki til mín réðst hann á móður mína. Eitt sinn var henni hrint niður háan hringstiga og það var mesta mildi að ekki hlaust stórslys af.”


Já, á þessum tíma fór ég reglulega sálförum. Í fyrstu hafði ég litla sem enga stjórn á þessu dularfulla fyrirbæri. Ég vaknaði einfaldlega við það að ég var staddur utan líkamans í öðrum líkama sem virðist vera nákvæm eftirmynd jarðlíkamans, en þó tengdur honum með lýsandi þræði. Ég fann að ég var með öllu óháður þyngdaraflinu og gat farið í gegnum fast efni, eins og t.d. veggi og hurðir og jafnvel inn á önnur tilverusvið eða heima. Fyrsta árið var þetta eins og hver önnur hrollvekja. Um leið og ég var kominn út úr líkamanum komu verurnar þjótandi á móti mér. Þær heltóku mig uns mig þvarr allur máttur. Hvað eftir annað lá mér við algerri sturlun og um tíma hélt ég að ég væri að deyja. Ég skil ekki hvernig ég hélt ráði og rænu undir þessum kringumstæðum.

Eitt sinn þegar ég var að keyra bíl féll á mig eins konar stjarfi og ég gat mig hvergi hreyft. Skyndilega sveiflaðist ég út úr líkamanum, aftur í bílinn og síðan út undir beran himininn. Bíllinn varð náttúrlega stjórnlaus og fór á næsta bíl. Úr þessu varð síðan fjögurra bíla árekstur. Þú getur rétt ímyndað þér hvernig mér leið þegar lögreglan kom á vettvang og vildi fá skýringu á þessu atviki. Seinna meir náði ég valdi á þessum ferðalögum mínum og varð þá oft gagntekinn hlýju og ólýsanlegri fegurð. Þessi jákvæða reynsla hefur haft djúp áhrif á allt mitt líf.


Þegar ofsóknirnar voru sem mestar gat ég ekki sofið að heitið gæti vikum saman. Móðir mín vakti þá yfir mér og las langtímum saman úr Biblíunni í þeirri von að það mundi draga úr ólátunum. Einnig fór ég með bænir og krossaði mig og signdi en án nokkurs árangurs. Það var eins og ærslaandarnir nærðust á þessari viðleitni og yrðu bara ofsafengnari en áður. Ég var orðinn viti mínu fjær og gekk með kylfu um alla íbúð og skoraði á þessa illgjörnu djöfla að sýna á sér andlitið.

“Ég varð hins vegar eins og berserkur. Tútnaði og bólgnaði út og óx allur að afli. Þegar æðið rann af mér var ég sannfærður um að ég hefði verið andsetinn. ”

Foreldrar mínir höfðu samband við miðil til þess að fá aðstoð til að kveða þetta niður. Kvöldið áður en ég átti að mæta hjá henni ætlaði allt að ganga af göflunum. Hurðir ruku upp heima hjá miðlinum og óþægilegt flaut, hvellir og högg heyrðust um alla íbúð. Maðurinn hennar fékk krampa þar sem hann lá í rúminu og gat hvorki hrært legg né lið. Ég varð hins vegar eins og berserkur. Tútnaði og bólgnaði út og óx allur að afli. Í bræði minni barði ég í gegnum hurðina á herbergi mínu og fór hún gjörsamlega í mask. Þegar æðið rann af mér var ég sannfærður um að ég hefði verið andsetinn, enda afmyndaðist ég líkamlega og var allur annar að sjá.

Um morguninn var miðillinn orðin sannfærð um að maðurinn sem hún átti von á hlyti að vera djúpt sokkinn í svartagaldur. Hún varð þess vegna steinhissa þegar hún sá ungan strák með mömmu sinni. Ég fór til hennar einu sinni í viku í sjö mánuði og hjálpaði það mér mikið. Ég endurheimti þá von að ég gæti fyrr eða síðar lifað eðlilegu lífi. Hún kenndi mér hugleiðslu og aðra hugræna iðkun sem hjálpaði mér að efla viljann og standast þessa þolraun. Miðillinn sagði mér frá því að sá sem stæði á bak við þessar ofsóknir væri ástralskur frumbyggi og galdramaður. Ég hefði verið lærisveinn hans í einu af mínum fyrri lífum og orðið honum að bana til þess að losna undan áhrifum hans. Mér létti stórkostlega þegar ég heyrði þetta. Þetta var í fullkomnu samræmi við það sem ég hafði upplifað en álitið tóma ímyndun.


Það gekk engan veginn. Miðillinn kenndi mér sérstaka ,,hreinsunaraðferð“. Ærslaandafyrirbærin minnkuðu hins vegar ekkert við þessa athöfn og urðu jafnvel kröftugri en áður. Kertastjaki sem var hafður í herbergi mínu á meðan á þessu stóð splundraðist í örsmáar flísar. Húsgögn skulfu og ýmsir smáhlutir færðust úr stað. Hávaðinn og ískrið var meira en nokkru sinni áður. Mamma hafði einnig samband við Einar á Einarsstöðum, Ævar Kvaran og ýmsa reynda miðla sem lofuðu að gera það sem þeir gætu. Stuttu síðar fylltist herbergi mitt af undarlegum bláma og ég sá ýmsar bjartar og skínandi verur. Þessi sýn hafði róandi áhrif á mig. Aðfarir miðlanna höfðu hins vegar ekki minnstu áhrif á Ástralíunegrann sem sat áfram sem fastast. Nokkru síðar uppgötvaði ég þó að hópurinn sem fylgdi honum einatt var horfinn og hefur ekki komið síðan.



Miðlar hafa sagt Sturlu Jónssyni frá því að ástralskur frumbyggi og seiðmaður hafi staðið fyrir hamförunum. Um samskipti þeirra segir Sturla: ,,Ég varð einfaldlega að sætta mig við návist þessa manns. Mér flaug í hug hvort ekki væri hægt að nota kraftinn sem fylgdi honum á jákvæðan og uppbyggilegan hátt. Í dag erum við fullkomlega sáttir. Ég lít á hann sem verndara minn og þó hann hafi áður fyrr verið ódæll viðfangs hef ég lært að vænta einskis nema góðs af honum.”


Þegar hér var komið sögu hafði taugaspennan og álagið minnkað til muna. Ég hlustaði mikið á klassíska tónlist, einkum barokktónlist, sem hjálpaði mér að slaka á og sofa betur. Ég ákvað að byggja sjálfan mig upp og láta ærslaandann afskiptalausan í bili. Ég gekk til konu sem stundaði jurtalækningar og notaði m.a. blómameðul Bachs. Blómameðulin eiga að stuðla að því að dulin tilfinningaleg spenna komi upp á yfirborðið. Í mínu tilviki varð notkun þessara jurtalyfja til þess að ég náði góðu valdi á sálförunum og upplifði ýmislegt sem ég get ekki túlkað öðruvísi en sem reynslu úr fyrri æviskeiðum.

Ég fékk ýmsar upplýsingar eða vitneskju í svefni. Sem dæmi þá fékk ég skýr fyrirmæli um það hvernig ætti að fremja galdur og smíða ýmis áhöld sem nota ber í þeim tilgangi. Ég tók þá til við að eldhita og hamra járn og smíða úr því forn galdratákn sem ég geymdi síðan í læstum kassa. Mér til mikillar furðu hurfu þessir hlutir hver af öðrum og hafa ekki komið fram síðan.


Einmitt! Áður en þetta gerðist höfðu ýmsir smámunir horfið úr herbergi mínu en alltaf komið aftur í leitirnar. Um daginn fann ég t.d. belti sem hafði horfið á þennan hátt fyrir meira en mánuði síðan. Þetta fyrirbæri er ekki með öllu óþekkt því víða erlendis rannsaka dulsálfræðingar sambærileg atvik. Um þetta leyti gerðist annað sem mér finnst jafnvel ennþá furðulegra. Fólk sem kom í heimsókn fullyrti að það hefði hitt mig fyrir utan húsið þó að ég lægi sofandi inni í herbergi. Tvisvar sinnum hefur það gerst að ég hef sést á tveimur stöðum á sama tíma. Einu sinni talaði faðir minn við mig í síma á meðan ég var í fasta svefni í næsta herbergi! Þessi símhringing var dropinn sem fyllti mælinn. Foreldrar mínir ákváðu nú að flytja í annað húsnæði. Við vonuðumst til að reimleikarnir minnkuðu við það. Það bar þó ekki tilætlaðan árangur.


Ég fór á námskeið hjá Erlu Stefánsdóttur. Það varð meiri háttar opinberun fyrir mig og þroskaði meðal annars hjá mér hæfileikann til að sjá ýmsar verur og ljósfyrirbrigði. Í upphafi námskeiðsins sá Erla Ástralíunegrann koma askvaðandi inn í salinn. Hann var heldur ófrýnilegur að sjá, alsettur fjöðrum og beinum og tattóveraður í framan. Erla vildi að ég sæti við hlið sér i öryggisskyni. Hún benti mér á tvo unga miðla, karl og konu, sem gætu kannski hjálpað mér.

“Miðillinn varð hins vegar fyrir beinni árás. Frumbygginn byrjaði á því að reka verndara hennar í burtu. Síðan komst hann að henni, þreif hana út úr líkamanum og hristi til og frá.”

Ég hafði strax samband við þau. Annar miðillinn kom heim til mín og varð skelfingu lostinn þegar hann heyrði högg og dynki um allt herbergið. Honum leist ekki á blikuna og hljóp út og ég hef ekki séð hann síðan. Kvenmiðillinn varð hins vegar fyrir beinni árás. Frumbygginn heimsótti hana heim. Hann byrjaði á því að reka verndara hennar í burtu. Síðan komst hann að henni, þreif hana út úr líkamanum og hristi til og frá. Hún þorði ekki að hafa samband við mig eftir þetta nema i gegnum síma. Ærslaandafyrirbærin sem höfðu hjaðnað töluvert jukust nú um allan helming.


Já, það virðist vera. Að lokum varð mér ljóst að ég varð einfaldlega að sætta mig við návist þessa manns. Mér flaug í hug hvort ekki væri hægt að nota kraftinn sem fylgdi honum á jákvæðan og uppbyggilegan hátt. Ég fann hjá mér mikla þörf til að verða öðrum að gagni og hóf því tilraunir með huglækningar. Árangurinn lét ekki á sér standa. Töluverður hópur af fólki hefur haft samband við mig og fullyrt að það hafi fengið bót meina sinna. Ég er afar þakklátur fyrir að hafa loksins fundið farveg fyrir þessa orku. Í dag erum við fullkomlega sáttir. Ég lít á hann sem verndara minn og þó hann hafi áður fyrr verið ódæll viðfangs hef ég lært að vænta einskis nema góðs af honum.


Sturla segir að ýmsir þekktustu miðlar landsins hafi hjálpað sér þegar ástandið var sem verst. ,,Móðir mín hafði samband við Einar á Einarsstöðum, Ævar Kvaran og ýmsa reynda miðla sem lofuðu að gera það sem þeir gætu. Stuttu síðar fylltist herbergi mitt af undarlegum bláma og ég sá ýmsar bjartar og skínandi verur. Þessi sýn hafði róandi áhrif á mig.“



Ég þekki ekki fræðikenningar hinna ýmsu vísindamanna en hef lært það með árunum að fólk trúir því sem það vill trúa. Það má vel vera að þessir dulsálfræðingar hafi rétt fyrir sér. Ég get hins vegar ekki annað en tekið mið af því sem ég skynja og upplifi sjálfur. Auk þess hafa miðlar og skyggnt fólk bæði hér heima og erlendis skynjað sömu hluti. Þeim ber öllum saman. Sem dæmi þá kom bandarískur miðill til landsins á sínum tíma, Suzanne Gerleit að nafni. Hún tjáði mér að ástralskur seiðmaður fylgdi mér og hefði valdið miklum usla í lífi mínu. Annars er líklega best að fullyrða sem minnst í þessum efnum því þekking okkar á dulrænum og dulsálfræðilegum málum er ákaflega takmörkuð.


Jú, blessaður vertu. Ég sat um tíma miðilsfundi hjá félagi hér í bæ. Ég fór auðveldlega í trans og romsaði upp úr mér ýmsum upplýsingum. Þegar ég gerði tilraunir með þetta heima átti ég mjög erfitt með að komast út úr þessu ástandi aftur. Það gat stundum tekið mig heilar þrjár klukkustundir að jafna mig. Auk þess hafði þessi miðilsstarfsemi hvetjandi áhrif á ærsla-andafyrirbærin. Eins og málum var komið gat ég ekki lagt það á fjölskyldu mína. Foreldrar mínir, systkini og reyndar allir sem urðu fyrir barðinu á þessum gauragangi höfðu sýnt mér fádæma skilning og þolinmæði. Stuðningur þeirra þessi erfiðu ár var mér ómetanlegur.


Hjá Þrídrangi kynntist ég fólki sem hefur bæði persónulega og fræðilega þekkingu á dulrænum málum. Ég hef sótt námskeið í ýmsum sálvaxtarkerfum og hef haft mikið gagn af. Þrídrangur var vettvangur sem gerði mér kleift að beisla orkuna og nýta hana á jákvæðan og uppbyggilegan hátt. Hvað starfsemi Þrídrangs varðar þá er mér minnisstæðast mótið við Snæfellsjökul og koma Matthew Mannings til Íslands. Innan vébanda Þrídrangs starfar lítill en áhugasamur hópur um norræn fræði. Einstaklingar innan hans hafa kynnt sér merkingu rúnanna og hvernig hægt er með vissum aðferðum að gala rúnir að fornum sið. Þau hafa m.a. rist rúnir á litla steina frá Djúpalóni á Snæfellsnesi. Þegar ég fór að kynna mér þessar rúnir uppgötvaði ég að ég gat hreyft þær til með hugarorkunni einni saman. Ég gerði þetta í votta viðurvist, bæði á skrifstofu Þrídrangs og einnig á veitingahúsinu Gauk á Stöng.

”Ég er þeirrar skoðunar að möguleikar mannsins - allra manna - séu margfalt meiri en við getum nokkurn tímann ímyndað okkur.“

Skömmu síðar sýndi bandarískur leiðbeinandi mér bogna skeið sem hann fullyrti að hann hefði beygt á einhverju námskeiði í heimalandi sínu. Ég hugsaði þá með mér: ,,Fyrst Kani getur gert þetta þá get ég það líka.” Ég ákvað að prófa þetta fyrst í einrúmi til þess að ganga úr skugga um hvort ég gæti þetta eða ekki. Ég byrjaði á því að tæma hugann og ýta frá mér öllum efasemdum. Síðan einbeitti ég mér að því að beygja skeiðina. Nokkru síðar fann ég hvernig ég dofnaði í fótunum og var fljótlega að þrotum kominn. Mér fannst þetta heimskulegt athæfi og ákvað að hætta þessu. Þá tók ég eftir því að skeiðin hafði sveigst til og bognaði síðan hratt fyrir framan augun á mér. Ég endurtók þetta síðan tvisvar sinnum með sama árangri. Ég ákvað því næst að gera þetta í votta viðurvist á skrifstofu Þrídrangs. Það gekk eftir eins og áður og þegar skeiðin bognaði réttist úr annarri sem lá á borðinu sem ég sat við.

Annar maður sem er einnig félagi í Þrídrangi gerði þetta heima hjá sér með sams konar árangri. Ég veit núna að það er hægt að beygja málmhluti með hugareinbeitingu einni saman. Þetta þjónar þó engum tilgangi í sjálfu sér. Það er langtum mikilvægara að nota þennan kraft til þess að hjálpa öðrum.


Þessu er erfitt að svara. Ég er þeirrar skoðunar að möguleikar mannsins - allra manna - séu margfalt meiri en við getum nokkurn tímann ímyndað okkur. Þessum duldu hæfileikum mannsins hefur hingað til ekki verið gefinn neinn umtalsverður gaumur. Við búum yfir gífurlega mikilli þekkingu sem nota má til að bæta hæfni og líðan fólks. Þessi þekking er hins vegar lítt sem ekkert notuð. Ég tel að fjöldahreyfing sú sem nú leggur rækt við yfirskilvitlega upplifun og andlegar iðkanir eigi eftir að valda byltingu á þessu sviði. Þegar fram í sækir verður það sem nú þykir ,,yfirnáttúrulegt" sjálfsagður eiginleiki þorra manna.

þetta er verk sem ég tók af gamalli bloggsíðunni minni sem ég og vinur minn tókum saman fyrir löngu af ýmsum síðum:D