Vegna mikilla vinsældar fyrstu sögu minnar
ákvað ég að gera framhaldssögu. kei..

Við skyldum við Anton prins þar sem hann var
nýbyrjaður á opium rækt sinni og var orðinn
vinsælasti strákurinn í konungsríkinu.
Hann var það reyndar fyrr svo tæknilega
VARÐ hann ekki vinsælastur þar sem hann..
var það.. nú.. þegar. JÆJAAAA.
Svo hann var bara “ok” ég er hérna með helling af
ópíum plöntum sem vaxa á sófa sem lítur út eins
og bátur.. Hvað á ég að gera við allt þetta
bænda drasl? “ÉG VEIT!!” hugsaði hann Arnar prins upphátt.
þið vitið.. þegar manneskja er að hugsa eithvað
svo mikið að hún (manneskjan, ekki hann þar sem
manneskja er kvenkynsorð. hann var sko ekki hún
bara segi svona því að orðið er kvenkyns….
…) segir það upphátt. Ég hef stundum hugsað upphátt…

já svo Alberti prins datt í hug snilldar hugmynd
hvað hann ætlaði að gera við allar ópíum plönturnar.
“Ég ætla að gefa heimilislausa fólkinu þær (plönturnar..
það orð er líka kvenkyns… skiljiði..)”
Því heimilislaust fólk fílar plöntur
OG ÓPÍUM.. því ópíum var upphaflega fyrir allt ríka fólkið
og nú fékk heimilislausa fólkið að vita hvernig
það var að vera ríkt fólk.
Og hann gaf öllu heimilisfólkinu bak við
kettlingakrufninastöðina Láki ópíum plönturnar
og þau bara þú veist “já sæll” og lifðu náttúrulega
hamingjusöm til æviloka. Þangað til að höfðingi þeirra
dó viku seinna vegna salmónellu.

Trukkurinn Sveinn Óskar var mjög ánægður með
ákvörðun Alejandros prins. Þeir föðmuðust í allri hamingjuvímunni
sem þeim grunaði að væri líka útaf ópíum sófanum.
En það leiddi til dauða Atla prins.
Því hann var að faðma trukk..
sem gat talað.

Endir
eða eitthvað þannig
váá mig langar í kók