hafiði tekið eftir því að allir eru hættir að nota “ð”? Í gamla daga var það: Blessaður/blessuð, hvað segja menn í dag? Það var og eða, seisei nei…. flóuð mjólk? um miðjann miðdag? seiseinei

Í dag eru allir: blessar hva sejjiru maarrr. eikka a gerast á þessri a'ventunótt?

svo gætuði munað eftir því að ð mátti aldrei vera fyrsti stafurinn í orði og þess vegna algjörlega tilgangslaust að finna upp D með sverð í gegnum bakið

Ð = upphaf tilgangsleysis






vona að þið lærðuð meira en ég