Það heitir penninn minn.

Anywho, þá er ég svona, voðalega furðuleg í dag.
samt ekki…ekkert óvenjulegt búið að gerast þannig, nei, meira er dagurinn bara eitthvað, tilfinningin svo svakalega furðuleg að ég get ekki hugsað skýrt.
Sem eitt lítið dæmi, var ég að lesa framhaldið af Hann var kallaður þetta, Undakomulausi drengurinn í íslensku í dag og voru þá tvær blaðsíður fastar saman.
Ekkert óvenjulegt svosem, en allar 30 mínutunar sem að ég átti að vera lesa þessa blessuðu bók, var ég rosalega, alveg rosalega upptekin við að reyna að finna út hvað það var sem festu þessar tvær blaðsíður saman.
Það gat ekki verið tiggjó, hefði þetta verið tiggjó hefði það teigst í sundur. En ég útilokaði tiggjóið þó ekki, hefði getað verið gamalt…hart.

Svo íhugaði ég kaffi, en fór svo að hugsa nánar útí það og mundi svo eftir því að einhvertíman sagði konan í bókasafninu að hún drykki ekki kaffi, en hvað þá?

Ég komst aldrei að því hvað það var sem var að halda þessum tveim blaðsíðum saman, tímin var búinn.


En nóg af þessari vitleisu
Einnig var ég að hugsa um hverjir ætluðu að mæta á þessa blessuðu kundu (?)
ég ætlaði nú að vera ýkt dugleg að mæta, en svo ákvað móðir mín að vinna um helgina og þá auðvitað fer ég ekki til hennar. Þar fór reykjavíkur ferðin mín.
en…ég ætla enda þennan þráð með því að gefa öllum bleikt oreo kex

*hendir bleikum oreo kexum fyir mannfjöldann*