Hæ, ég sit með hægri löppina, sirka þar sem sköflungurinn er ofan á vinstri hnénu. Ég finn ekkert fyrir hægri löppinni minni, ég get hreyft hana svona nokkurnvegin en þar sem ég finn ekki fyrir henni þá vil ég gera það sem minnst, svo ég sé ekki eitthvað að … hreyfa hana rangt.

Ég get lyft honum upp, fóturinn er algjörlega máttlaus. Þetta er svona svipað og í myndböndunum þar sem að mennirnir þrí-fótbrotna, fóturinn hangir bara svona nema þetta lítur út fyrir að vera eðlilegt. Og ekki sársaukafullt. Ég get potað, klipið og stungið mig og ekki fundið fyrir því. Ég get ekki teygt úr honum eins og ég sé að standa á tám sjálfur, ég verð að nota hendurnar til þess að hjálpa. . Þetta er AWESOME!

(this is my idea of fun)

Ég legg fótinn niður og stappa honum ofaní jörðina, ég finn ekkert, fóturinn skoppar smá upp… smá svona nálar… er ég nokkuð að misstíga mig? o.O

Ahh, núna er tilfinningin komin. Og ahh fokk núna er nálado*höfundur afbar ekki þessa sterku sársauka- og gleðitilfinningu og hallaði sér aftur og leitaði leiða til að halda fótinum frá jörðinni - hann lifti honum rétt upp og beið hlæjandi í svona 3 mínútur*fi. Djöfull var þetta sársaukafult/kitlandi! Gat ekki komið við neitt með fætinum án þess að fá *FOKK* sársauka sem kitlaði samt. Ég aumkaði mér og hló…

Núna er tilfinningin komin og ég get hreyft fótinn eðlilega á ný. Þeir sem eru tilfinningalausir (CIPA) hafa alla mína samúð, þetta er ótrúlega ótrúlega ótrúlega óþægilegt, þegar ég stappaði þá stappaði ég undir borðið og sá ekkert hvort ég væri að misstíga mig og togna eða slíkt. Scary.

En náladofi á að vera vegna þess að taugar kremjast… af hverju sendir taugin taugaboð svona lengi?


——————–

http://space.newscientist.com/article/dn10181-first-dark-spot-discovered-on-uranus.html
Ætli vísindamanninum sem skrifaði þessa fyrirsögn hafi fundist þetta ofur fyndið?
“First dark spot discovered on Uranus”

:)