Halelujah, for you have sinned!

Halelujah, for you have swam!

Halelujah, for you have drowned!

Halelujah, for you have kicked me in the nuts!

Halelujah, for you have shaved your private parts!

Halelujah, for you are now female!

Halelujah, for you have now killed me!


….


….


….


Djók.



Ætla að segja ykkur sögu.







Hann læddist aftan að henni, þarsem hún sat og horfði á Futurama. Stóllinn í stofunni þarsem hún sat var fagurgrænn og át ketti, en það kemur málinu ekki við.

Hann teygði sig, hendin nálgaðist höfuð hennar, hún horfði spennt á Fry segja ömurlegan brandara…

Hann dróg hendina tilbaka, læddist inní eldhús og fékk sér epli. Hann kjamsaði, en hún heyrði samt ekki í honum. Hann safnaði kjarki, honum mátti ekki mistakast.

Hann læddist aftur að henni, hægt…rólega…hann teygði hendina fram, hægt…þartil hann snöggt greip utan um munn hennar, svo hún gat ekki öskrað.

Það leið yfir hana.

“Guð minn góður, hvað hef ég gert?” hugsaði hann, áður en hann sá tækifæri.

Hún var meðvitundarlaus.

Þau voru tvö ein í húsinu.

Hann var graður.

Hann undraðist hví hann hafði ekki séð tækifærið strax.

“Fokk já!” hugsaði hann, og beit í eplið. Hann fann eitthvað hreyfast uppí sér…

“Hvur fjá…OJJ!” Hann hafði togað hlutinn úr munninum, það var víst ormur í eplinu. Týpískt fyrir hann.

“Ah, skiptir ekki…ég er graður, best að ljúka sér af.”

Svo hann fór inní eldhús og rúnkaði sér.

Hann gekk aftur fram eftir að hafa lokið sér af í gluggatjöldin, hann sá að hún var að byrja að rumska við sér.

“Hver ert þú?” spurði hún.

“Fokk, hún sá framan í mig!”

“Ehh, ég er píparinn. Vaskurinn er í fínu lagi núna, það var bara hamstur í niðurfallinu,” svaraði hann.

“Ó….ókei….kúl…..viltu ríða?”

“FOKK! Ég sem er ekki graður lengur!”

“Öhm….sure…..áttu Viagra?”

“……….nei, ertu að segja að ég sé ekki sexí?”

“FOKK! Hvernig útskýri ég þetta?!”

“..sko…ég var að enda við að rúnka mér í gluggatjöldin í eldhúsinu..finn ekkert sérstaklega fyrir greddu núna…geturðu beðið í nokkrar mínútur? Þetta hefur aldrei komið fyrir mig áður, ég sver það sko!”

“Smooth, ég sagði henni að ég hefði rúnkað mér í gluggatjöld heima hjá henni.”

“……..ef ég væri ekki gífurlega á þörfinni væri ég frekar freaked out, en okay.”

“Okay…..gooooott…gott…”

“Ég má ekki gleyma hví ég kom hingað!”

Hann gaf henni merki um að hafa hljótt, líkt og eitthvað undarlegt væri á seyði. Hún spenntist öll upp, hún fann hjartsláttinn aukast, hún fann spennuna byggjast upp, hún réð ekki við þetta, það leið aftur yfir hana.

“…frík.”

Svo hann gekk upp að henni, þreifaði aðeins fyrir sér, og stal svo meydómnum sem hann fann.

Hann gekk hægt út og lokaði á eftir sér, ánægður með að hafa tekist ætlunarverk sitt.



Endir.

Sick?

Sko, vantar smáforsögu á þetta, endilega lesið hana til að fatta.








Hún gekk útúr réttarsalnum, hún var ánægð. Dómarinn hafði dæmt “May” í hennar forsjá, hún átti húna heilan mánuð. Heimurinn var fremur ósáttur, en henni var sama. Hún átti mánuð.

Hún kíkti á forsíðu Morgunblaðsins daginn eftir, “May-dómurinn genginn í gegn, ungfrú Andrea Fríða Anna Dagný Aníta Helga Herdís Alída Hildur Írena Sveindís Ammendrup á núna heilan mánuð. Tík, með ljótt og óþarflega langt nafn, er örugglega á þörfinni.” Nei bíddu, þetta var DV. Æj, skiptir.

Hún átti May-dóminn í vasanum og myndi aldrei týna honum.










….brúmtss anyone?

Svefngalsi bara.

Endilega hlæið að mér.