Kæra Dagbók

Í dag börðumst við við ljón. Það er sko saga að segja frá.
Dagurinn byrjaði samt eiginlega á því að við vöknuðum og fórum að vinna. Jónas þreif áttahundruð fjögurhundruð fimmtíu og þrjá diska með Runólfi og Stína þreif 378 klósett með ofur klósettburstanum.
Anna Marta Lukkutröll, læri meistari okkar, fór í burtu í gær. Sagði að við værum orðin nógu góð til að gera allt upp á okkar eigin spýtur. Jónas er búinn að sérhæfa sig í Júdóbrögðum en Stína í Súmóglímu. Saman geta þau drepið heilann her með mökunardansi álfa.
Eftir klukkan níu þegar við vorum í kvöldgöngunni okkar í leit að hættum, sáum við illskeytta ljónið. Það réðst á okkur með beittum klóm sínum, eyðilagði gleraugun hennar Stínu og kallaði á vin sinn. Vinur hans var Gíraffi með bláan trefil (mjög líklega of þröngur í hálsinn) og sítrónu í vinstri aftur löppinni. Hann reyndi nú að blinda okkur með sítrónunni sem hann hafði nú fært í hægri hendina. Páw… högg í andlitið. Sölvi keyrði á ofsahraða á Skátanum með Ofsavondann í aftursætinu. Hann þóttist ekki taka eftir okkur og forðaði sér. Allt í einu fengum við hugboð frá Önnu Mörtu Lukkutrölli, í því stóð: “Passið ykkur á Ernu. Þykist vera á hlaupahjóli, ef það virkar ekki.. farið þá á mótorhjól.”
Þarna kom Erna og gaf okkur illt auga. Það var í flottum pappír með rauðri slaufu. Við vissum hvað við áttum að gera og þóttumst vera á hlaupahjóli. Ekki var þörf á að fara á mótorhjól því Erna hneig niður og hviss, pæng, bamm, búmm, trrr. Hún var horfinn, gíraffinn mjálmaði í ánægjutóni en ljónið reyndi að læðast aftan að okkur. Enn stebbi var fljótari til og barði það í hausinn með kylfu. Ljónið fékk risastóra kúlu á stærð við perlu og rotaðist. Við nýttum tækifærið og hentum því út í Fossá. Þá var Örvar voða glaður og gaf okkur sleikjó í þokkabót. Og nú þurfum við að bursta tennur og baða bangsana okkar og undirbúa okkur fyrir fleiri ævintýri..
Pís át

Jónas Jómfrúarlegi og Stína Sjúpmömmulega

P.s. reynum að senda mynd með næstu dagbókarfærslu.