Ég gerði þetta ekki sjálf, en varð að senda þetta inn.


Draugaskítur: Sú tegund þar sem þú finnur skít koma en það er enginn skítur í klósettinu.

Hreinn skítur: Þar sem þú skítur honum, sérð hann, enn það er engin skítur á pappírnum.

Blautur skítur: Þar sem þú skeinir þér að minnsta kosti 90 sinnum og þér finnst enn þá eins og það sé óskeint svo að þú neyðist til þess að setja smá pappír á milli rassgatsins og brókanna svo maður skemmi ekki buxurnar sínar.

Seinni öldu skítur: Þessi gerist þegar maður er búin að skíta og er búin að hysja brækurnar upp að hnjám þegar maður gerir sér grein fyrir því að maður þarf að skíta meira.

Sprengja-æð-í-hausnum skítur: Þar sem maður hefur svo mikið fyrir því að kreista skítinn út að maður fær bókstaflega heilblóðfall við það.

Gaui litli skítur: Þú skítur svo mikið að þú tapar 15 kílóum.

Drumbaskítur: Skítur sem er svo stór að þú ert hræddur við að sturta honum án þess að vera búinn að búta hann niður í minni einingar með klósettburstanum.

Loftfylltur skítur: Hann er hávær, allir nálægir eru flissandi.

Rónaskítur: Maður skítur þessum morguninn eftir að langa drykkjunótt. Helstu einkenni hans eru rákirnar á botni klósettskálarinnar.

Maís skítur: Skýrir sig sjálfur.

Helv… ég vildi að ég gæti skitið skítur: Þannig skítur að þig langar til að skíta en það eina sem þú gerir er að sitja á klósettinu, aðþrengdur, og rekur bara nokkrum sinnum við.

Mænustungu skítur: Það er svo sárt að skíta honum að þú gætir svarið fyrir að hann færi þversum út.



Blautkinna skítur (Kraft dritið): Skítur sem losnar svo hratt úr rassgatinu að rasskinnarnar rennblotna vegna gusugangs.

Vökvakenndur skítur: Þegar gulbrúnn vökvi spýtist og slettist út um alla klósettskálina

Mexicanafæðis skítur: Hann lyktar svo illa að það verður að lýsa herbergið óíbúðarhæft.

Yfirstéttarskítur: Þeir sem halda að skíturinn þeirra ilmi ekki.

Sjómannaskítur: Hann gerist þegar þú ert á almenningssalerni , það bíða tvær manneskjur eftir því að komast að; þú skítur og sturtar tvisvar sinnum en fjöldi gólfboltastærðar stykki fljóta enn á yfirborðinu.

Launsátursskítur: Þessi á sér aldrei stað heima fyrir, heldur í veislu eða þegar þú ert að spila gólf. Er árangur þess að reyna að reka “bara lítið” við, en endar með buxnachilí og þú neyðist til þess að ganga hjólbeinóttur það sem eftir er dags.