Þetta er saga sem ég, lindglo, og sulur bjuggum til eitt haustkvöld.

Það var einu sinni lítill maður frá Mexíkó. Hann átti 18 börn og konan hans átti von á sexburum í apríl en nú var janúar. Svo áttu þau líka 2 hunda sem hétu Jan og Afet. Börnin þeirra 18 áttu það til að strippa í garðinum á laugardögum, nágrönnunum til mikillar ánægju en foreldrum þeirra til mikillar mæðu.
Þar sem menntunarstig var frekar lágt og atvinnuleysi frekar hátt var peningur mjög bágur og fólk átti það til að kasta aurum í smápeningabox móður barnanna 18. Allir á heimilinu lifðu á 50 krónum á mánuði. Sko í síðasta mánuði áttu þau 20 börn og 7 hunda en þann mánuð fengu þau svo lítið sem engann pening svo þau seldu 2 börn í þrældóm og 5 hunda til slátrunar í Kína. Þennan mánuðinn náði maðurinn að sauma rendur á 10.000 buxur sem verða síðan seldar í Wall Mart um öll Bandaríkin á 500 ISK. Maðurinn grét úr gleði því nú gat hann loksins keypt plasma-sjónvarpið. Nokkrum dögum síðar voru þau að versla í matinn og fundu hundamat handa Jani og Afeti og viti menn, hundamaturinn var á 50% afslætti. Þegar heim var komið úr búiðinni fattaði konan að þetta var niðursoðinn, mexíkóskur hundur sem var unninn í Kína en enginn kunni að lesa svo hún gaf hundunum sínum bestu vini sína.
Einu sinni svaf konan hjá manni sem þekkti Juanes svona: Bróðir besta vinar gæjans, sem hún svaf hjá, á kærustu sem á pabba sem á vin í Kólumbíu sem á dóttur sem fékk sko einusinni eiginhandaráritun hjá honum Juanesi.
Dag einn kom maður sem hún hafði eitt sinn „þjónustað“ og var kominn með klamydíu og vildi fá endur greitt þrefalt. En svo komst hann að því að konan hans hafði haldið framhjá honum, með manninum sem tekur við börnunum í þrældóm, og hann var með klamydíu.

Kemur framhald seinna…