Kjaftasögur t.d. haga sér svona en gott er að hugsa um t.d. almenningssalerni karla.

Karlar sem pissa standandi í setuskálar pissa vanalega lítið eitt útaf, ef maður er heima hjá sér býst ég við að þeir þrífi lítið eitt eftir sig. Samt ótrúlegt þegar þeir stundum pissa með setuna niðri og halda að þeir hitti öllu.

En á almenningssalernum t.d. í íþróttahúsum eru menn ekkert að hafa fyrir því að þrífa eftir sig. enda líta þeir á svo að það sé fólk í vinnu við þetta og að það gætu verið einhverjar leifar af öðrum manni.

Fljótt verður þó sýnilegt piss á gólfinu og þá fara þá menn að standa feti frá skálinni hallandi sér yfir salernið og stiðja sig við vegg og halla fram mjöðminni og pissa. En sá leikur er ekki fullkominn og heldur meira frussast út.

Þá koma menn og standa hreinlega feti frá og pissa á færi, vonandi að þrýstingur þvagsins og áralöng æfing í miðun reddi því að allt fari rétta leið. En það er bara ein af mörgum sjálfsblekkingum karlmanna og það fer dágóður slatti á gólfið.

Þá erum við komin á síðasta stigið og það algengasta. Menn standa bara í dyragættinni og láta bara vaða á gólfið. Því sorinn virðist vera það mikill.

Þetta er eins með kjaftasögur.