Keggy ráfaði ráðvilltur um glundroðann sem hafði brotist út. Blóðmálaðir veggir og á götunum lágu lík á víð og dreif. En þau voru ekki látin í friði. Upp við háskólan sá Keggy fólksfjölda stefna yfir hæðina. Bókstafleg skrúðganga dauðans. Hann tók á rás í átt að Skeifunni. Á Miklubrautinni og flestum vegum almennt höfðu bílar hlaðist upp og sumir sprungið og skildu nú eftir sig reykmökkandi eldhnullunga. Veinin og fótatrumbluslátturinn í bakgrunni veittu Keggy mikinn þrótt svo hann hljóp eins og vindurinn upp veginn. Skyndilega heyrði hann í bíl. Því næst sá hann hann. Hann stefndi beint í átt til Keggys tók síðan nett handbremsustopp rétt áður en þeir smullu saman. Ökumaðurinn opnaði farþegahurðina.

“Vantar þig far?”
“… ugh.”

Keggy settist upp í dökkhærði strákurinn keyrði í burtu frá komandi hjörð. Hann hækkaði í útvarpinu.

“Djöfull meika ég ekki hljóðin í þessum gerpum. Hvað segiru maður, hvað heitiru?”
“Keggy. Ég er Keggy, shit maður takk fyrir að bjarga mér.”
“Np maður, ég er Afhverju btw.”
“Afhverju?”
“Afhverjuekki.”
“.. hvert erum við að fara?”
“MS, það er eitthvað lið búið að safnast fyrir þar.”
“K, næs.”

Þeir keyrðu inná stæðið hjá Hetró, sem var einhvertíman mehh-matsölustaður en var nú strippbúlla.

“Komdu, við skiljum bílinn eftir hér.”
“Nú?”
“Precausion. Þetta er ekki langt. Hafðu bara höfuðið lágt, vertu hraður og eltu mig.”
“Oke.”

Þeir stigu útúr bílnum og hlupu að bakdyrahurðinni hjá fyrrnefndum áfangastað. Hurðina var búið að byrgja fyrir með plönkum, málmplötum og á sumt, var búið að graffa. Afhverju barði á hurðina. Ein spýtan færðist úr hurðinni.

“Leyniorð.”
“Éttu rjúpuskít og drullastu til að opna þessa hurð áður en ég brýt hana í sundur og treð brotunum upp í rassgatið á þér.”
“Nei Keggy, þetta virkar ekki svona maður.”
“Leyniorð”
“Catch.” sagði Afhverju.
“Það var síðasta leyniorð.”
“Umm… General?”
“Á undan því.”
“Makla ifrikia”
“Ókei, eftir.”
“Makla el kantara”
“ … ég held að ég megi alveg hleypa þér inn fyrst þú veist öll hin sem voru.”
“Ég er að segja.”

Það heyrðist í lás vera opnaðan og hurðinni laukst upp. Drengirnir skelltu sér inn.

“Þetta lyklaorðskjaftæði gæti drepið einhvern alvarlega.” sagði Keggy og horfði illilega á dyramannin.
“Hæ nýji strákur, chilla þú bara hérna aðeins með mér. Afhverju, Choco vill eitthvað tala við þig.”
“Shit.” og með því hvarf Afhverju eitthvað burt.
“Hey umm-” sagði Keggy ráðvilltur en dyramaðurinn gekk í veg fyrir hann.
“Ókei, ég heiti SteiniGjé og ég veit ekki alveg hvað er að ske en það sem ég veit er að ég er ekki að fara verða svona eins og fólkið þarna úti svo, hefuru komist í návígi við sýkta einstaklinga?”
“… já…”
“Ókei, spurning tvö, hefuru verið bitinn af sýktum einstaklingi?”
“Umm, nei.”
“Ókei sko, það eru eiginlega allar spurningarnar sem ég hef En þú verður eiginlega að fara úr fötunum. Nohomo.
”Umm… ni.“
”Til að sanna að þú sért ekki sýktur.“
”Lít ég út fyrir að vera “sýktur”? Ég er nýkominn úr Ringlunni, ég hef ekki hugmynd hvað er ég gangi, ég er nýlega munaðarlaus og ég skildi bróður minn eftir þar svo mig langar virkilega bara að tala við hvern sem það er sem ræður hérna eða wottever svo ég geti farið og ná í hann og þá, kannski þá skal ég hlusta á hvað er í gangi, ókei?“

SteiniGje pírði augun á Keggy og horfði rannsakandi á hann.

”Nee, þú verður eiginleg að fara úr fötunum.“
”Ffs.“

Keggy komst loks að einhverjum háttsettum í þessum ca 30 manna hóp sem hafði einhverneginn safnast saman.

”Blessaður Keggy, ég heiti Chocobofan, ég veit að þú ert örugglega með fullt að spurningum.“
”Já, ég er með eina. Get ég fengið bílinn ykkar lánaðann og kannski eitthvað barefli í smá svo ég get sótt bróður minn?“
”Hvar er hann staddur?“
”Ringlunni.“
”Skildiru hann eftir þar?“
”Hann er í öryggisherberginu og ástandið úti er of slæmt til að ég hætti á að vera með hann á þvælingi.“
”Les þig. Ókei, en vertu bara fljótur en mest af öllu öruggur, það er allt að vera vitlaust. Held að nóttin eigi eftir að verða erfið.“
”Allt í lagi.“

Steini opnaði hurðina fyrir Keggy.
”Mundu, lykilorðið er “hringvöðvi”.“
”Yo bíddu marr, ég kem með þér.“
”Afhverju.“ sagði Keggy undrandi. ”En afhverju?“
”Nei bara, öruggara. Laggo.“

Þeir hlupu aftur að bílnum. Sólin var byrjuð að setjast.

”Ertu með labb-rabbtæki?“ spurði Keggy og spennti á sig belti.
”Já.“ svaraði Afhverju og setti bílinn í gang.
”Nett.“
”Btw, ekki vera í belti.“

Þeir keyrðu smá hring um Ringlunna og ákváðu síðan að það væri trúlega best að koma aftanfrá. Þeir gengu í gegnum innyfliskreytt andyrið. Hálfétinn öryggisvörðu lá þar. Hann hefði örugglega verið vaknaður núna nema hvað að það eina sem var eftir af hausnum hans var neðri kjálkinn. Á öllum hæðunum, á hverjum gangi ráfuðu einvherjir uppvakningar um. Sumstaðar lágu nokkrir í grúfu, maulandi á því litla sem var eftir.

”Ókei, hvert förum við?“ spurði Afhverju og hélt þéttingsfast um skaftið á exinni sinni.
”Ég held að-“
”HHJAAAAAAAÁÁÁÁÁLP!!! HJ-AH-AH-AH-AHAJÁÁÁÁÁLP!!!“
”Holy shit, það er einhver lifandi.“ sagði Afhverju og byrjaði að hlaupa að köllunum.
”Höfum við virkilega tíma..?“
”Keggy, það er einhver lifandi! Koddu!“

Það var lítið mál fyrir þá að komast í gegnum þvöguna því flestir uppvakninganna voru að borða. Sumir reyndu að grípa til þeirra en sökum skertra viðbragða tókst það ekkert svaka vel. Keggy tók eftir að sumir byrjuðu að skjögra á eftir þeim.

”Holy shit.“ sagðu Afhverju er hann staðnæmdist. Fyrir framan þá hafði einhver rimlað sig af í yfirgefinni búð. Og fyrir utan hana var nú 30 uppvakningahópur að reyna komast inn.

”HJÁÁÁÁÁÁÁÁÁÁÁÁÁLPPPPpppp……“
”Hvað eigum við að gera?“ spurði Keggy.
”Gríptu slökkvitækið þarna og kastaðu því í þvöguna.“ svaraði Afhverju og dró upp víti úr vasanum.
”Ég efast um að víti og slökkvitæki sé nóg-“
”Það er extra sterkt. Treystu mér.“
”Ókei.“ Keggy náði í slökkvitækið bakvið sig og negldi því í átt að hópnum. Það lenti með hornið í hausnum á einum. Heilaflygsur spýttust út og líkaminn lyppaðist niður en enginn í kring gaf því gaum.
”Hey! Inní búð! Finndu þér skjól undir kassanum, seen!“ kallaði Afhverju, kveikti í þræðinum og kastaði því í miðja þvöguna. Tvíeykið tók sér skjól og tók eftir þeir sem höfðu elt þá væru að nálgast og fjölgast. Ljósblossi, höggbylgjur og massífur hávaði voru næsta sekúndan. Líkamspartar flugu og hliðið varði nú ekki lengur neitt.

”Við ættum að drífa okkur.“ sagði Keggy með ískur í eyrunum.
”Jibb.“

Þeir hlupu að búðinni og sáu um þá fáu sem voru eftir. Því næst drógu þeir út sótugann og heyrnaskertann eftirlifandann. Keggy byrjaði að leiða ferðina í átt að lyftunum.

”ÞAKKA YKKUR ÆÐISLEGA FYRIR! ÉG VEIT EKKI HVERSU MIKIÐ ÞETTA HLIÐ HEFÐI GETAÐ ENST!“
”Np maður. Ég er Afhverju og þetta er Keggy, við ætlum að stoppa við að ná í bróður hans og síðan flytjum við þig í öruggt skjól, líst þér vel á það?“
”…. HA?!“
”ELTU OKKUR!“

Þeir gengu inná lyftuganginn, Keggy lokaði aftur á eftir þeim á meðan Afhverju ýtti á takkann. Rödd byrjaði að tala úr labbirabb.

”…Ha-ló, Afhverju? E–u þarna?“
”Heyri, yfir. Hvað er´i gangi í gæsahreiðrinu?“
”Þ–m er byrj-ð rigna yfir okku- hérna ein- og Nóaflóð. Held að þe– haf- sniff-ð okkur út.“
”Rgr, förum að koma aftur.“ *ding* ”Held að við séum að verða búnir yfir.“ kláraði Afhverju og setti tækið aftur í vasann þegar það réðst á hann uppvakningur úr nýkominni lyftunni.
”SHIT!“ sagði hann meðan þeir skullu í jörðina. Öxin rann eftir gólfinu meðan Afhverju barðist við að halda gininu frá andlitinu.
”AFHVERJU!“ hrópaði Keggy og hljóp að honum og byrjaði að draga uppvakninginn af honum.
”Áiáiáiáiái“ Keggy rykkti þykku hræinu af honum og en það tók safaríkan bita úr handleggnum hans Afhverju í leiðinni.
”FooooOOoooookk!“ sagði Afhverju og leit á sárið. Keggy henti uppvakningnum utan í veggin og hann lyppaðist niður í jafnvægisleysi. Keggy greip exina og sveiflaði henni af fullum mætti en höggið lenti í bringunni.
”Shit.“ sagði Keggy og flýtti sér að toga hana úr. Uppvakningurinn teygði sig í Keggy en hann hjó höfuðið af honum áður en hann gat náð taki.

”Afhverju, er allt í lagi?“ spurði Keggy
”.. Já… jájá bara umm… ekki segja Steina, ókei?“ sagði Afhverju og hló létt.
”Sorrí að ég… ég bara… é-é-é-ég er bara í sjokki é-“ útskýrði eftirlifandinn.
”Ekkert mál. Kannast við það.“ greip Afhverju framí hjá honum. Þeir fóru inní lyftuna og Keggy ýtti á efsta takkan. Vandræðaleg þögn. Afhverju strauk um partinn sem vantaði á hann. Eftirlifandinn horfði á hann. Keggy starði á hæðarteljarann. Afhverju tók eftir áhorfinu.
”Það er engin sönnun fyrir að bit sýki.“
”Það er almenna tilgátan.“
”Leyfðu mér bara að hafa áhyggjur af því. Hver er þín saga?“
”Hélt að það yrði öruggt hérna. Skjátlaðist smá. Faldi mig inní búðinni en ég væri pasta núna ef þið hefðuð ekki komið. Skulda ykkur líf mitt.“
”Np maður. Btw, hvað heitiru?“
”Batguy.“

Keggy notaði exina til að brjóta upp öryggisherbergishurðina eftir að Messr hafði ekki svarað.
”Messr?“ kallaði Keggy og skimaði eftir herberginu. Hann byrjaði að leita í skápunum og undir borðinu.
”Neineineineineineineineineinei….“ Afhverju gekk inn og leit yfir svæðið en hann sá að það væri enginn þarna.
”Keggy, við þurfum að fara fara.“ Keggy var byrjaður að fikta í tökkum hjá mónitórunum.
”Hvernig spólar maður til baka á þessu drasli?“
”Keggy, við finnum hann en núna þurfum við að-“
”Ég sagði honum að bíða hér. Hann ætti að vera hér. Afhverju er hann ekki hér!?“
”Keggy! Við finnum hann seinna en núna þurfum við að koma okkur!“
”Hvað sagðiru!?"

nú

“Ég sagði ”erum við ekki að vera komnir?“” spurði Skufsi aftur með smá pirring í röddini því það var ekkert sem hann hataði meira en að þurfa endurtaka sig.
“Hlýtur að vera.” svaraði Keggy og sveigði frá gömlum keðjuárekstri. Hann keyrði yfir brot af útbrenndu hræi.
“Hreinskilningslega samt, þá veit ég ekki beint hvar rafmagnshúsið eða whatever er en það kemur örugglega í ljós.”
“Ég held að-” byrjaði THT afturí en Skufsi truflaði.
“Helduru að það sé allt í lagi með hin?” spurði hann.
“Hvað meinaru ”allt í lagi með hin?“?” Nema þau séu myrkfælin og opni alla glugga þá ættu þau að vera nokkuð örugg. Hvort sem er, þetta gerist ekki auðveldara. Við verðum komnir aftur fyrir miðnætti seinasta lagi.“


Á meðann á öðrum stað.


”I think this area is almost clear.“
”And where off to next, Dickhead?“ spurði einn sérsveitamannana á meðan hann passaði sig að stíga ekki á líki. Kúlnagöt einkenndi veggina og á gólfinu lágu tóm hylki og hver sem hafði leitað sér athvarfs þar sem þau voru.
”Well, if we´re in… Seltjarnanes now then here“ sagði sá sem virtist vera foringi þeirra og benti á Vesturbæinn ”is where we should be going next. Then we'll work our way through the downtown and umm…. yeah, work our way up. I dont want this to take more than a week. Tops.“
”Jesus… you sure we'll be able to take the whole country in a week? I mean, what about mountain dwellers or what if there are some really good hiders?“
”Dont matter. We're only first recon. Observe and report. We'll do what we can in a week and then it's out of our hands and into the basic soldiers. Still, let's try to do a nice job. But remember, zedkilling is only allowed as a last resort and you only get five. After that you either get away, get killed by them or kill them and get killed by G-man. I dont really care. Retropacman, you and Mogwaii go check out if you can put the power back on. If you are succesful, head over the radiostation. The big one. It's right next to some gay mall. Put on the emergencyrecording and then report back. Let's try to make this easy. Creamatron and I will finish up here. All right, ready?“
”Let's get the fuck out of here.“
”Break."