SKUTULL

Sapien leit vitfirringslega í kringum sig. Veggirnir sem hefðu venjulega fylgt reglum… tja reglum yfirleitt… gerðu eitthvað allt annað.
,,LYFIN MÍN!!! ÉG ÞARF SORPÍUM!!!‘‘ hrópaði hann brjálaður. ,,Ég get ekki lifað svona, ég þarf… meðalið,‘‘ SvartiSauðurinn herti ólarnar sem festu hausstóra veruna við borðið.
,,Rólegur… rólegur, þú færð sorpíum strax og þú róar þig,‘‘ hummaði Svarti blíðlega og strauk höfuð Sapien á alls ekki samkynhhneigðan hátt. Reyndar einstaklega karlmannlega, ef að ég á að segja frá því. Raunar svo karlmannlega að konur kæmust ekki fyrir í því. Sem sagt mjög karlmannlega. Sapien var skyndilega alveg yfirvegaður, lyfti augnabrúnunum sínum (eða hefði gert ef að hann hefði haft einhverjar) og spurði:
,,… já? Og… eh… meðulin, mín? Hmmm?‘‘ Hreinn, íslenskur hreimurinn, með breskum strípum, olli sáðláti hjá fimm mismunandi kynjum í fjögurra kílómetra radíus. Svarti þurrkaði sér að ofan og neðan. Sapien horfði vinalega á hann með kankvísu brosi.
,,Eeehhh… satt að segja, bjóst ekki við þessu, að þú myndir róast þar að segja…‘‘
,,… já?‘‘
,,Svo að… eh, hvað segist?‘‘
,,Þú átt engin meðul, er það nokkuð?‘‘
,,Eeehhh… ég var að fá nýjan tölvuleik og…‘‘
,,HEIMURINN ENDAR!!! DREPIÐ MIG NÚNA, Ó ENGLAR KVALAR OG PÍNDAR!!!‘‘ Sapien virtist aftur fá flog.
,,Hvað eigum við að gera?‘‘ stundi Anita24 rétt nógu hátt til þess að yfirgnæfa næstum því að smá hluta lætin í Sapien. Allir settu hönd á höku og störðu út í horn. Svarti smellti hófum.
,,Ég ve…‘‘
,,Þú ert með klaufir, ekki hófa,‘‘ leiðrétti Sapien.
,,Þegiðu, helvítis besservisser! En, Anita, gætir þú ekki… þú veist…‘‘
,,Notað kynþokka minn til þess að heilla hann og koma aftur fyrir vitinu?‘‘ spurði hún jafn hlutleysislega og Sviss að segja konunni sinni hvort hún væri feit í einhverjum kjól.
,,Nei, reyndar ekki það sem ég var að hugsa… en alltílagi!‘‘
,,Oh-oh-oh-ónei!‘‘ mótmælti AdrianBlake. ,,Það var áramótaheitið mitt að vera aldrei nokkursstaðar nálægt þegar annað hvort ég eða hún væri nakið,‘‘
,,Við getum alltaf hent þér út…‘‘ stakk Svarti upp á en önnur rödd olli öðru sáðláti í fjögurra kílómetra radíus, sem var vont í þetta skiptið (í alvöru, það er ekki hægt að kreista út á mínútu fresti! Prófaðu bara).
,,Nei. Við þurfum hann,‘‘ Sapien starði upp í loftið. ,,Leysið mig, takk fyrir,‘‘ Þau störðu á hann, öllsömul. ,,Smá fráhvarf, en ég er í lagi. Nú, ef að þið vilduð leysa mig…‘‘
,,Ég er líka í þessum hluta sögunnar!‘‘ sagði n00binn og kom loks út af aðstöðunni.

ALMENNTGATA

,,Samkvæmt tæki Dr. Doktor, æskuvinar míns úr leikskólanum þar sem við fengum píeitsjdíjin okkar, ætti steini að vera einhversstaðar… hérna!‘‘ sagði Sapien og skimaði um húsasundið sem þau staðnæmdust fyrir framan. Þar var ekkert nema hrúgur af linkum í fréttastofuna.
,,Ööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööö
öööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööö
öööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööö
öööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööö
öööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööö
öööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööö
öööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööö
öööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööö
ööööööööööööööööööööööööööööööööööööhöööööööööööööööæööööööööööööööööööööötööööööööööööööööööööööööööööööötöööööööööööööööööööööööööööuöööööööööööööööööaööööööööööööööööööðöö
ööööööööölööööööööööööööööööööööööööööööööööööeöööööööööööööööööööööööööösööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööaöööööööööööööööööööööööööþöööööööööööööööööööööööööööö
aöööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööðöööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööösöööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööö
ööööötöööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööeöööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööönöööööööööööööööööööööööööööööööööööööööödöööööööööööööööööööööööööö
ööööööuöööööööööööööööööööööööööööööröööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööeööööööööööööööööööööööööööööööööökööööööööööööööööööööööööööööököööööööööööööööööööööööööeöööööö
ööööööööööööröööööööööööööööööööööööööötöööööööööööööööööööööööööööhööööööööööööööööööööööööööööéöööööööööööööööööööööööööööööööööööööööröööööööööööööööööööööööööööööööööööönö
ööööööööööööööööööaöööööööööööööööööööööööööööööököööööööööööööööööööööaööööööööööööööööööönööööööööööööööööööööönööööööööööööööööööööööööööööööööööööööötöööööööööööööööööööuö
ööööööööööööööööööeöööööööööööööööööööööööööööööööökööööööööööööööööööööööööööököööööööööööööööööööööiöööööööööööööööööööööööaöööööööööööööööööööööööööööðööööööööööööööööööööö
ööölöööööööööööööööööeöööööööööööööööööösööööööööööööööööööööööööööööööööööööaöööööööööö?öööööööööööööööööööööööéöööööööööööööööööööööööööööööögööööööööööööööööööööööööööööööösöööööö
öööööööaööööööööööööööööööööögööööööööööööööööööööööööööööööööööööðöööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööiööööööööööööööööööööööööööhööööööööööööööööööööööööööööööööæöö
ööööööööööötöööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööötöööööööööööööööööööööööööööuöööööööööööööööööööööööööööö!öööööööööööööööööööööööööööööþ.ööööööööööööööööööö
öúöööööööööööööööööööböööööööööööaöööööööööröööööööööööööööööööööööööööööööaöööööööööööööööhöööööööööööööööööööæööööööööööööööööötööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööötööö
öiööööööööööööööööööööööörööööööööööööööööööööeööööööööööööööööööököööööööööööööööööööökööööööööööööööööööööööööööiööööööööööööööööö!ööööööööööööööööööösöööööööööööööööööööööæö
öööööööööööööötööööööööööööööööööööööööööötöööööööööööööööuöööööööööööööööööööööööööööööþöööööööööööööööööööööööööööööööööööiööööööööööööööööööööööööögööööööööööööööööööööööööv
öööööööööööööiöööööööööööööööööööööööööööööööööðööööööööööööööööööööööööööööööööþöööööööööööööööööööööaööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööðööööööööööööö
öööööþöööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööúööööööööööööööööööööööööööööööööööööööáöööööööööööööööööööööööööööööööötööööööööööööööööööööööööötööööööööööööööööööööööööö
ööööeööööööööööööööööööööööööööönööööööööööööööööööööööööööööööögööööööööööööööööaööööööööööööööööööönöööööööööööööööööööööötööööööööööööööööööööööööööiöööööööööööööööööölööööö
öögööööööööööööööööööööööaööööööööööönöööööööööööööööööögööööööööööööööööööööööööömööööööööööööööööööööeöööööööööööööööööööööööðööööööööööööööööööööööööötööööööööööööööööööööi
öööööööööööööööööööööööölöööööööööööööööööööööööööööööööööööövööööööööööööööööööööööööeööööööööööööööööööööööööööööröööööööööööööööööööööööööuööööööööööööööööööööööþöööööööööö
öiöööööööööööööööööööööööönööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööönöööööööööööööööööööööööööööööööiööööööööööööööööööööööööööööööööö!öööööööööööööööööööööööööööö
öööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööö
öööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööö
öööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööö
öööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööö
ööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööö
öööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööööö… nú er ég búinn að gleyma því sem ég ætlaði að segja,‘‘ sagði Adrian og klóraði sér í hausnum.
,,Kannski eitthvað varðandi það að steini er ekki hér, einungis linkar í TSNG,‘‘ sagði Anita hjálplega og þurrkaði af sér estrógen klessur.
,,Neee… meira eitthvað varðandi það hvernig afrískir fílar dulbúnir sem kandífloss passa ekki inn í vamm á Westone rafmagnsgítar jafnvel þó þeir maki ekki á sig grænu sæði… eða eitthvað í þá áttina,‘‘
,,Ég skil þetta ekki, tækið er eitthvað skrítið!‘‘ muldraði Sapien hátt og skýrt.
,,Nei, það er það ekki,‘‘ kvað SvartiSauðurinn lágt og óskýrt. Allir litu á hann, jafnvel n00binn og Adrian sem voru í hárinu á hvoru öðru um hvort grænt sæði hjálpaði til við að fela fíla í vammi. n00binn var að vinna. ,,Doktor?‘‘ IwatchU kviknaði til lífs á úlnliði Adrian. Áskjánum birtist eldrautt (reyndar ekki eldrautt, eldur er ekkert sérlega rauður, meira svona appelsínugulur. Andlit Doktorsins var meira svona… rautt) andlit Dr. Doktors. Álíka ekki-eldrauður-heldur-meira-svona-bara-rauður líkami hans sást einnig undan svörtu skegginu.
,,Hvað!?‘‘ hvæsti hann önugur og móður. ,,Ég er… upptekinn!‘‘ Einhver spurning um hvort ætti að klippa heyrðist í bakgrunni.
,,Afsakið doktor, en tækið þitt sýnir ekki hvar steini er, heldur vísbendingar um hann, ekki satt?‘‘
,,Jú! Afhverju varstu að kalla á mig þegar þú vissir það þegar? ! En allavega, bíddu aðeins elskan, og líka þú elskann. Þegar ég bjó til tækið gat ég ekki fengið það til þess að benda mér á steini, einungis vísbendingar um hvar hann væri. Eða það held ég, ég las aldrei leiðbeiningabæklinginn. Ekki það að nokkur geri það nokkurn tímann.‘‘ doktorinn stífnaði skyndilega upp og leit niður. ,,Óóóhhh, afsakið elskur, þetta tæknital hleypti mér alveg af, við verðum að bíða með þessa tilraun þar til síðar. Bless, þið!‘‘ Það slokknaði á IwatchU. Þau litu öll hvort á annað. n00binn á Sapien, Sapien á Adrian, Adrian á Svarta, Svarti á 24, Anita á Adrian, Adrian á n00binn, n00binn á Svarta, Svarti á Sapien, Sapien á n00binn, n00binn á Anitu, Anita á Adrian, Adrian á Sapien, Sapien á Svarta, Svarti á n00binn, n00binn á Adrian, Adrian á Shaggy, Shaggy á Anitu, Anita á Adrian, Adrian aftur á Svarta, Svarti á Anitu.
,,Hélt ég ekki,‘‘ sagði Svarti.
,,Hélst,‘‘ svaraði Adrian.
,,Steini er kannski ekki hérna, en kannski eitthvað sem getur vísað okkur á hann…‘‘ sagði Sapien og fikraði sig inn í myrkrið. ,,Halló? Er einhver… hvað er þetta?‘‘ Sapien hafði rekið tána í einhverja harða hrúgu.
,,Farðu…!‘‘ heyrðist frá hrúgunni sem skreið nokkra sentímetra. Hrúgan virtist vera úr linkum í TSNG.
,,Hver er þetta?‘‘ spurði n00binn.
,,Detti mér allar dauðar lýs! Ég veit það ekki,‘‘ svaraði Anita.
,,Týnið þær þá upp,‘‘ muldraði Sapien.
,,Ég veit,‘‘ sagði Svarti, grafalvarlegur og stikaði að hrúgunni. Hann setti fót í hana og sneri við. Í ljós kom vera með tyggjólíkama og höfuð einhvers sem gæti verið afkvæmi yfirskeggslauss Stalíns (sem væri þá ekki Stalín, enda var það bara skeggið Stalín sem gerði Stalín Stalín) og spegils. Veran var klædd í snjáðan lafrakka og með grifflur. ,,Jórturleður!‘‘ Veran krafsaði á móti sólarljósinu og reyndi að skríða í burtu. Svarti greip í hana og reif upp að snoppu sinni. ,,Hvar er steini?!‘‘ hvæsti hann reiðilega og beraði tennurnar. Leðri muldraði eitthvað fúll og skyrpti framan í hann. Sapien brá boga sínum*. ,,Ekki!‘‘ skipaði Svarti. ,,Hann lætur alltaf svona. Maður þarf bara að taka soldið á!‘‘(that is indeed what she so educationally pronounced)
,,Nei!‘‘ sagði n00binn. ,,Ekki vera svona harðhentur!‘‘
,,Það virkar ekkert annað á hann!‘‘
,,Jú! Við getum sett hann í vínleg, raðað á hann ananasi og skellt í örbylgjuna…‘‘
,,Hvar er steini?!‘‘ hvæsti Svarti aftur og hristi tötralega veruna til.
,,Þáþað, þáþað!‘‘ nöldraði Jórturleður fýldur og leit undan. ,,Það er bara… eitt sem ég veit… lofarðu þá að hætta? Jæja, ég heyrði eitthvað um… eitthvað… eigið þið eitthvað sorpíum?!‘‘ Svarti skellti honum utan í vegg.
,,Talaðu, skrípið þitt!‘‘ öskraði Svarti og Sapien spennti bogann.
,,Ókei, ókei! Einhvað um að, einhvað um að…‘‘
,,TALAÐUFOKKINGTALAÐU!!!‘‘ tuffaði Svarti, en sá svo að þetta hafði verið áhersluþögn. ,,Afsakið, ég hef ekki enn þá tekið raksturs meðferðina,‘‘
,,einhvaðumþarsempólarnirmætast!‘‘ ældi Jórtri bókstaflega útúr sér og féll saman niður á jörðina og lognaðist út af.

SKUTULL (SEM ER NÚ BÚIÐ AÐ BREYTA Í GJELGINGUNA AÐ RÁÐI SAPIEN, EN GJELGAN VAR SAPIENS UPPÁHALDS BÆJARSTJÓRI SORPHVERFIS
also, þú tapar

,,Hver var þetta?‘‘ spurði Anita.
,,Hann var… hann var einu sinni vin… æi, ég segi ykkur þetta síðar!‘‘ tautaði Svarti.






























*,,Ekki bregða mér svona! Ég fékk næstum því hjartaáfall!‘‘ sagði Bogi og fékk sér smá lögg úr pela sínum. Ekki? Nei, þess vegna hafði ég það ekki með.