Maðurynn, hávaxny, feytlagny maðurynn kjagaðy ý gegnum húsaraðyrnar, skeytty engu um hvort hann bryty nyður veggy á leyð synny. Þegar þessy lytla vera með mjóu hendurnar hafðy gengyð ý gegnum hálfa borgyna sá hún að sér hafðy veryð veytt eftyrför. Kvenkonan tók á rás en gætty ekky að sér og hljóp fram af bryggjunny. Ý svalry næturnóttynny flaut lýk gamals barns, barns sem aldrei fengy aftur að drekka.

Tveymur dögum áður.

Háhýsy fyrur óggsla rýkt fólk.

Þessy borg er skýtug. Þessi borg er full saf skýthælum. Þau afneytuðu mér en þegar kallyð kemur munu þau lýta upp tyl mýn og kalla: bjargaðu okkur. Og ég mun segja ney. Eða hvað svo sem Rorschach sagðy, hugsaðy dularfulla persóna sögunnar sem gæty bæðy veryð góð og yll en vyð vytum það ekky enda er þessy persóna svo dularfull. DPSSGBVGOYEVVÞEEEÞPSD leyt út um gluggann á háhýsy sýnu. Flestyr auðjöfrar hefðu lytyð upp, fagnað þvý og hampað sjáflum sér að geta horft nær hymnynum en lýðurynn fyryr neðan, en ekky þessy. DPSSGBVGOYEVVÞEEEÞPSD leyt nyður, nyður á göturnar og mannþröng þeyrra. DPSSGBVGOYEVVÞEEEÞPSD heyrðy það, DPSSGBVGOYEVVÞEEEÞPSD heyrðy ý fórnarlömbunum, DPSSGBVGOYEVVÞEEEÞPSD heyrðy ý krymmunum hlæja. En DPSSGBVGOYEVVÞEEEÞPSD heyrðy aldrey ý sýrenunum. DPSSGBVGOYEVVÞEEEÞPSD hafðy nær gleymt hljóðynu.

Verslun.

,,Haltu áfram drengur! Ég heiri alveg að þú ert‘ekki að vinna!‘‘ kallaðy óggsla leyðynlegy yfyrmaðurynn. AdrianBlake dæsty og lagðy frá sér WorkGirl.
„ÉG ER BÚINN!“ kallaðy hann á móty. ÓLY strunsaðy ynn ý vörugeymsluna.
,,Ég ætla þá að vona að þú hafir… !“ ÓLY þagnaðy þegar hann sá að Adrian hafðy ý alvörunny lokyð verky sýnu.
,,Firir hálftíma,‘‘ blés Adrian út úr sér. „Með aðra höndina firir aftan bak og hina að… skoða WorkGirl… og bæði augun á WorkGirl… og annan fótinn að laga bakverkinn mynn… og hinn að hjálpa bakhöndinni… meðan tungan tók mig í klippingu…‘‘ Adrian leyt á ÓLY sem dæsty.
„Veistu það drengur, það liggur miklu meira firir þér en að raða bókakössum í meðalstórri bókaverslun. Það segi ég, þú munt einn daginn vinna í stórri bókaverslun við að raða stórum bókakössum!“ Adrian brosty og sá þetta fyryr sér en hrysty svo ljóslyfandy myndyna ý burtu.
,,Draumórar,‘‘ muldraðy Adrian og leyt út. „Hvenær má ég… ?“
,,Hreinsaðu ofnana, svo máttu fara. Hhhrrrmmm,“
,,Jibbí!“

Uppy ý fjally ý M-Austurlöndum myð.

SvartiSaudurinn beyt gras. Beyt tvö grös. Beyt þrjú grös! BEYT FOKKYNG FJÖGUR GRÖS!!! ÆTLAR ÞETTA ENGAN ENDY AÐ TAKA!?!?! Hann var vyð það að fara og hömpast á eynny ærynny þegar tyl hans kom maður. Eða varla maður. SvartiSaudurinn var ekky algert fýfl og sá að undyr sauðagærunny og undyr úlfagervynu var mjóslegynn og grár líkamy með stóran haus, fokk stóran, fokkyng fokk stóran. Augun voru eynnyg stór og kynfæryn… ég var búynn að lýsa þeym dömur /:). Veran gekk nær Svarta.
,,Dagynn. Þú manst kannsy ekky eftyr mér en…“ byrjaðy veran en Svarti greyp frammý fyryr henny.
„Grunnskólinn Grundarfirði, 1986. Þú varst í bekk firir ofan mig, kastaðir reglulegu í myg snjóboltum og lagðir mig í einelti lengi af. Kastaðir meira að segja í mig snjóboltum í sumarfríinu, fattaði aldrei hvernig. Nokkrum árum síðar urðum við vinir, stofnuðum fóstbræðralag með tveimur sænskum vændiskonum og fórum á sjó í N-Dauðahafinu þar sem við töpuðum ævisparnaði okkar við að veðja á krabbaakstur í boðhlaupi en akstur er bannaður í boðhlaupi og krabbar kunna ekki að keira kjáni svo skildust leiðir þegar þú varst alltaf að kvóta TFOTR ,,and my axe“ ,,and my axe“ ,,and my axe“ ,,and my axe“ ,,and my axe“ ,,and my axe“ ,,and my axe“ ,,and my axe“ og þá nennti ég ekki að hanga með þér og við börðumst upp á líf og dauða við eynhverskonar fáránlegan orkugeislapitt og hvorugur vann og síðan hef ég ekki séð þig firr en nú hvar varstu!?“ Veran var ögn rugluð á svyp.
,,Neee, ég held að þú sért að rugla mér við einhvern annan…“ sagðy hún (þótt þetta sé vytanlega hann).
,,Já reindar, þessi sem ég var að tala um var með rauðari húð,“
,,Þó ekki… !“
„Vyssulega,‘‘
„Og konan?“
„Gott, eins og þegar…“
„Já og svo…“
„Beint í…“
,,Og svo þegar þeir fóru…“
„Bíllinn fannst í gær…“
„Vegna þess…“
„Af því að…“
„Meðan Bubbi…“
„Alltaf í teningunum…“
„Þegar…“
„Já…“
„Aaahhh, góðir tímar,“
„Já, og nú man ég ekki hvor okkar er að tala,“
„Það er ég,“
„Ágætt, þá get ég sagt þér frá tilboði nokkru. Muldr, muldr, muldr, muldr, muldr, muldr, muldr, muldr, muldr…“
„Mykyð er ég nú hryfynn af þvý, enda ekky tekyð út með sældynny að búa með þessum fjárhyrðy,“ Svarti benti önugur á eynhverskonar John Lennon án gleraugna sem sat á steyny og tautaðy með sér að hann væry ljósyð ý myrkrynu. „Ý fyrsta lagy hyrðyr hann allt fé sem vyð öflum. Ý öðru lagy er hann sýfellt að tönnslast á þessu með ljósyð ý myrkrynu. Ý þryðja lagy er hann alltaf að segjast vera hyrðyrynn en er samt alltaf að týna okkur tyl þess eyns að halda eyhverja helvýtys veyslu!!! Hann er eytthvað svo mykyll kjány þessy Kristur!Ég er er farynn!“ Svarti strunsaðy ý burtu. Veran hljóp á eftyr honum.
„En hvað með tylboð mytt?“ Svarti sneryst á klauf.
,,Já alveg rétt. Hvar á ég að mæta?“

Hogwarts- skóly galdra og seyða.

n00binn gekk eftyr sýbreytylegu stygum skólans á leyð ý matsalynn. Þegar þangað var komyð sá hún hvar Slytherin kennarar voru að berja nokkra fyrsta árs nema en nennty ekky að gera neytt ý þvý. n00binn settyst eynfaldlega vyð Huffelpuff borðyð og saug upp ý nefyð. Þegar maturynn loks byrtyst greyp hún allt sem hendy og tásum og öðrum ótrúlegustu útlymum var næst og tróð upp ý syg ý eynum munnbyta. Nú heyrðy hún vængjaþyt fyryr ofan syg og sá hvar uglurnar komu ynn með póstynn. Allstaðar vældi fólk yfyr þvý að uglurnar skytu yfyr matynn synn en n00binn var sama, hún gæty grypyð eyna tyl átu. Oftast gekk það þó ekky upp enda voru uglurnar löngu búnar að læra að sneyða framhjá sætynu hennar. n00binn hafðy hynsvegar beytt áður ónotuðum heyla og sest í sætyð vyð hlyðyna á sýnu. Brátt sá hún eyna ugluna stefna beynt á hana. n0binn gerðy syg tylbúna ý að galopna gyn sytt. Rétt áður en uglan flaug ynn ý stóra undarlega og ylla lyktandy hellynn sleptty hún bréfy sýnu vyð hellysmunnann. Sem betur fer slapp hún þó vyð að verða étyn af skrýtnu ugluétandy telpunny. n00binn grumpay smá yfyr að hafa ekky náð uglunny en greyp svo bréfyð sem að hún hafðy sleppt vyð hlyðyna á hellynum. Áður en hún gat stungyð þvý upp ý syg opnaðyst bréfyð og myndaðy kjaft. Fólk ý kryngum hana muldraðy eytthvað um öskrara. n00binn hafðy aldrey heyrt um slýkt enda borðaðy hún bara upplýsyngar.
,,ÞÚ HEFUR VERYÐ VALYN AF HANDAHÓFY Ý AÐ VERA HLUTY AF TOPPLEYNYLEGU VERKEFNY SEM EYNKAFYRYRTÆKYÐ D.U.L.Ú.Ð. STENDUR FYRYR!“ öskraðy bréfyð glaðlega. n0bbinn hætty að reyna að borða það og hlustaðy.
,,Hvar á ég að mæta?‘‘ spurðy n0bbinn. Bréfyð gaf upplýsyngar um hvar hún skyldy mæta.
,,Heyrðu! Þú ert ekky öskrary!“ sagðy Sólrún Gulrót sem sat ý sæty n0bbinn.
,,Afhverju ekky?“ spurði wannabe-öskrarynn.
,,Öskrarar eru hannaðyr tyl þess að lesa upp fyryrfram ákveðynn teksta sem gerandynn býr tyl, ekky svara fólky og búa tyl svör á staðnum,“ Sólrún brosty nördalega og fékk formköku ý hausynn. Wannabe-öskrarynn hugsaðy syg um.
,,En hvernyg veystu að þessy teksty hafy ekky veryð hannaður ynn á af gerandanum?“
,,Bara,“
„Bara er ekky svar,“
„Výst,“
„Þegyðu. Og þú heytyr Lilikoi, ekky Sólrún Gulrót!‘‘ Lilikoi hljóp grátandy ý burtu. n00binn reyndy að býta á eftyr henny en rétt náðy að krafsa ý skykkjuna. Öskrarynn hvarf.

FRAMHALD Í NÆSTA KAFLA
"ÞAR SEM PÓLARNIR MÆTAST"

Btw, ekki kommenta á i-in og y-in.

Also, þetta eru ekki allar bakgrunspersónurnar.

Also, AdrianBlake gaf mér innblásturinn og sömuleiðis Cubus. Takk. Ég elska ykkur á mjööööööööööööööög samkynhneigðan hátt.