Það var síðdeigis að kvöldi. Hann renndi frakkanum uppí kok vegna kuldans. Hann hélt þéttingsfast utan um töskuna sem hann hélt á. Allt sem hann átti í heiminum var í henni. Það var vegna þess að hann hafði ákveðið að byrja nýtt líf. Nýtt líf á sjó. Hann hafði gefist upp á borgarlífinu. Hann hafði gefist upp á Bílum, tryggingum og fína kínverska stellinu hennar mömmu sem kötturinn hafði brotið en svo kennt honum um. ‘'Kattarskratti…’' þeytti hann út á milli gnístandi tannana. Enginn vissi hvað hafði orðið um köttinn eftir þann daginn. Hann hvarf bara sísvona. Mamma taldi að um Kattarnappara væri að ræða en þeir höfðu lítið látið til sín taka síðan hnitmiðuðu-og-ramm-pólítísku-árásunum-gegn-Hvuttum-hvolpum-og-rökkum-með-meiru-lauk. En um það leiti féll mýsnastofninn gífurlega og gat enginn rakið það til neins sem var nógu súrealískt fyrir fréttirnar. En aftur að sögunni: Hann hafði gefist upp á borgarlífinu og ætlaði að hefja líf á sjó. hann hélt að hann ætti að vinna fyrir sér á humarbát á Indverska-eystrasaltinu, en átti eftir að komast að meiru. Hann hafði ekki áhuga á því hvort sem er. Það sem hann hafði hugsað um mest var nafnið á skipstjóranum sem hann átti að sigla undir. Captain Harrmaphrodite. ‘'Hláturrokur, hvurslags?’' hugsaði hann með sér.
Hann gekk niður að höfninni og dró Djúpt andann. honum hafði verið sagt að mæta í kafarabúning, og að hoppa fram af fimmta staurnum á merkilega undarlegu bryggjunni. Hann leit í kringum sig. Ekkert undarlegt við undarlegu bryggjuna. Hann leit einu sinni enn í kringum sig til að vera viss um að enginn væri að elta hann, þarsem hann var í ninju leik þegar að þessum tímapunkti er komið. Hann klæddi sig úr frakkanum og í ljós kom kafarabúningur undir frakkanum. Hann hugsaði sig betur um og stökk fram af betur hugsaður um.

''Fjúmm, splassss….. fokk væri til í að sjá gusuna maður… Ætli allir vildu ekki sjá gusuna sína þegar þeir hoppa í vatn? ég er alveg viss um það. það væri líka fokk nett að sjá það í sló mósjon… but a man can only dream…''

Hann horfði í kringum sig og hugsaði með sér af hverju hann hafði ekki hugsað sig betur um tvisvar…. ef ekki þrisvar. Svo heyrði hann eitthvað…. drumbu sóló? nei, ekki sóló… intro…. svo kom það…. Gítar ásláttur. frekar catchy… minnti soldið á….''ROCK! ROBOT ROCK! ROCK! ROBOT ROCK!'' svo óvart allt vatnið og hann fann sjáfla n sig ái kafbátur. Lagið hljómaði enþá en eins og í gegnum fimm þykka stálveggi. Hann stóð upp og gekk gegnum hurðina sem opnaðist þegar ég skrifaði þetta. Hann gekk inn í herbergið og fór úr kafarabúningnum. Hann var töff gaur og gerir ekki hrætt við neitt, svo hann valsaði beint inn um næstu hurð í átt að hljóðinu. Lagið endaði. hann heyrði vein og óp, en þau þögnuðu jafn skjótt og þykkur og þungur bassi skall á. hann gekk gegnum aðra hurð. Hljóðið magnaðist.
''I AM THE BRAINWASHEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEER'' heyrði hann.
Hann gekk gegnum síðustu hurðina og þá blasti við honum eitt heljarinnar sjóræningja kynsvall. í sjónum. Hann leit í kringum sig og sá fólk af öllum kynþáttum, hnakka, arty fags, negra, rauðhærða, konur.
Svo heyrði hann nafn sitt kallað og svaraði um hæl: ‘'HEIL ÞÉR KAFTEINN HARRMAPHRODITE.’'
Allir þögnuðu, störðu á hann í nokkrar sekúndur og fylgdu svo eftir í kór. Hann gekk upp stigann sem ég var að segja ykkur frá í þessari setningu og settist við hlið kafteinsins. Kafteinninn leit við.
'' Bout time, maður. Heilsaðu þessum Smokkfisk, þessum dverg og klæddu þig síðan í föt, því þú ert of seinn fyrir kynsvallið.
Kafteinninn opnaði iTunes og leitaði að Psalms. Upp kom eitt lag: Psalms of the Moribound.
''Þetta ætti að fæla þau…''
Herbergið tæmdist áður en introið kláraðist. (Note: það er ekkert intro í laginu)
''Jæja, við ætlum að fara til danmerkru, hertaka hana og banna þeim að eiga viðskipti við neina aðra en Íslendinga, og svo láta þá læra íslensku í skóla. Bara svona for kix.''
Hann: ‘'Það er nú voða lítið Pirates í því.’'
Kafteinninn: ‘'Það er víkingalegt. Víkingar voru sjóræningjar. Sjúkir sjóræningjar, en sjóræningjar nonetheless.
Hann: ’'LOL K''

Skippum nú langt áfram því ég hef þann ljóta ávana að lengja sögurnar óþarflega mikið. Semsagt þeir fara til danmerkur, ríða fögrum meyjum jafnt sem ófögrum, Halda veislu fyrir Metalheads í Færeyjum á sama tíma og októberfest gengur í garð og drekka sig mestmegnis pissfulla, Hitta Cthulu og bjóða honum í te (plan sem backfires í drasl) og allt heila klabbið.

''STRENDUR DANMERKUR KAFTEINN, VIÐ SJÁUM ÞÆR!''
ÖSKRAÐI HANN Í CAPS, OG KAFTEINNINN KOM STRAX AÐ SJÁ.
Nauhjj. þeir eru í sólbaði, já. fuckit, allir í avatarin ykkar.
Svo drápu þau alla á Skagen. Sem stórir bláir Furries…. en drápu samt fokking dani, woo!
Fuck yeah, þetta er lífið!!
Allt sjóræninga krewið safnast saman í einfalda röð og þetta lag byrjar. Í introinu byrja allir að sýna move-sin sín og vera töff, svona eins og áður en bardaginn byrjar í Tekken. Svo byrjar lagið go allir byrja að hakka í sig dani. svo við 1:53 fer allt í sló mósjon og allt bullið í dönunum meikar sens. en það breytir engu, þeir voru drepnir samt sem áður, þar sem allt sem þeir sögðu var ‘'Jeg Mener’'. Svo byrjar lagið aftur og alltíeinu eru allir komnir í KÚBERHAGEN! !4 og svo brjar hakkaspaiðið aftur. Svo labba þeir að kónginum, afhausann og nýfaggast í sæti konungs, drepa efnahag landsins og stafsetja verr en ég þegar ég flýti mér (eins og núna). Takk fyrir.