Kafli 1 – Villi Villti…

Villi Villti. Þarf að útskýra hann nánar?… já, það þarf þess. Villi Villti, Afrískur strákur með mikla drauma, hann var ættleiddur til fjölskyldu í Noregi. Eftir að hann varð 18 flutti hann til Ameríku og gerðist kúreki í einangruðum bæ sem hefur ekkert sjónvarp og nánast enginn tæki sem voru búin til eftir 1850.

Þar eru kúrekar af frekar a skornum skammti, og er þeim alveg sama þó hann sé svartur og gangi um í hvítum jakkafötum með stóra bláa fjöður í hattinum sem lætur hann líta út eins og hálfvita.

Það fyrsta sem hann gerði var að labba inn á barinn. Hann sest niður og pantar papriku gos. Þá gengur maður uppað honum og spyr hann,

- Hvað er kúreki án hests?

- Segð þú mér.

- Kúreki sem þarf að kaupa einn svoleiðis! Hvernig lýst þér á að kaupa Hneggjara 300, 300 hestöfl, bókstaflega, innbyggt GPS tæki og tungumálakunnátta!

- Hvað kostar þannig krukka? Og ég hélt að það væri engin tækni fyrir alvöru hérna!

- Ég fann þetta tryllitæki bara útí eyðimörk. Og hann er á kostakjörum úr Krónunni!

- Nú ég splæsi þá bara í einn þannig!

Þar með hafðist vinátta hests og knapa, og áttu þeir eftir að eiga skondin ævintýri saman!

Kafli 2 – Taíland? Mannsal?

Nú lítum við aftur við hjá Villa Villta, 5 árum seinna!

Er hann nú orðinn frægur í bænum fyrir að vera fáránlega heppinn, og að hafa bjargað meirihlutanum af bænum frá smáum sem stórum hættum.

Nú hefur hann snúið heim frá en einni björguninni. Sest hann á barinn og fær sér uppáhaldið hans, papriku sóda. Þá heyrir hann kallað,

- VILLI VILLTI! GAUJA LITLA HEFUR VERIÐ RÆNT!

- Guð minn góður! Hver gerði það?!

- Vondi Karlinn gerði það!

- Ja, þú ert mongólíti í lagi!

- já, mongólíti, já!

- Hneggjari! – segir Villi.

- Já Villi? – Svarar Hneggjari.

- Við ætlum í heimsókn til Vonda Karlsins!

- Já já, ég heyrði að hann kynni að búa til besta teið í öllu vestrinu!

- Ekki þannig heimsókn, Hneggjari!

- Ó… þannig heimsókn…

Og þar með hófst för þeirra til Vonda Karlsins (sem tók aðeins fimm mínútur því bærinn var svo lítill).

Þegar komið var heim til Vonda Karlsins bauð hann þeim upp á te og drukku þeir það með bestu list. Svo biðja þeir hann að hætta þessu rugli með að ræna Gauja Litla því hann hefði aldrei gert neitt gegn honum á nokkurn hátt.

- Þú hefur kannski rétt fyrir þér en mér er sama, mér leiðist í þessum bæ, þannig ég ætla að taka Gauja Litla með mér til Taílands og selja hann til Nike Skóverksmiðju. Þá gæti ég fengið nógan pening til að kaupa mér íbúð og vinna í furðu-sirkus fyrir munaðarlausa fávita með flesk fyrir nef eins og mig.

Þá svarar Villi

- Þú þarft ekki að fara til Taílands með Gauja, þú ferð bara til einhvers aðeins þróaðra ríkis í BNA og þú færð sendan launaseðil fyrir ekki neitt, því þú ert orðinn ellilífeyris þegi.

- Nú nú? Jæja þá er það allt í lagi, Gauji er í skottinu á bílnum mínum, og ölll mörin á handleggnum eru ekki eftir mig, það leið yfir hann í miðjum stiganum af áreynslunni svo hann datt niður hann.

- Jæja, þá er en öðrum íbúa bjargað! - Sagði Hneggjari.

- Það er mitt lífbrauð.

- Nú? Geta brauð lifað?

- Nei ekki þannig, Hneggjari, þetta er myndlíking.

- Ó, þannig lífbrauð

- Já, þannig lifbrauð, en nú, finnst mér, að við ættum að halda upp á þetta á barnum!

- Endilega, ég hef mjög skemmtilegt umræðuefni handa mér og barþjónunum til að tala um! Sveppi og Snáka!

- Ókei…

Og þar með hófst för þeirra að barnum (sem tók aðrar fimm mínútur þar sem bærinn var svo lítill.


Þegar komið var á barinn sagði Hneggjari

- Ég er þyrstur, gætirðu nokkuð sótt eitthvað handa mér að drekka?

- Já, það skal ég gera, Hneggjari 300.

Hann gekk inn á barinn og bað um drykk.

Þá sagði þjónninn

- Það kom hingað maður sem sagði mér að gefa þér þetta

Sagði hann og rétti honum bláan drykk.

- Takk, veistu hver það var?

- Nei, því miður, en hann var gelaður, með sólgleraugu og í leðurjakka.

- Já sæll! Er það ekki bara stæling úr Matrix?

- Hef ekki ljósbláa hugmynd!

- Jæja, en takk fyrir.

Villi labbaði út fyrir, með drykkinn og gaf Hneggjara að drekka.

Og nánast samstundis féll Hneggjari dauður niður.

- Já sæll! Vissi það, allt sem krónan selur er drasl, næst kaupi ég hann á kostakjörum í Bónus!



Kafli 3 – Hneggjari 400!

Hann gekk í Bónus ( sem tók tíu mínútur því hann var gangandi og bærinn var svo lítill). Hann keypti sér nýrri útgáfu af hneggjara, Hneggjara 400, en munurinn á Hneggjara 300 og Hneggjara 400 er sú að Hneggjari 400 skilur myndlíkingar. Þegar hann hafði borgað hann settist hann á bak og hóf leit sína að Matrix eftirhermum. Og þá sá hann…

- NEO?! *Omg* ég vissi ekki að þú værir í bænum!

- Umm… já… heheh *^_^*

- Hvað segir kjeeeellinn?

- Bara… allt það fínasta…

- Hress?

- já já….

- Veistu nokkuð hver drap hestinn minn?

- Ha?? Nei það var ekki ég nei alls ekki ég það var bara ekki ég okei? Ekki ég!

- Heyrðu mig nú?! Hvað var þetta?

- Ekkert, ég var sko ekki að segja að ég hafi ekki drepið hestinn þinn með því að byrla honum eitur og auðvitað drap ég hann ekki!

- … Drapstu hann, Neo?

- … Neeeeiii…

- Ekki ljúga!

- ÓKEI, ÉG DRAP HANN! Því mig langaði að vera hesturinn þinn!

- Ha? Átti ég að ríða um á fölum gaur með sólgleraugu og í leðurfrakka??

- Eiginlega…

- Það er fáránlegt.

- jámm… svolítið…

- Ekki svolítið, heldur alveg gjörsamlega út í hróa hött!!

- Reyndar…

- Svo sannarlega, núna kemur þú með mér niður á stöð!

- Hvaða stöð? Löggan er bara þú, en engin löggu-stöð!!

- … Ég kom fyrir nokkrum klefum í kjallaranum mínum…

- Einhver tekur vinnuna alvarlega.

- Einhver VERÐUR að gera það!

- Ekki fara gráta, auminginn þinn!

- Ég get ekki að þessu gert! – Sagði Villi og fór að væla.

- Ekki ég Heldur! – sagði Neo og fer líka að gráta.

Þá stóðu þeir tveir grenjandi á götuhorninu, en Villi kom fyrr til sín.

- Komdu! – segir hann.

- Já já…

Og þar með hófst för þeirra til heimilis Villa Villta (sem tók aðeins fimm mínútur…)!

- Jæja – Sagði Villi – Þá erum við komnir heim til hetjurnar.

- Haha, Voða mikil hetja ert þú…

- Segðu það við alla sjö lyklana að bænum og sérstaklega undirritað skjal af borgarstjóranum sem segir að ég sé hetja bæjarins!

- Veit bærinn að þú ert væluskjóða sem er ættleidd og kann norsku með írskum hreim?

- Neeeii…. Hvernig vissir þú það?

- Internetið maður!

- En það er engin eiginleg tækni í þessum bæ! Hann er einangraður og allir lifa eins og fólk fyrir um það bil 200 árum, ef ekki lengra!

- Þessi bær er í göngu lengd frá úthverfum New York, hann er ekki það ‘’einangraður’’

- Já, reyndar…

- En hvað segirðu? Kemurðu ekki á barinn!

- Jú endilega, Daz Boot keppni?

- Ókei! Það er ég til í!

Og þar með hófst för þeirra á barinn!( sem tók aðeins fimm mínútur… )

Kafli 4 – DAZ BOOT!

Er komið var á barinn pantaði Villi fimm Daz Boot glös á mann!

Daz Boot glös eru stór glös í laginu eins og stígvél, á stærð við stígvél í númer 45 – 46. Gallinn er, er að þegar þú drekkur upp að ristinni er ennþá bjór í ristinni, ( já bjór því auðvitað fylla þeir það af bjór, hverju öðru?) og þá kemur auðvitað loftbóla upp í tánna og sullast þá allur bjórinn yfir mann og maður tapar, því að ekki má einn einasti dropi fara til spillis. Trikkið til að klára allt er að snúa stígvélinu um leið og þú ert kominn að ristinni, þá myndast engin loftbóla. En Þetta vissi Neo ekki, og hann vissi heldur ekki að glösin væru svona stór! Getið þá hver vinnur?!

- Hættu að væla Neo, þú tapaðir bara fyrsta leik, það eru fjórir í viðbót eftir!

- Já en ég tapa aldrei! Þú hefur séð myndirnar er það ekki?!

- Jú en þá varstu í bandi hangandi í loftinu með grænt teppi fyrir aftan þig, svo var öllu bætt við seinna.

- Já reyndar…

- En höldum áfram!

- Ókei - Sagði Neo snökktandi.

- Viðbúinn, Tilbúinn, byrja! – Sagði Villi.

Og um leið og það kom upp að ristinni sullaðist allt yfir Neo en Villi sneri þegar það kom að ristinni, og kláraði allt. Þá byrjuðu tárin að streyma hjá Neo.

- Ég get ekkert að þessu gert!

- *Ahemm* ég er búinn að vinna, förum heim.

- NEI! Ég vil klára þetta!

- Jæja þá, þá klárum við þessa tvo síðustu.

Og getið hver vann?! Villi, auðvitað!

Þeir héldu af stað aftur heim til Villa.

- Jæja, Inní nýja klefann þinn, hérna er 5 kílóa poki af hundamat og nokkrar vatnsflöskur.

- Þú ætlast þó ekki til þess að ég éti þetta?!

- Uuuuh, leimmér að hugsa, já!

- Er hann nokkuð með svona lifur bragði?

- Já.

- Hóra.

- Tussa.

- Tík.

- Mella.

Kafli 5 – Warhe…

Daginn eftir gerðist svolítið merkilegt. Villi vaknaði. Hann settist upp og geispaði, Stóð upp úr rúminu og gekk inn á bað og fór að tannbursta sig.

Hann leit aftur á rúmið, og honum til mikillar undrunnar, lá Neo í rúminu og geit með horn úr stáli. Hann gapti og missti tannburstann. Hann hafði stundað afbrigðilegt kynlíf áður, en Neo, það var of langt gengið, og auk þess var GEIT í rúminu HANS! Hann gekk að rúminu og leit á geitina. Á lærið á henni var brennimerki. Á því stóð…

- Warhead Ram Trilogy?

Geitin vaknaði…

- Daginn, stóðhestur…

- Warhead Ram Trilogy? Er það ekki remix af lagi frá 9 áratuginum með DJ Krust?

- Jú, og nafn á Geitunum þremur, Svampi, Stáli og…

- Og hvað?

- Aldinkjöti úr graskeri…

- Haaaaa?

- Gleymdu því, þú skuldar mér 5000 fyrir síðastliðna nótt

- Haaaaa? Héstu nú ekki WARHEAD rétt áðan?

- Jú einmitt það sem ég… sérhæfi mig í…

- Ó… ó þannig… ég skil, heyrðu hvað er hann annars að gera með okkur? – Sagði Villi og benti á Neo.

- Hvaða máli skiptir það, ég geri bara það sem mér er sagt… gegn ákveðinni greiðslu auðvitað

- Ókeeei…

- En hvað nú? Þarf ég að borga þér?

- Ne… Jú!

- biddu… nei já…

- Já…

- En… Jáa… Neei… en… jú já það…

- Jááá…

- En hvað með… já…. En… nei?

- En þú… já… eða nei… jú…

- þrjúst kjeeelll

- jáá…

- Mhm…

- jáá…


Kafli 6 – Sagan heldur áfram… að nokkru leiti

Þessi saga hefur engan sérstakan söguþráð. Hún snýst að mestu leiti um súrealíska heiminn sem Villi Villti lifir í. Þessi heimur er að mestu líkur okkar, nema þar koma sumar hetjur úr myndum til þessar bæjar og búa þar þangað til þær fara á ellilífeyri. Hann er auk þess öðruvísi að það sem Villi Villti segir, hugsar eða pælir í, eru lög, lög náttúrunnar, eðlisfræðinnar og samfélagsinns en hann veit það ekki. Hann heldur bara að hann sé heppinn að hafa fengið Hneggjara 400 á þessu frábæra tilboði. Og hann pælir bara ekkert í því að Neo sé í raun og veru teikni- og kvikmynda persóna. Í raun og veru finnst honum allt í kringum sig alveg eðlilegt. Sem er líka gott, því ef hann myndi pæla í því myndi þessi bær breytast á örskotsstundu, og kannski hverfa að yfirborði jarðar! En þessi eiginleiki hans hefur þróast út í hið óendanlega því hann ólst upp að hluta til í afríku, og lærði mikið um pælingar töfralækna þar, og líka þegar hann bjó í Noregi, horfði hann á margar kvikmyndir, las teiknimyndasögur og þvíumlíkt. Það var í kringum sjöunda áratuginn, og var hann auðtrúa þessu eftir dvölina í afríku. Og ekki bætti heldur upp úr því að hann hætti í skóla þegar hann var níu ára, og við 18 ára aldur flutti hann til Ameríku. Þá trúði hann að þessi bær væri til, þá var þroski hæfileika hans á byrjunarstigi en nógu þroskaður til að gera þetta! Ég, Hermann Ólafsson, höfundur þessarar sögu, var nýverið að pæla í því, (og nýverið er fyrir fimm mínútum) að gefa honum þennan hæfileka, bara útaf því að mér datt ekkert, ekkert, alls ekkert betra í hug. Svo núna er ég að skrifa um hann sem einhverjann guð eða þvíumlíkt. En núna, eins og heiti kaflans gefur til kynna, heldur sagan áfram!

- Villi! Komdu aðeins hingað! – Kallaði Neo

- Nei, þú ert fanginn hérna!

- Já en ég er svangur!

- Þú ert með hundamat!

- Æææjiiii….

Villi lá í sófanum sínum, uppi á efri hæðinni rétt fyrir utan stigann niður í kjallarann. Hann sat þar svo hann gæti heyrt í Neo þegar hann vældi. Honum fannst gaman að heyra vælin í honum. Hann sat og drakk papriku gos. Hægindastóllinn hans var la-z-boy, bleikur, minjagripur um fyrrverandi eiginkonu hans. Þegar kom í ljós að eiginkona hans var í raun og veru eiginmaður hans, þá já… skildu þau. Það breytti Villa hvernig hann kom fram við aðra. Áður fyrr var hann eiginlegur flagari, og þá var hann aðeins 4 ára, en kærustur hans voru á ýmsum aldri, frá 20 ára uppí 2987345 ára. Hann giftist við 11 ára aldur, það var hans fyrri eiginkona. Hann giftist henni uppá peninga. Hún var 98 ára og var að deyja. Hún átti enga afkomendur, og enga að. Hann sá um hana og þóttist vilja það, en að þrífa upp skítinn eftir hana á gólfinu og raka hárin úr handakrikanum á henni gat verið erfitt til lengdar.

Hún dó 3 árum seinna. Það var 34 mánuðum seinna en áættlað.

Seinni eiginkona hans var sú sem sagt var frá fyrr, þau skildu þegar hann var 17. hún var yngri en hann, ég get ekki sagt meira. Ári seinna flutti hann til Ameríku, og þar byrjar þessi mjög svo skrítna saga. Hún er brátt á enda, því að undirskrifuðum dettur alls ekkert í hug. Og hér með endar sagan. Villi Villti liggur í sófanum sínum, og hugsar um það ef næsti forseti Bandaríkjana yrði svartur. Guð blessi Barrack Hussain Obama.