Innskot: Þetta gæti orðið svoldið ruglandi á köflum (get it?) en mér leiðist virkilega mikið


Í fyrri kafla:

þarmar?!

og nú KAFLI 2


“Hérna er það sem ég skil samt ekki. Af hverju þarftu að komast í tölvu?” spurði Stoggr.
“Ég er með einn útlending á msn. Addaði honum fyrir löngu því ég hélt að hann væri stelpa. Svo planið er bara að spyrja hann hvort það seú einhverjir uppvakningar séu á vappi þar sem hann er og þá vitum við allavega að þetta sé bara hér.” svaraði Skufsi
“Það er frábært og það allt, en hvað ef hann er ekki inná?”
"Þá er hann annaðhvort dauður eða að djamma. En það er ekki eins og það skipti miklu máli. Með síður eins og google og wikipedia er hægt að finna hvað sem er á netinu. Hvað sem er…"
“Ókei, gerum þetta þá”

Skyndilega var dinglað hjá þeim og þeir heyrðu að einhver var að krafsa í hurðina.

“Áttiru von á einhverjum?” spurði Skufsi
“Nibb.” svaraði Stoggr
“Tjekkaðu hver þetta er, maður.”

Stoggr færði sig að hurðinni og leit útum augngatið.

“Þetta er bara gamla konan sem býr að ofan. Hei, kannski er hún komin til að sækja Mannlífið sitt. Heh… gangi henni vel með það, ræt?” sagði Stoggr
“Lítur hún út fyrir að vera dauð?”
“Ég veit það ekki. Það er erfitt að sjá þegar fólk er orðið svona gamalt.”
“Er hún með augnsteina?”
“Neeeei, en kannski varð hún bara skyndilega blind og heldur að hún búi hérna. Greyið.”
“Mér leiðist að segja það en ég held að hún sé dauð. Ódauð reyndar en… samt. Hvernig eigum við núna að komast út?” spurði Skufsi niðurdreginn.

Stoggr horfði á vin sinn sem sat þarna, búinn að gera gat á ný-gömlu Levise buxurnar sínar og sagði hughreystandi:

“Það er alltaf ein leið.”

Hann tók nokkur skref frá hurðinni, hljóp síðan að henni og brauð hana upp með kröftugu sparki. Hurðin flaug opin og skaut gömlu konunni yfir handriðið og féll hún niður á fyrstu hæð með tilheyrandi hljóðum.

“Váví! Ég trúi ekki að þú hafir gert þetta.” hrópaði Skufsi með aðdáunartón
“Komdu, maður. Við þurfum að koma þér á bókasafnið.”
“Allt í lagi. Gerum þetta!”
“Já!… er í lagi að ég fari á klóstið fyrst?”

Þeir höfðu hlupið um bæinn í þokunni um stund þegar þeir urðu skyndilega umkringdir. Þeir leituðu athvarfs í lögreglustöðinni en hún var stútfull af uppvakningum. Þeir læstu sig inná mannlausri skrifstofu. Veggirnir voru skreyttir blóði og innyfli héngu hér og þar.

“Hvað gerum við núna?” spurði Stoggr.

Skufsi leit í kringum sig. Hann tók upp stól og þrusaði honum í gegnum gluggan.

“Komdu maður. Við erum bara á annarri hæð.”
“Gaur… ég meika ekki meira.”
“Hvað meinaru?”
“Kannski… kannski er þetta ekki svo slæmt. Kannski er þetta bara þróunin loksins byrjuð að gera eitthvað aftur.”
“Þér er ekki alvara…”
“Hei, við komum frá steinaldarmönnum og ég er nokkuð viss um að þeir voru heiladauðari en þessar verur frammi.”
“Stogg-
”-Og hvað með það þótt þeir hafi ekki púls? Þú verður að viðurkenna að eilíft “líf” hljómar frekar freistandi.“
”Við vitum ekki einu sinni hvort að þetta sé að gerast nokkurstaðar annarstaðar.“
”Allir verða alltaf hluti af einhverju. Hefuru einhvertíman heyrt um Leikinn?“
”Ha?“
”Þú tapaðir. Gaur, núna er ég lirfa, þegar ég dey þá verð ég púpa og þegar ég kem aftur verð ég fallegt fiðrildi.
“Fallegt dautt fiðrildi. Stoggr, ekki gera þetta. Að opna þessa hurð væri virkilega slæm hugmynd. Þeir eiga eftir að rífa þig í sundur!”
“Þeir eru bara 3 frammi. Ég ræð við það. Ég þarf bara eitt bit. Núna er þetta allavega mitt val. Og ég var að vona að þú myndir sleppa því að vera svona þröngsýnn og joina mig. En… þetta er þitt líf. Gerðu það sem þú villt. Ég ætla að opna þessa hurð.”

Stoggr færði sig nær lásnum.

“Ekki gera þetta.” sagði Skufsi

Stoggr aflæsti hurðinni og fljótlega ruddust rotnandi hræin inn. Skufsi klifraði útum brotna gluggan og lét sig falla. Stingandi sársauki fór um líkama hans þegar hann lenti en hvarf jafn fljótt og hann hafði komið. Skufsi skreið bakvið gám og brotnaði niður. Í fyrsta skipti í langan tíma fann hann fyrir algjöru vonleysi. Þegar hann loksins komst á bókasafnið var byrjað að hellirigna. Hann laumaðist inn um hurðina og læsti kirfilega á eftir sér. Fann hann næst tölvu og skráði sig inn á msn. Það var enginn inná nema Smarterchild og… Jan! “Fjúff” hugsaði Skufsi með sér og fékk sér bita af samloku sem lá á borðinu.

Skufsi ;):P says:
Hey u thar?
Jan- Die Schund bin über (Y) says:
Ja?
Skufsi ;):P says:
say…. are there any zombies walking around you know… you?
Jan- Die Schund bin über (Y) says:
ja.. nein. Stay of the shrooms man.
Gotta go. Got some jaming to do ;D

“Gott að þetta er allavega ekki að gerast annarstaðar” hugsaði Skufsi með sér. “Heimski Stoggr.” Skufsi fór í fýlu í smá stund en heyrði síðan þrusk.

“Er einhver þarna?”
“Hey, bara ég” svaraði ókunnugur maður og steig fram. “Engar áhyggjur. Ég er ekki sýktur.”
“Hvað ertu að gera hérna?” spurði Skufsi
“Lesa myndasögur.”
“óóókei, hvað heitiru?”
“Tómas Helgi Torfason.”
“Má ég kalla þig THT?
”…. já ókei.“
”Hvað ertu að gera hérna samt? Veistu ekki hvað er að gerast?“
”Auðvitað veit ég það. Hvers vegna helduru að ég sé hérna? Hvað þekkiru marga sem fara á bókasafnið? pfft“
”Rite? Við þurfum samt að koma okkur héðan. Akranes er ekki óhultur staður lengur.“
”Ókei, hvernig?“
”Við gætum tekið bát. Kanntu að sigla?“
”Já. En það er ekki eins og það skipti einhverju. Það er kviknað í allri höfninni.“
”Hvað þá? Hvernig gerðist það?“
”Veit ekki. En hljómar eins og hrífandi baksaga þar á ferð.“
”Rétt er það. Hvað gerum við þá?“

Skufsi hafði varla sleppt orðinu þegar óp og köll bárust að þeim utanfrá.

”Hljómar eins og einhver sé í vandræðum“ sagði THT áhugalaus
”Komdu, við þurfum að hjálpa einhverjum“
”Af hverju? Ég er alveg óhultur hérna. Plús að ég veit ekki einu sinni hvað þú heitir.“
”Skufsi. Villtu núna vingjarnlegast koma með mér?“
”Ókei. Ef þú getur lofað mér einu.“
”Hvað?“
”Ef þú lofar mér að ég verði ekki drepinn af uppvakningum skal ég elta þig hvert sem þú ferð.“
”Ég get ek-“
”Lofaðu bara.“
”Ókei, ég lofa.“

Tvígengið hlupu útá götu þar sem þeir sáu mann lúskra á uppvakningi með hafnbaoltakylfu. Tvær stelpur földu sig skíthræddar inní bíl. Maðurinn sló í hausinn á árásarmanninum, hátt brak heyrðist og hann féll niður dauður.

”Hver ert þú?“ spurði Skufsi
”Og hvar fékkstu þessa kylfu?“ spurði THT
”Lobsterman. Zup? Intersport.“
S: Átt þú þennan bíl?
L: Jebb, við ætlum til Reykjavíkur. Viljiði koma með?
T: Af hverju Reykjavíkur?
L: Fleiri íbúar, fleiri eftilifendur.
S: Ókei. Það er ekkert eftir hérna hvort sem er.

Þau lögðu af stað úr bænum.

”Svo… hverjar eru þið? spurði Skufsi og beitti sjarmanum
“Cherish.” svaraði… Cherish
“Og ég er Delete TÍHÍ!” svaraði hin
“Vó… svo hvernig lentuði í slagtogi við Lobsterman?”
“Hann bjargaði okkur TÍHÍ!”
“En yndislega pirrandi.”
“Og svo björgðuðum við honum.” sagði Cherish
“Já.. ég kafnaði næstum því á hnetu.” sagði Lobsterman skömmustulegur

Þegar þau komu að göngunum tóku þau eftir að klesstir bílar voru fyrir innganginum.

“Ekki séns. Við tökum lengri leiðina.” sagði Lobsterman
“Biddu við. Þótt að við förum fótgangandi þá verðum við samt miklu fljótari þessa leið.” svaraði Skufsi
“Þér getur ekki verið alvara. Þú veist ekkert hvað er þarna inni”
“Ekki þú heldur”

Skufsi opnaði hurðina og steig út.

“Bíddu. Þú gætir þurft þetta.” sagði Lobsterman
“Takk… hvað er þetta?”
“Þetta er vatnsbyssa full af zippoolíu með kerti límt við framendan. Mundu að pumpa vel. Ég kalla það vatnsvörpu.
”Ó… takk. THT, hvað ætlar þú að gera?“
”Ég kem með þér.“
”Ertu viss. Þú ert frjáls, maður. Þú þarft ekki að elta mig þótt ég lofaði þú veist hverju.“
”Jaaá, ég kem samt.“
”Þá gætiru þarft þetta.“ sagði Lobsterman og henti til hans kúbeini.
”ái“
”Lærðu að grípa. Ég vona að við hittumst aftur.“

Og síðan keyrði þríeykið í burtu meðan Skufsi og THT löbbuðu að göngunum. Inní þeim voru fleiri bílar. Allir mannlausir en eigendur þeirra reikuðu um stefnulaust. Þegar strákarnir voru komnir í mið göngin sáu þeir trukk sem hafði klesst inní veggin. Vatn lak í gegnum sprungurnar. THT reyndi að slá nokkra uppvakninga með kúbeininu en það meiddi hann í höndunum. Skufsi prófaði vatnsvörpuna sem virkaði ekki það vel því þó það kviknaði vel í uppvakningunum þá dóu þeir ekki við það og héldu áfram að elta strákana sem hlupu eins og fætur toguðu þar til þeir komu að ljósinu í endan á göngunum. Rétt við útganginn fundu þeir bíl sem virtist óskemmdur.

”Engir lyklar. Kanntu nokkuð að tengja framhjá?“ spurði Skufsi.
”Hvað, lýt ég út eins og einhver fokkin ne-“
”- hvað var þetta?“

Á (næstum því) sama tima hafði eld-uppvakningur stigið í bensínpoll sem leiddi að bílnum sem það lak úr og sprakk hann sem gaf af sér þá keðjuverkun að trukkurinn færðist úr gatinu og sjórinn flæddi úr. Sem betur fer sluppu drengirnir útúr göngunum í tæka tið.

”Hei hei hei, sjáðu hvað ég fann.“ sagði THT stoltur. ”Við getum notað þetta til að komast til Reykjavíkur eða þar til við finnum eitthvað betra. Ég vissi ekki einu sinni að þetta væri til hérna.“
”Tveggja mannahjól…. awesome."



Í næsta kafla:

Munu strákarnir komast á leiðarenda? Mun THT deyja vegna uppvakninga? Mun Lobsterman læra að skipta um gír?

Svörin birtast… núna:

Já. Nei. Kannski.

End of chapter 2