Kafli 5
Sólar upprásin var liðin og SinSin, Cherish og Fatherfucker höfðu öll sofið yfir sig
„Fuck“ Kallaði Fatherfucker þegar hann sá hvað var búið að líða á daginn
„Við verðum að drífa okkur, ef við ætlum að ná að komast að helli góðærisins fyrir sólsetur“
„Förum þá“ Sagði Cherish
„Bara fimm mínútur, please“ heyrðist í SinSin undan sænginni
„NEI! Núna!“ sagði Fatherfucker og reif af honum sængina
„okay, okay, ég er að koma“ sagði SinSin og klæddi sig í fötin
„ég held að mér verði óglatt“ sagði Cherish þegar að hún sá að SinSin hafði gleymt að skipta um nærbuxur

Langt var liðið á daginn þegar SinSin, Cherish og Fatherfucker komu loks að helli góðærisins
„Við skulum flýta okkur, myrkrið nálgast“ sagði SinSin
„En eru ekki eins miklar líkur að verur skógarins nálgist okkur hér og þarna úti?“ sagði Cherish
„Nei, engar verur skógarins hafa stigið fæti hingað eftir stríðið mikla við bretana“ sagði SinSin
„Réttara sagt ættum við ekki einu sinni að vera hér“ sagði Fatherfucker
„Nei, en þetta er eina leiðin til að komast örugg útúr skóginum“
„Satt“
„En við skulum koma upp búðum, þú kannt það er það ekki, stelpa?“ Sagði SinSin
„Hún heitir Cherish, Reyndu nú að vera vinalegur, svona einu sinni“
„Eh jú ég kann að tjalda“ Sagði Cherish
„Gott, settu upp mitt meðan ég næ í eldi við“
„Ætli það ekki“ sagði Cherish og ragnhvolfi í sér augunum
„Hlustaðu ekki á hann“
„Hann er virkilega góður svona inn við beinið“ sagði Fatherfucker og brosti vinalega
„Síndu mér nú hvort þú kannt eitthvað að nota exi“
„Að læra eitthvað hjá SinSin er eins og að kenna gullfiski að dansa rúmbu, ekki líffræðilega hægt“

Og þrátt fyrir að hún var föst í hræðilegum skógi, með tvem dvergum og allir sem hún þekkti dánir…þá fann Cherish að hún var ánægð…svona nokkurn vegin