Hér er það sem ég var búinn að skrifa og senda sumt inn ÁÐUR en öll sögu stemmingin kom aftur upp. Hér er líka nýr kafli : D og látið mig vita ef ég á að hgalda þessu áfram, annars nenni ég þessu ekki


Hann settist niður…bláleit jakka fötin krumpuð eftir daginn.
Allt í einu fann hann á sér að það var ekki allt með felldu
Hann leit í kringum sig en sá ekkert, samt var hann ekki viss.
Þá allt í einu áttaði hann sig á því
“lyktin” hugsaði hann
“lyktar eins og d-fi”
“guð minn almáttugur!”
“HNAKKAR!”


Kafli eitt
Þetta hafði verið venjulegur dagur á sorpeyrinni og Cherish var nýkominn úr skólanum.
“shit” hugsaði hún
“ég verð að fá mér göngutúr, svona aðeins til að hreinsa hugann”
Hún var nýkominn upp á topp á fjallinu þegar allt í einu skyggði á sólu
“frábært, akkúrat það sem ég þurfti” sagði hún við sjálfa sig
“bíddu, wtf er þetta?” sagði hún þegar hún sá hræðilegar verur byrtast úpp úr ræsunum.
Verurnar tóku að ráðast á allt og alla, fólk reyndi að verjast en það var of mikið af þeim. Verurnar þyrmdu engum, allir, konur og börn, voru rifnir niður og blóðið sogið úr þeim.
Verurnar voru ónáttúrulega sterkar og rifu og brenndu niður hús þangað til ekkert var eftir.
Cherish fylltist skelfingu og hljóp niður hina hliðina á fjallinu, hæun var viti sínu fjær af hræðslu og vissi ekki að því fyrr en hún var kominn inn í Skóg Fallinna Hlutabréfa

Kafli 2 Skógur Fallinna Hlutabréfa
Það tók Cherish smá tíma að átta sig á því hvar hún væri. Hún var búinn að hlaupa langt inn í hann og var dauðhrædd, næstum hræddari en við verurnar sem höfðu verið að drepa fjölskyldu hennar og vini og rústa heima bæ hennar, hún tók sér sæti og vissi að hún var föst á milli steins og sleggju, verurnar hinum megin og skógurinn hérna megin, guð mátti vita hvað leyndist hér. Hún fór að rifja upp allar hryllings sögurnar um litlar stelpur sem höfðu lent í pedo bear og hrillilegu mannætu álfana sigurrós sem skemmtu sér að láta ólanssama ferðalanga missa vitið með tónlist þeirra. Hún var samt hræddust við eina veru sem hún hafði heyrt margar hræðisögur, miskunnarlausa og kalda veru sem ekkert stöðvar…Viðar Viðkunnalegi,(en athæfi hans eru ekki við hæfi hvorki barna né fullorðna).
Hún vissi að eina von hennar var að komast út úr skóginum og ekki gat hún farið til baka.
„ég verð þá bara að fara í gegn“ hugsaði hún með sér.

Kafli 3 Leiðin Út
Cherish var búin að gefa upp alla von. Hún var búin að finna sér stað upp á kletti þar sem hún sá yfir skóginn til að borða restina af því litla nesti sem hún var með. Hún var byrjuð að kjökra yfir endalokum sínum þegar hún heyrði eitthvað.
Hingað til hafði skógurinn verið hljóður, ónáttúrulega hljóður en loksins var eitthvað sem benti til lífs.
Hún var ekki viss um hvort að það var gott eða vont.
Hún ákvað að taka enga áhættu og fór í skjól ofan á klettinum svo hún sæist ekki neðan frá en hljóðið virtist bara magnast þótt engin hreyfing var í skóginum. Hún hlustaði. Hljóðið virtist koma innanúr klettinum. Hún hoppaði niður af klettinum og labbaði hringi í kringum hann. Loks sá hún glitta í holu sem virtist liggja inn í klettinn, „hverju hef ég svo sem að tapa“ hugsaði hún með sér og skreið inn.
Við henni birti það furðulegasta og ógeðfelldasta sem hún hafði séð á ævi sinni.