Einu sinni fyrir langa löngu..
samt ekki það langa löngu, svona 19 ár kannski, sem er reyndar alveg langt síðan en samt telst ekki sem “langa löngu”.., var prins sem var fegursti prins í öllu konungsríkinu. Hét hann Auðunn. Adolf var á sínu venjulega sprangrölti, sem er eins og sprang bara röltandi, og sá þar niðri við tjörnina rétt hjá kavíarísbúðinni, gamlan bát. Hann labbaði að bátnum og sá að þetta var ekki bátur. Þetta var sófi.
Sófinn var nefnilega hvítur og rauður eins og bátar eru stundum.. svona.. báta..litir.
Angantín nálgaðist sófann hægt og rólega því hann vissi að þetta var töfrasófinn frá Afghanistan.
Sófinn ræktaði ópíum.
Þetta gerði konungsprinsinn Arnald mjög glaðan.
Hann ætlaði að draga sófann með sér uppí konungshöllina, því honum langaði að rækta ópíum svo stelpur myndu elska hann. Því Atli vissi vel að það væri kúl að vera opíum díler.. Því þá er hann harðkjarna, og þá fær hann virðingu frá öllum strákunum… sem nú þegar öfunduðu hann útaf fegurðinni hans.. svo hann þurfti eiginlega ekki þeirra virðingu…
en hann getur ennþá fengið gellurnar.
Almar fann strax að sófinn var þungur.. svo hann öskraði töfra orðin “TITS OR GTFO” meðan hann tók upp rauða fuglinn úr vasanum sínum sem söng uppáhaldslagið hans með James Blunt, “Þú ert Laddis..”
Þá birtist talandi trukkurinn Sveinn Óskar og keyrði sófann uppí konungshöllina, Það gerði Andra svo sannarlega ánægðan.
“Takk Sveinn Óskar” kallaði Aron á eftir honum.
“Ekkert mál!” svaraði Sveinn Óskar og blikkaði hann. Því hann er með blikkljós.. þar sem hann er.. trukkur
svo hann gat blikkað hann… með ljósum. og samt haft sömu þýðingu eins og að.. blikka.. með augunum.
.
…
Auðunn byrjaði ópíum ræktina sína og varð vinsælasti prinsinn í konungsríkinu.. sem hann þurfti ekki að vera, þar sem hann var fallegastur nú þegar..

The End
en samt ekki..