Þessi saga er rituð af Þeim tvem félögunum Lionheart og Demonhunter og er tileinkað til Choobofan… ég elska þig félagi

Íkorninn vafraði um tilveruna… það var kalt úti fyrir svona einsamlegan íkorna. Loksins fann hann hnetu sem lá þarna í miðjum skóginum, íkorninn heyrði hljóð, hann hélt að þetta væri herbergisfélagi hans Darth apinn, en svo var ekki því þegar íkorninn byrjaði að kjammsa á hnetunni sneri hann sér allt í einu við og sá óargarskepnuna stökkva yfir skógarhæðina, íkornin las eitthvað letur sem stóð á honum fremst „Hummer“.
Íkorninn réðst á óargardýrið til að verja hnetuna sína

„Ansans skriðdýr“ sagði Þórbjartur á meðan rúðuþurkurnar þrifu blóð íkornans af rúðunni
„Ég held ég sé orðinn eitthvað viltur“ sagði hann á meðan hummerinn sat strandaður í miðri tjörn. Þórbjartur synti til lands.. hann vissi hvar hann var
„skoppandi skoppari! Ég er á eyðieyju!!“ tönnlaðist hann…
sekúndurnar breyttust í mínútur, mínútur breytust í klukkustundir, klukkustundir breyttust aftur í sekúndur en síðan breyttist sekúndan í stílabók af einhverjum ástæðum…. en *hóst* *hóst* það sem ég er að reyna að segja er… það leið langur tími!
„…Myyysaa…. Myysaa……… ég þarf mysu……..“ Þórbjartur rétti sína beinmjóu hönd að sólinni og andaði sinn næst síðasta andardrátt… og síðan eftir það sinn síðasta.

Tvær löggur stóðu fyrir framan líkið og ræddu saman, ein löggan tók út úr sér pípuna og spurði hina
„Hvað gerðist fyrir þennan“
„Virðist hafa dáið úr hungri hér…“ sagði hinn og leit til himinsins á hátt sem lét hann virðast skuggalegan en samt svalan á sama tíma.
„ Í miðjum almenningsgarðinum í New York borg!?“ sagði pípulöggan furðulostinn
„ahm…“
Það ríkti mikil þögn á meðan mávur sast á grein í grendinni og starði á þá
„hvernig gerist slíkur hlutur“ sagði hann á meðan pípan datt úr kjaftinum á honum
„Ég býst við að við komumst aldrei að því“ sagði hinn skuggalegi og setti upp á sig sólgleraugun og gekk í burtu af vetfanginum.
„bíddu… þú ert ekkert búinn!“
þögn
„þú getur ekkert bara labbað í burtu kvikindið þitt!“
„Ég geri það sem mér sýnist, Ég er farinn til Miami!“ sagði hann á meðan hann fleygði frá sér sígarettuni og brenndi almenningsgarðinn til grunna.

Allir í garðinum létust hrottalegum dauða…
Mávurinn skildi ekkert hvað var að gerast á meðan hann flaug á brott hann sveif yfir norður ameríku og sveif yfir hafið bláa hann flaug yfir skip sem á stóð „Veiðiskipið Halldór“ hann horfði á veiðimennina taka upp einn stóran fiskinn og fleygja honum í bala, balinn fór inn um hafnarfjarðarhöfn inn í fangið á manni að nafni Lalla inn í búð að nafni „TrúðaFiskurinn“ síðan fór fiskurinn inn í hvítan plastpoka og síðan brann hann hægt og rólega á smárri pönnu í líttilli íbúð í Hafnarfjarðarbæ.
„viltu ost á kvikindið, Friðríkur?“
„ha?“
„Á fiskinn!… Viltu ost á fiskinn!?“
„ertu að elda?“
„JÁ ÉG ER AÐ ELDA!! VILTU OST!!??“
„hvernig komst þú inn?“
hann grýtti fisknum í andlitið á Friðrík og féll í fósturstellinguna og fór að skæla
„hva? Enginn ostur?“ sagði Friðríkur á meðan hann sleikti fiskinn af andlitinu sínu
hann fékk sjóðheitt oststykki í andlitið á sér með extra season-all kryddi
„hérna er osturinn þinn, menningasnauða svín!!!“
„Rólegur! Hallfreður.. lífið er stutt… lifðu minn vin“ sagði hann á meðan hann teygði sig í klósettpappírinn og skeindi…

Hallfreður og Friðríkur vöskuðu upp saman á meðan það gutlaði í klósettinu, það kom illt glott á andlitið á Friðrík
„Bíddu… skvettiru á mig“ sagði Hallfreður
„hvað ertu að ásaka mig um!?“
„Um að þú hafir skvett á mig kvikindið þitt!!“
Í alheimi öfugum þessum sat maður við skrifborð, á skrifborðinu sat aðeins einn blýantur aðeins örlítið skakkur… hann gerði blýantinn beinan og langa andlit hans starði í op tómra hvítra skrifstofu sinnar…
„Ha? Skvetta á hvern!? Hver var að kalla mig kvikindi??“ hann leit í kringum sig
þá nótt af fullkomri tilviljun drukknaði hann

þetta er ekki hans saga

„Jæja Friðríkur svo þú heldur að þú getur skvett á mig beljan þín!“
„já þú ert ekki mikið verri lambið mitt!“
*skvett!*
„You my friend have made yourself a powerful enemy!“ sagði Hallfreð og gekk út hann fattaði síðan að það vantaði á honum buxurnar á meðan að hundur pissaði á fótleggshárin á honum.
„Ha? Hvaða tungumál var þetta?“ Sagði Friðríkur á meðan hann sofnaði í miðri settningu…
Þá nótt dreymdi hann draum, hann lá í brennandi húsi
„FAAAAÐIIIR… hjálpaðu mér!!!“ sagði ung stúlka sem lá í eldinum
„ha?…hvað meinaru faðir!? ÉG!?!“
„FAAAAAÐIIIIR…. ÉG ER AÐ BRENNAAAAA!!!“
„uuu þetta er dálítið vandræðalegt en ég er ekki pabbi þinn“
„Ha!?!?! ER ÉG ÆTTLEIDD!!“
„….. nei nú er ég ringlaður…..“
„TAKTU Í HÖNDINA Á MÉR FAÐIR“
Friðríkur tók í höndina
„Já svona togaðu nú“
Friðríkur togaði fast í höndina
*pop*
„AHHHH HÖNDIN MÍN!!!“
„Oh Shit!“
„KVIKINDI SKILAÐU HÖNDINI MINNI!!!“
„uuu já… hmmm hmmm *hóst* *hóst* núna strax“
Friðríkur reyndi að koma höndini fyrir
„ertu kannski með límband?“
„AHHHHHHHH!!!! TAUGABOÐIN TIL HEILANS!!!“
„ha?“
„uuuhhh… ég meina… Sársaukinn… AHHHH!!! SÁRSAUKINN!!“
„Jæja þetta var skemmtileg heimsókn en nú er ég farinn“
*flýgur í burtu*
„Kvikiiindiiii!!!!!!!!!!!“ bergmálar

„Uhmmm…. höndin… límband….uuuu… AHHHH!!!“ Friðríkur vaknaði….
„Fjúff bara draumur“ sagði hann og klórar sér í hausinn
„mmm já… notalegt að klóra sér svona“
hann byrjaði að klóra sér á bakinu
„hmm ég hef aldrei náð svona langt niður bakið…“
hann leit á hönd sína og sá að hann hélt á hönd stúlkunar
„…..“
„…….WTF!?!?!?!?!?“
hann tók up símann sem sat á fljótandi náttborði hans og hringdi í lækninn sinn
„læknir!!! Læknir!!! Ég vaknaði með hönd í höndini á mér!!!
„Hvað meinaru drengur!? Hver er þetta!?“
Friðríkur leit aftur á höndina…. HÚN VAR HORFIN! :O
„vó….freaky“
„Er þetta símaat?“ heyrðist á meðan Friðríkur henti símanum í vatnið
„*Geisp* Hvar eru inniskórnir mínir“
„hmmm…. ÞARNA!!… Fljótandi við hliðin á prentaranum mínum“
Á þessu augnabliki stökk upp flugfiskur yfir rúmmið.
„KVIKINDIIIII!!!“ heyrðist frá glugganum
Friðríkur setti á sig inniskónna og synti hundasund í átt að glugganum
„Nei! Hallfreður! Blessaður… komdu inn fyrir“
Hallfreður stóð fyrir utan við hliðini á brunahana… frá þessum brunahana lá slanga sem leiddi inn um glugga Friðríks
„Svona færðu fyrir að SKVETTA á mig“
„Hvað meinaru?“
„Hvað meina ég? Sérðu ekki að allt er á floti maður!!!“
„hmmm þegar ég hugsa út í það…“
Á þessari stundu stökk kool-aid kannan inn um vegginn
„OH YEAH!!!“
„….“
„OH SHIT!!!“ Sagði hann og drukknaði
„Já… það var einhver kanna að drukkna hjá mér..“
„ha?… kanna?“
„Já ég sé vatnið núna“ sagði Friðríkur á meðan að hákarl stökk út um gluggan, stal bíl,gaf þeim puttann og sagði „Hasta la vista aular!“ á meðan hann keyrði burt. Hann keyrði niður laugarvegin til að pikka upp stelpur þar sem hann fann meðal annars til vonandi eiginkonu sína … nú í dag er hann giftur með þrjú mjög vansköpuð börn sem eru svona nokkurn vegin eins og hafmeyjur bara…uuu…. hákarla…meyjur? eitt af þeim skrifaði metsölubókina „Pabbi minn er hákarl og mamma mín mannvera…WTF?“ hin tvö eru nú hollywood stjörnur ,reynið að giska hver… svarið mun koma ykkur á óvart (Jaws?)
„Jæja ertu tilbúinn!!!???“ sagði Hallfreður
„Tilbúin fyrir hvað?“ Það kom skuggi fyrir sólina á þessu augnabliki
„Fyrir mig… kvikindið þitt…“ *Cool skuggalegt moment*
„ha?“

*Cool anouncer voice* Hvað gerist fyrir þá félagana Friðrík og Hallfreð, munu þeir vera óvinir það sem eftir er? Hvernig mun vatnstríðinu illa ljúka? Mun vatnsskrímslið torga þá félagana? Er eitthvað vatnsskrímsli? Og hvar er Lalli? Hvort kom fyrst… hænan eða eggið? Öllu mun vera svarað í næsta kafla af

Hallfreð og Friðrík!