hæ Gauti heiti ég og ég áhvað að skrifa hér sögu þar sem að ég sit hér i vinnuni og ekki er mikið að gera, þá allt i einu mundi ég eftir þessu skemtilega áhugamáli her a huga. ég hef ekki farið á það i langan tíma en betra seint en aldrey ey??!?!?

ég vill bara biðjast fórláts fyrir framm á því að ég kann ekki að stafa stakt órð á hvaða túngumáli sem er og vona að þið skiljið það sem að ég er að skrifa ég fór yfir þetta en ég lofa ekki að öll orðin séu rétt ;)



Chapter 1 - so it begins.


Ahhh. ekki 1 stakur viðskiptavinur og það eru liðnir dagar síðan að ég mæti, hvað er fólk hætt að vera hrætt og einmanna, maður lenti í ótrúlegustu vandamálum hérna en alltaf virtist þeim fara fækandi á hverjum degi. Hvað þá á svona góðum sumar degi eins og i dag. ring… ring… þarna hringir siminn
þetta var gamal sími með rauðu ljósi sem að blikkaði þegar að enhver hringdi þetta var nýjasta tækni þegar að hann var keyptur en nuna er þetta dralls að detta i sundu, í hvert sinn sem að er svarað i hann þarf maður að biðja til guðs um að hann virki
“einkaspæjarastofa Jóns trölls góðan dagin”


Chapter 2 - The Job.


úff þetta var skrítið símtal, eins mikið og ég hataði að tala í síman var það eithvað við að tala við dverga sem fór i taugarnar á mér en vinna er vinna. Þessi áhveðni dvergur hljómaði hræddur einsog eithvað var að fara að gerast og það strax, hann sagði samt aftur og aftur að hann þyrfti að tala við mig undir 4 augum.

hann bað mig um að hitta sig á La Devore Caffe, sá staður settur alltaf hroll niður mænuna mina ekkert nema pakk staðurin er rekinn af “mafiuni” ef það má kalla hana það.

Ahhh. ferska loftið fer vel oni þessu gömlu stóru lúngu eftir að hafa verið lokaur inni þessari skrifstofu, það er bara ekki ætlað til þess að tröll búi í svona litlu rími, þótt að hver annar maður hefði fundist þessi skrifstofa frekar stór þá er það hver annar maður.

La Devore Caffe, ekki staður sem að tröll passa inn dvergar allstaðar með litlu stríðs hjálmana sína og exir sem eru tvisvar sinnum stærri en þeir og að vera á svo kölluðum frönsku kaffi húsi, það voru myndir af dvergum útum alla veggi. Dvergar he, alltaf svo stoltir af ættum sínum þótt að þetta séu bara myndir af enhverjum gömlum dvergum þá lita þeir allir eins út þegar að þeir eru komnir yfir fertugt grátt skegg alveg upp undir augu og litla hjálma með hornum eina sem breitist á myndonum voru bakrunnurinn það kæmi meir að segja ekki á óvart að þetta væri allt sami dvergurinn þar sem að þetta kaffi hús var nú ekki nema ingangur i alvuru buisnisinn svona 30 metum fyrir neðan gólfið voru mörg hundruð dvergar að grafa stæka svæðið sitt, jón hafði 1 sinni farið ovan i þessi gaung og honum leið alls ekki vel þar þótt að allt hefði verið sérstaklega vel upplíst þarna þá voru tröll ekki gerð fyrir tilta og þraunga staði.

Chapter 3 - so they meet

jón fékk sér sæti úti i horni sem að leit út fyrir að hafa verið sérstaklega gert fyrir tröll stæri stólar og borð og hærra í loft. það leit líka út fyrir að ekkert tröll eða önnur vera hafi sest hér i langan tima þar sem að rykið á borðinnu var svo mikið að hann var næstum hræddur við að hverfa bara inn í ský ef hann mundi anda of dast á það.

ekki var liðin 1 mínóta þegar að lítill stressaður dvergur settist niður á þetta risa stóra borð allavegana frá sjónarhorni dvergs, það var næstum fyndið að horfa á hann klifra upp á stólinn jón var næstum buinn að taka hann og lifta honum upp en hann hugsaði sig tvisvar um að niðurlæja dverg þarna inni, ekki væri gott ef þeir skildu snúast gegn honum hann hugsaði sér að hann gæti öruglega náð svona 15-20 dvergum með sér ef eithvað skildi ské en að fá 40-50 tilta dverga í sig væri ekki gaman það eru 40-50 meðalstórar exir að reina að högva í man og þótt að 1 dvergur væri ekkert mál þá vissi hann að ef að hann mundi sína minstu óvirðingu gegn enhverjum dverg þá væru hann ekki að fara að labba útaf þessum stað í einum bita.

loksins var dvergurinn buinn að staulast upp á stólin hann kinti sig og byrjaði að nefna erindi sitt.

g-g-g-g-óðan da-a-a-aginn herra jó-ó-ón ég heiti Draugfinnur Dagsdrepari og ég ég ég hringdi í þig áðan og bað þig um að koma og hitta mig hér.

jón leit á litla stamandi dvergin sem að leit út fyrir að vera að skíta á sig úr hræðslu það eina sem að jón áttaði sig ekki á hvort að hann væri hrædur við sig eða hrædur við eithvað annað hann var ekki búinn að sleppa hugsunnuni þegar að dvergurinn sagði

ég vill ráða þig i vinnu e-e-e-ða ekki ég h-h-heldur maðurinn sem ég vinn f-f-f-fyrir vill ráða þig í vinnu
jón leit á dverginn og sagði
ég líð ekkert svona annað hvort tala ég við þennan mann sem er að ráða mig eða ég tala bara ekki við neinn
dvergurin þagði og starði framan upp á þetta rista stóra tröll i gegnum allt háriði í andlitinu jón hafði oftu hugsað hvort að dvergar væru einhverskins afbrigði af maneskjum og enhverju litlu loðnu dýri hann var ekki buinn að áhveða hvort þeir væru líkari bjórum eða moldvörpum.
loksins sagði dvergurinn
þú getur ekki hitt hann og það sem að þú þarft að gera er mjög létta og enfalt þú þarft að finna eins mikið að uplisingum og þú getur um man sem að nefnist guðfinnur hann vinnur hjá eftirlits raðuneitinu og hefur verið að truffla “kjallara” verkefnið okkar hér er nóg til að trigja þessa að þú munir vinna góða og öruga vinnu ég bíst við að hitta þig aftur hér eftir 3 daga
dvergurinn setti umslag á borðið hoppaði niður af stólnum og labbaði í burtu. jón sat eftir i smá stund að reina að átta sig á hvað hefði skéð. það var einsog dvergurinn hafði æft sig i marga daga bara fyrir þessa einu línu.
Hann tók umslagið og labbaði út hugsandi um hvað hann æti að gera þótt að hann hafi fengið nafn og peninga og mikið af peningum hafði hann i raun ekki hugmynd af hverju hann væri að leita, þessir dvergar djövullin hafi þessi litlu ljótu moldvörpu men.

Chapter 4 - Mr.Guðfinnur

það vori liðnir 2 dagar síðan að jón hitti þennan sérkenilega dverg og hann var buinn að grafa upp allar uplisingar sem að hann komst i með guðfinn oh það eina sem hann fann skritið var að hann hafði aldrey fengið stöðumæla sekt annars var allt tipp topp, það var það sem að var að bögga hann að engen gengur i gegnum lífið án þess að detta einusinni tvisvar og hvað þá hátt settur maður í ríkistjórninni þetta bara meikaði engan sens.

bank. bank. heirðist allt i einu á hurðinni sem að var merk jóni. hann stóð upp og var næstum komin að hurðinni þegar að hún opnaðist og inn kemur maður með vasgreit hár og í fínum jakka fötum, jón sá strax að þessi maður hefði ekki bara verið að labba um þesar drungalegu göttur hér fyrir útan og áhveðið að kikja aðeins inn, jón gat ekki einusinni kaupt sér svona jakka föt fyrir peninginn sem að hann fékk frá dvergunum og hann taldi það nóg til þessa að lifa i alavegana 2-3 mánuði án þess að gefa sjálfum sér ethvað sætt. Maður sem gengur i svona fínum jakka fötum kemur bara niður i þennan part bæsins fyrir 1 hlut. upplisingar en af hverju hann var komin til jóns var allt annað mál.
maðurin leit á jón og sagði
Mér vantar aðstoð. Mér vantar að finna man, eða dverg réttari sagt og ég hef komist að því að þú vasrt seinasti maðurinn sem að talaðir við hann
jón leit á mannin í fínu jakkafötunum og sagði svo
Ég hef hitt marga dverga seinustu daga svo ég er ekki alveg viss hvern þú ert að tala um
maðurinn brosti og setti umslag á þegar vell fulla skiborðið hanns jóns og snéri við og labbaði út
Jón var ekki alveg viss hvað hann átti að gera i þessum málum fyrst biður maðurinn um aðstoð og svo fer hann bara en jæja það skiptir svo sem ekki miklu máli það var nóg að gera í þessu guðfinsmáli hann lét umslagið ligja og áhvað að ekki skifta sér að því fyren hann var buinn að finna eithvað um hann guðfinn sem passaði ekki. Dvergarnir voru búnir að borga og ef hann þekti þessu litlu gráðugu kvikindi rétt þá mundi þeir heimta peninginn aftur ef ekkert mundi finnast þar á móti hafði hann ekki hugmynd af hverju hann var að leita. þetta var allt mjög ruglings legtt. um leið og jón slefti hugsunini fór litla rauða ljósið á símanum hanns að blikka hann hugsaði sér að þetta væri pott þétt hapdrættið sem að hann borgar í á hverjum mánuði og vinnur aldrey neitt. þetta var hanns tími losna frá þessari vinnu því að hann þoldi ekki þegar að það var ekkert sem passaði ekki og persónur voru of löghlíðnar

“einkaspæjarastofa Jóns trölls góðan dagin”

Chapter 4 - A dead dude ?

röddin í símanum var skræk og stamandi, jón þekti hana strax þetta var sami dvergur og hann hafði hitt fyrir 2 dögum síðan, dvergurinn sagði ekki mikið í simann en það tók hann dálitin tíma að stama þessu útúr sér hann sagði við jón að hitta sig eftir 10 min á barnum neðar i götuni. jóni var mjög illa við þann stað þar sem að hann var skuldað alveg morðfjár í bar reykninginn en hann var buinn að þekka egandan lengi svo að hann hafði ekki áhyggur af því hann hafði meiri áhyggur af konuni hanns sem að hugaði um hverja krónu sem gullúðað brothæt barn og jón vissi það líka að gamli félaginn hanns hafði öruglega fengið að heira það i hvert einasta sinn sem að jón fékk að skrifa á sig drikk.

jón tók sig ágætan tíma i að labba að barnum þar sem að hann var að undirbúa sig andlega fyrir að konan stæði með reykninginn við hurðinna og mundi rota hann ef hann mundi neita að borga, það skritnasta við þetta allt var að þessi litli skítni bar í einu versta hverfi bæjarinn hefur aldrey verið rændur og i hver skipti sem að einhver byrjar með eithvað vesen þá er hún alltaf fyrst til að rotta man og annan og það væri skiljanlegt ef að hún hefði verið tröll eða varúlfur en hún var lítil menska kona næstum á stærð við dverg og var einn virtasta kona i bar bransanum i dag. þegar að hann labbaði inn stóð góði félagi hanns hann friðrik bakvið barin og brosti til hanns, það hefur alltaf verið gott þegar að hann brosir sem þíðir að konan hanns var ekki við í augnablikinu en hversu lengi þessi kirð og ró endist var allt annað mál.

jón leit i kringum sig og sá 1 dverg hann var ekki viss hvort að þetta væri félagi hanns hann Draugfinnur Dagsdrepari en þar sem að þetta var trölla staður hafði voru það svona 90% líkurað þetta væri hann og ef ekki þá mundi hann heira það þegar að dvergurinn mundi byrja að tala þegar að jón settist niður stamaði dvergurinn útur sér einu “stuttu” góðan daginn jón leit á dvergin og hugsaði úti hvað hann hét og hvað hann hefði sagt en áðuren að hann gát látið hugsun sína fara eithvað leingra sagði dvergurinn að hann jón væri buinn að standa sig vel og mæti hæta að lita i mál guðfinns, jón leit á dverginn og vissi strax að ekki var allt rétt annað hvort var dvergurinn buinn að finna eithvað sem að hann gat notað hvað svosem það var eða hann var orðinn hræddari en við hvað ? og af hverju eins og jón hafði skilið þetta var dvergurinn að vinna fyrir La Devore og þeir pössuðu upp á sína menn einu skiptin sem að þeir gerðu það ekki var þegar að menninir þeirra óhliðnuðust skipunum og hefði hann gert það þá hefði hann ekki verið hér þá hefði hauskúpan hanns staðið á einhveri verðlauna hillu atvinnudvergs.
Þetta mál varð bara skritnara og skrítnara og jón varð bara meira og meira forvitinn.
Dvergurinn tók upp annað umslag rétti jóni og labbaði út.
jón hristi bara hausinn og hugsaði þetta kemur mér ekki við lengur ég er buinn að fá mín laun hugsaði hann og stóð upp labbaði að barnu setti umslagið á borðið kiknaki kolli til barðjónsins tok 1 rom flösku og gekk út. jæja þá er maður að minsta kosti buinn að borga reykninginn hugsaði jón og gekk í áttina að skrifstofunni sinni þegar að hann var kominn upp opnaði hann flöskuna sína og fékk sér stóran sopa og hugsaði jæja ég hefði geta gert ekki neitt i 2 daga og samt fengið borgað. það er gaman að vita að það er en þörf á góðum einkaspæjara í þessum bæ, jón fór að hreinsa smá til á borðinu þegar að hann sér glampa i úmslagið sem að maðurinn í fínu jakkafötunum hefði látið hann fá.

hann tók umslagið og opnaði það það var mynd í umslaginu um leið og hann leit á myndinna var einsog hjartað hanns hefði stopað þetta var mynd af merki sem að hann kanaðist við þetta er gamalt merki sem að hann hafði ekki sér i að minsa kosti 50 ár en það þíðir ekki að það egi ekki að taka því alvarlega, hann hafði fyrst séð þetta merki þegar að hann var aðeins 30 ára gamall (úglingur í trölla árum) þegar að hann var að vandræðast með klíkum í klíkustíðum þetta var merkið sem að var sent á þá sem að voru merktir þeir sem að fengu þetta merki sent voru sama sem dauðir….

en af hverju hann af hverju nuna ? var það útaf hann hefði verið að grafa í málum guðfinns hefði hann fundið eithvað sem að hann vissi ekki hvað var ? vissi dvergurinn af þessu ? var það þess vegna sem að hann hefði borgað honum og sagt gott hjá þér og látið sig hverfa svo að hann mundi ekki teingja þetta saman ? og af hverju komu svona margar spurningar með einu umslagi ? þetta átti að vera gott hvöld með flösku af rommi og engar áhyggur af litilli konu með stálhnefa að koma og rukka fyrir bar reikninginn þetta hvöld hafði allt
farið i vitlausa átt guð hvað hann vissi að hann hefði ekki átt að opna þetta umslag….


TO BE CONTIUED !!!! (ég var buinn i vinnuni gat ekki haldið áfram ef þessi grein verður samðikt þá eru þið að lesa þetta og ég mun koma með framhaldið næst þegar að það er ekkert að gera i vinnuni hjá mér :D)

TAKK FYRIR AÐ LESA !!!!