Þar sem ég er búin að vera veik og það er rigning úti áhvað ég að ég hefði ena afsökun fyrir að klára ekki að koma með framhaldið sem ég lofaði af sögunni minni Psychopathinum..

En hinsvegar vil ég biðjast velvirðingar á lélegri stafsetningu þar sem yfirlesarinn minn Sonjal er orðin netlaus svo hún er hætt að geta lesið yfir fyrir mig.. og já í þessum hluta sögunnar á það við að sagan er ekki við hæfi ungra barna eða annara vikvæmra sála.. annars er fyrri hlutinn hérna: http://hugi.is/sorp/articles.php?page=view&contentId=3133681 fyrir þá sem vilja rifja upp eða hafa jafnvel ekki lesið hann ;Þ

Góða skemmtun..





Það fyrsta sem ég sé þegar ég kom inn fékk mig til að herða takið á hafnabolta kylfunni, sem ég hafði fyrr um kvöldið notað til að lemja strák sem hafði ekki borgað dópið sem ég seldi honum… Mamma var (líklega) drykkjudauð á sófanum en gott að einhver fékk allavega að sofa í nótt. En þetta gat samt bara þýtt eitt helvítis fíflið hann pabbi var þá að halda framhjá, ekki það að það kæmi mér eitthvað mikið við, en ég ákvað að henda alla veganna mellunni út. Við Guðný viljum víst fá að sofa..
,,Hey! Hvern fjandann þykist þú vera að gera!?“ spurði ég um leið og ég opnaði hurðina.. En shit þessu bjóst ég ekki við..
,,Haltu kjafti strákur! Þetta kemur þér ekkert við! Ég er að verða búinn..”

Kom þetta mér ekkert við? ,,Hún er bara átta ára!“ Blindaður af reiði sló ég hann í rot með kylfunni, rúllaði honum á gólfið og henti teppi yfir Guðnýju.

Hvað átti ég að gera? Hvað átti ég að segja? Þetta er fkn litla systir mín, hvað var hann að hugsa?
,,Kári?” Guðný virtist hissa á geðshræringunni í mér ,,Þetta er allt í lagi, ég er vön þessu!“
,,Ha?” shit þetta var það síðasta sem ég vildi heyra, hvað var ég alltaf að gera á endalausum tilgangslausum fylleríum, þegar ég átti að vera heima að passa litlu systur mína?! Ég leit á föðurómyndina mína, helvítis afstyrmið hafði ekki haft fyrir því að nota smokk! Hvað ef Guðný yrði nú ólétt? Hafði ekki einhver níu ára stelpa eignast barn? Það eitt var víst að ég yrði að tala við mömmu.

Ég fór því fram, lagði frá mér kylfuna og byrjaði að vekja hana, það tók sinn tíma en loks vaknaði hún, ég byrjaði þá að útskýra málið.. Þó hún væri dauðadrukkin og líklega útúr dópuð þá létu viðbrögðin ekki á sér standa, vandamálið var bara að þetta voru ekki alveg viðbrögðin sem ég bjóst við..
,,Vanþakkláti lygarinn þinn! Aumingi!“ hún greip kylfuna sem ég hafði í sakleysi mínu lagt frá mér og réðst á mig! Ég reyndi að verja mig en kerlingin var kolbiluð! Að lokum sá ég þann kost vænastan að flýja og rétt slapp út.

En þar sem ég hafði áhyggjur af Guðnýju, engin átta ára stelpa átti að vera vön því að pabbi hennar nauðgaði henni, þó löggan væri ekki vel sátt við mig þá gætu þeir kannski komið Guðnýju á betri stað.. Með þetta í huga fór ég niðrá stöð, þvílík bjartsýni! Þeir hlógu bara að mér, ég hafði víst verið kærður fyrir líkamsárás fyrr um kvöldið, úff sá yrði barinn aftur fyrir ósvífnina en það voru engar sannannir né vitni svo kæran var felld niður. En þeir sögðu mér að vera ekki að drekka svona ungur og slaka á í ofskynjunnarlyfjunum.. Ég sem hafði varla fengið mér í haus enþá.. Svo átti ég að fara heim og reyna að mæta í skólann á morgun. Það minnti mig hins vegar á að kíkja til Jonna, Jonni var díler og fyrsta flokks bruggari svo þar var alltaf boðið upp á nóg gott áfengi og dóp.. Einmitt staðurinn sem ég þurfti að komast á núna.

Jonni var ekki lengi að sjá að eitthvað var að angra mig, og eftir um háltíma hafði ég sagt honum allt.. um fjögur leitð þegar ég áhvað að fara heim lét Jonni mig hafa poka af efni sem ég þekkti ekki og sagði að þetta væri lausnin á öllum mínum vanda, setja þetta bara í glas fórnalambsinns og málinu væri lokið. Þar sem ég var orðinn nokkuð fullur þá tók ég við efninu og við hlóum af því. Svo rölti ég heim á leið.

Þegar ég kom heim var mamma sofnuð aftur á sófanum með hálft glas af hreinum vodka fyrir framan sig, þar sem ég var talsvert reiður eftir meðferðina fyrr um kvöldið var þetta of freistandi og því setti ég um tvær skeiðar af eitrinu útí glasið. Svo fór ég inn í herbergið sá að pabbi lá en hálfdauður eða rotaður á gólfinu og því hellti ég restinni bara upp í hann og sókti svo smá vatn til að skola þessu niður.. Svo fór ég að sofa ánægður yfir að Guðný hafi náð að sofna á meðan ég ”reddaði“ málunum.

”Morgunnin“ eftir, eða öllu heldur eftir um þrem klst, vakti Guðný mig og spurði hvort ég ætlaði ekki í skólann, að gömlum vana sagðist ég vera að koma og drattlaðist á fætur drullu þunnur.

Það var ekki fyrr en yfir morgunmatnum, þegar Guðný sagði að mamma og pabbi hafi greinilega drukkið aðeins of mikið í gær að atburðir gærdagsinn byrjuðu að rifjast upp.. Ég sá útundan mér að glasið hennar mömmu var tómt, hvað var ég að pæla? Tja annars var fínt að vera laus við þau.. Ég fylgdi Guðnýju í skólann, stakk svo af heim eftir fyrstu tvo tímanna til að pakka niður og áhveða hvað skyldi gerast næst, það var farið að styttast í að okkur yrði hent út og ég vildi frekar að Guðný vissi ekki hvað ég hafði gert. Eftir að hafa pakkað niður öllum eigum mínum og Guðnýjar, sem voru nú ekkert allt of miklar.. Þá sókti ég Guðnýju í skólann og sagði henni að við ætluðum að heimsækja afa.

Um kvöldið þegar Guðný var sofnuð sagði ég afa að mamma og pabbi hefðu drukkið og dópað sig endanlega í hel, auðvitað syrgði hann foreldra mína en okkur var velkomið að vera hjá honum.

Tíminn leið, útkastarar fundu foreldra mína og ályktuðu sjálfsmorð, við Guðný vorum búin að koma okkur vel fyrir. Við skiptum um skóla um áramótin og Guðný var farin að eignast nýjar vinkonur en var samt alltaf að spyrja hvenar við færum aftur heim til mömmu og pabba, ég svaraði alltaf ,,bráðum” þó það væri vitanlega lygi, mér fannst hún bara of ung til að skylja þetta allt saman.

En þegar ég kom heim eftir heljarinnar fyllerí, þá hafði ég ásamt fleiri vinum mínum verið að fagna því að hafa lokið samræmdu prófunum, þó ég hafi líklega fallið í þeim öllum.. En þá dó ég drykkjudauða á sófanum.

Ég vaknaði á maganum, ég er viss um að ég sofnaði á bakinu.. Eins sofnaði ég í fötunum en þau voru einhverstaðar annarstaðar núna og það versta var að ég fann eitthvað hart í rassgatinu á mér og ég uppgötvaði mér til mikillar hrellingar að þetta var afi og hann var mjög upptekinn, ég opnaði augun og sá mér til mikillar ánægju hnífinn hans afa á borðinu, þó hann væri nú ekkert svo beittur en.. Afi var svo upptekinn að hann fattaði ekki neitt fyrr en ég stakk hann, ég stakk hann aftur og aftur þar til hann var hættur að hreyfast.. Eðlilega hefði mér átt að líða illa, mér hafði verið nauðgað, þvílík niðurlæging.. En ég var bara nokkuð ánægður með orðinn hlut, Guðný hafði ekki orðið neins vör, verst hvað maður fann samt til í rassgatinu.. Ekki skrítið að Þórir hafi ekki verið ánægður með vistina hjá afa. Svo þetta var það sem hann meinti..

En ég áhvað að fara í langt og þæginlegt bað.. Ég neytti smá amfetamíns, setti upp uppþvottahanskana, sá til þess að afi myndi ekki þekkjast aftur, brendi andlitið með kveikjara, og fann gott uppleysandi efni til að losa stíflur, það brendi líka vel og svo skar ég orðið barnaníðingur skýrt á bakið á honum, ég fann að lokum bíl í næstu götu sem hafði gleymst að læsa og skellti afa í skottið! Hann myndi finnast fyrr eða síðar..

Svo var það að losna við sönnunargögnin, ég brenndi fötin mín og eins fötin hans afa í arininum, fann exi og hjó sófann í litla bita til að hann kæmist í arininn! og faldi öll ummerki.. Að því loknu fann ég tjald inni í bílskúr og vakti Guðnýju og sagði að við ætluðum í útileigu! Svo fórum við og tjölduðum í Öskjuhlíðinni. En þegar Guðný skrapp til vinkonu sinnar seinna um daginn náði ég í olíu og kláraði að eiða öllum verksummerkjum, húsið leit vel út meðan það brann.. En hvað nú? Ég heimsókti nokkra kunningja og fékk að lokum að flytja inn í bílskúr hjá vini bróður okkar, en sá eini sem fékk að heyra allan sannleikann var Þórir bróðir sem fagnaði þeirri staðreynd að vera laus við afa.

And they lived happily ever after, tja.. eða þangað til ég nenni að skrifa framhald!