Ég vil bara taka það fram að ég var alvarlega í ruglinu þegar ég skrifaði þetta. En allir ættu samt að geta sett þetta í eitthvað samhengi. Þetta var líka alltöf langt þannig að ég skipti þessu í parta enda hefði engin nennt að lesa þetta annars. P.s Hafa skítköstin í lágmarki? :)


“Úfffen- púffen. Sjitt! Þarf að drífa mig heim. Æ, vá fokk 22:15. CSI er byrjað. DJÖFULLINN! Ætli ég keyri þá ekki bara til Ingu í staðin og gái hvort hún nenni í bíó. Og ef hún er ekki heima get ég heimsótt aldargamlan vin minn, Pleisteition tvö. Hvað hét aftur fyrsti leikurinn minn í henni? Hmmmm…. æ fokk marr. Ég þoli ekki þegar ég man ekki nöfnin á svona hlutum. Ég man að ég braut hann þegar ég Jamie Kennedy dó í Scream2. Ágæt mynd. Ætti að leigja hana aftur einhvertíman. Ohhh… aftur fokkin rautt fokkin ljós! Ég er að drífa mig! Ég fer bara til Ingu. Ó, Inga, ég elska þig meira en þú veist. Ok, grænt. Það var mikið. Sjitt, það er ekki hægt að sjá neitt fyrir þessari fokkin dembu. Ætli Inga sé ennþá pirruð útí mig? Ætli Bjössi nenni í bíó ef Inga nennir ekki? Kanski Frímann ef Bjössi nennir ekki ef Inga nennir ekki? Hvað ættum við samt að sjá? Munich? Er hún ekki bara eitthvað dramarusl? Er ekki eitthvað gott í bíó? Hefði ég átt að skipta um sokka áður en ég fór? Er ég kominn á aðra akrein? Er þetta trukkur?

Og svo varð allt hvítt.”
_________________________________________________

“áááááá…. sjitt hausverkuur. Bjarta ljós! Ég er blinded by the lights. Hehehhehe… Er ég á spítala? Sloppurinn passar og einnig rúmið. Það liggur slanga beint í greyið æðina mína. Ætli ég sé á feitu morfíni? Það væri svalt. Ætli það sé ekki best að standa upp? Eða allavega að gá hvort ég geti það? Pff, ekkert sárt. Hvar er læknirinn? Hvar er einhver? Hvar er Inga? Ó, Inga, ég elska þig meira en þú veist. WTF? Hurðin er læst! Djollinn…” ég lít á stólin. Á honum liggja föt. “hehehehehe…. fín föt.”

Þegar ég er nýbúinn að klæðast kemur einhver inn. Einhver alblóðugur. “S-s-siggi?” umlar hann áður en datt á mig. Ég reyni að grípa hann en við féllum báðir til jarðar. “Þú verður að stoppa þá! Þú ert sá eini sem getur það.”
“Af hverju ætti ég að gera það?” svara ég.
“Þeir hafa Ingu.”
“Hver???”
“Erkióvinur þinn”
“Og hver er það”
“Það er… það er…” var það síðasta sem hann sagði áður en hann hætti að anda.

“NEEI-I-I-I-I!!!” öskra ég af öllum lífs og sálarkröftum þó að ég þekki hann ekkert en finnst samt eins og hann hefði verið æskuvinur minn. En hvernig get ég barist við hann án vopna? Ég tjekkaði skúffurnar á kommóðuni. AK-47 og Desert Eagle. “Þetta verður að duga” segi ég og ryðst út um dyrnar.

Þá byrjar það. Ég er ekki lengur í spítalanum. Fyrir aftan mig er ekki lengur hurð. Bara veggur. Ég stend inní subbubar. Ég finn fyrir einhverju í hendi minni. Það er miði. Það eina sem stendur á honum er “Hjálp.” og ég veit að miðinn getur bara verið frá ástinni minni, henni Ingu. Einhver tók hana en ég ætla mér að finna hana. Ég sest í skítugan stól og bið um mjólk í skítugu glasi. “Ekkert Sparkle kjaftæði.” segi ég með töffarasvip og gúlpa oní mig fjörmjólkini. “Skrítið, ekkert bragð.” Einhver sests hliðiná mér. Góð lykt af honum. “Það sama og venjulega.” biður hann subbubarþjónin.

“Fastakúnni?” spyr ég.
“Það mætti segja það”
“Svalt”
“Mjög. Ætlaru að segja mér hvað þú heitir eða þarf ég að bjóða þér uppá drykk”
“Hehe, Siggi er nafnið og nei takk. Ég er ekki búinn með mjólkina. En takk fyrir herra…?”
“Tómas Vladimar, en vinir mínir kalla mig Vlad.”
“Allt í lagi herra Tómas.”
“Kallaðu mig Vlad”.
“Við vorum nú bara að hittast núna”.
“Kanski en ég gæti vitað meira um þig en þú heldur. En ég þarf að fara. Sé þig seinna, Siggi.”
“Sjást”
“Ertu búin að finna Ingu?”

Mér svelgist á mjólkinni. Hvernig veit hann um Ingu? Ég sný mér við en hann er horfinn. Líka barin. Ég er staddur á glæpsvettfangi. Ég lít á skínandi nýja “badge-ið” mitt. Við erum stödd á vegi. Blóð og innyfli eru útúm allt. Ég geng af stað að tveim bílum sem virðast hafa klesst á hvorn annan. Er þetta fallegi, svarti bíllinn minn? Nú ekkert annað en hræ sem er klesst saman við trukk. “Guð minn góður” hugsa ég með mér, “þetta er ÉG!” Ég byrja að hlaupa að “mér” þegar Tarantino fulltrúi stoppar mig.
“Ertu ekki að drífa þig svoldið, félagi?”
“Ég verð að komast að…. fórnarlömbunum.”
“Það er allt í lagi með trukksbílstjóran en greyið strákurinn er allur maskaður. Ekkert sem þú vilt sjá.”
“En þú ert Quentin Tarantino! Þú ert alltaf með afskorin lík og þannig skít út um allt.”
“Reyndar, en ég er bara að leika í þessu. Fékk samt að skreyta vegina aðeins. Hvort sem er, er það ekki alltaf svoldið hræðilegra þegar það sést aldrei í líkið?”
“…. HVER í andskotanum er að leikstýra þessum skít?”
Hann leit á mig með undrunarsvip. “Sá eini sem er að ”leikstýra" þessu… ert þú.

_________________________________________________

:P