Einn góðan veðurdag þegar sólin skein í heiði og lítil börn í Afríku voru að svelta (ok þetta var ljótt, ég sendi 10.000kr þangað núna) þá ákvað lítill gríðarlega fallegur skröltormur að éta kengúru í einum munnbita…en það tengist sögunni ekki neitt því hún fjallar um systkini tvö í Kópavoginum.

Kári og Elín voru bestu systkini í öllum heiminum, þrátt fyrir ungan aldur höfðu þau kennt hvort öðru líkamlega kynfræðslu og spilað fata-póker árunum saman. Líkja mætti þeim við sólageisla sem stefnir á fjarlægar plánetur í leit að æti. Það sem ég átti við með þessu er það að samband þeirra er svo langt og solid að þau vita ekki hvar skal hnýta lausu endana, því þau vita ekki hvar lausu endarnir eru. Það sem ég meina með því er það að þau eru svo samstíga í öllu, sammála öllum skoðunum og eru alltaf saman. Það sem ég á með því er það að þau eru mjög samrýmd. Bestu vinir og eyða öllum stundum saman. Það sem er á við með því er nokkuð augljóst

Einn góðan veðurdag voru Kári og Elín að leika sér í sandkassanum í garðinum. Það gerðu þau alltaf saman á laugardögum. Mamma og Pabbi voru inni í eldhúsi að elda besta mat systkinanna, glóðarsteikta önd. Kári var svo spenntur að hann gat ekki beðið. Hann hoppaði uppúr sandkassanum en Elín barði laust í hann og skipaði honum að bíða.

Elín bað Kára um að setjast í sandkassann, hún hafði eitthvað að segja. Hún var föl í andlitinu og Kára leist ekki á blikuna, systkinunum hafði verið sagt frá því að Elín yrði mjög lasin einn góðan veðurdag og yrði líklega tekin frá fjölskyldunni. Kári neitaði að trúa að þetta væri mómentið sem hún yrði tekin. Hann reyndi að faðma hana en það gekk ekki vel (þó svo að Kári hafi verið mikil tilfinninga vera þá hafði hann aldrei getað barist við sársaukann við að faðma eigin systur)

Kári hljóp með Elínu inn og æpti og æpti á foreldrana sína, Elín var orðin blá, hún var að kafna sem var skrítið því hún hafði ekki látið neitt upp í sig.
Foreldrarnir sáu um leið hvað var að ske, hoppuðu upp í bílinn og brunuðu á Landspítalann Háskóla Sjúkrahús.

Læknarnir þekktu Kára og Elínu og þau þekktu læknana. Elín var send þráðbeint í aðgerð og Kári gat ekki slitið sig frá henni og var með og fylgdist með aðgerðinni

10klst síðar var Elín dáin…Kári gat ómögulega trúað þessu, hann var einn og hafði misst besta vin sinn.

Fjölskyldan fékk að fara heim og komst að því að glóðarsteikta öndin hafði brennt allt húsið niður og þau áttu ekki neitt lengur.

En horfið á björtu hliðanar, loksins gat Kári sofið á annari hliðinni, setið venjulega í bíl og ekki þurft að skera matinn ofan í systur sína

Hann hafði misst tvíburann sinn, síams-tvíburann sinn