Hæ?! Snjólaug heiti ég og er ég 9 ára gömul . Ég hef búið undanfarin ár hjá háaldraðri konu í sveit úr á landi eða nánar tiltekið í Trékyllisvík. Þessi ágæta kona hefur reynst mér mjög vel og hefur hún alltaf viljað mér vel.Mig langar aðeins til að deila með ykkur sögu sem ég hef lengi þurft að kasta af mér, og er hún á þessa leið:

Árið 1968 fæddist ég á breskri grundu og upplifi teboð og annað því um líkt á sunnudögum og var það aðal kappsmál húsbónda míns í þá daga að velja rétta litinn á sólhlífarnar í garðinum. Fólkið drakk te á fallegum blómadúk á meðan ég sat við labbir þeirra og drakk mjólkina mína úr skál. Það voru yndisleg bernskuár..

Þremur árum síðar stal mér vondur pípulagningarmaður sem hafði verið að leysa stíflu úr einu salerninu eftir að ein konan í teboðinu hafði snætt heldur mikið af rjómatertunni sem var á boðstólnum og flutti mig hingað á klakann. Þessi pípari var mjög illur og þurfti ég að hanga alein úti allar nætur og veiða borgarrottur hér og þar til þess að halda lífi. Hryllilegt að vera svo góður vanur og þurfa svo að fara að stunda það að éta seigar borgarrottur!!!

Þetta lagaðist mjög mikið þegar ung telpa að nafni Marta hin smarta, fann mig eina og yfirgefna og sendi mig hingað í Trékyllisvík til ömmu hennar. En ég var gjöf til hennar á 80 ára afmælinu.. ég fæ að sofa við hlið hennar alla daga og að hreinsa tennurnar hennar eftir matinn og er það besta sem ég veit að fá leifarnar beint í æð úr kandísnum.. Mmm nammi namm… einnig er ég svo ljómandi heppinn að fá að drekka vatnið sem hún geymir fölsku tennurnar í en þar er þetta sama bragð og er eftirkeimurinn himneskur :).

En já það eru ekki allar læður eins heppnar og ég :)