Einu sinni var alveg ýkt kúl gaur sem hét Mummi og var slökkvuliðsmaður.
Það var fimmtudagur og Mummi var að sinna sínu bráðnauðsinlega starfi að bjarga kettlingum niðrúr trjám. Hann var rétt búinn að ná einum þeirra niður úr stóru bláu tré sem hét Fannar þegar að aðstoðarmaðurinn hanns Grétar hringdi.
Mumma brá svo mikið að hann fleigði kettinum aftur fyrir sig í gamla konu og hún rotaðist. “Hvað?” Spurði Mummi í síman. Þú verður að koma stax það var hræðilegur eldsvoði! Sagði Grétar (sem var hudur by the way).
“Eldsvoði? Þetta er verk fyrir ….MUMMA”. Mummi gerði eitthvað rosalega kúl move og fleygði símanum upp í tréð Fannar af engri ástæðu og hljóp burt.
Grétar var búinn að bíða í heilar þrjár míutur þegar að Mummi braut niður vegginn á húsinu með risastórum kranabíl.
Mummi stökk út og sagði “Ég verð að komast á staðinn eins fljótt og ég get”.
Þá sagði Grétar “To the Mummimobile” Og þeir stukku báðir á fljúgandi teppi og flugu burt.

Nokkru síðar lentu þeir teppinu á norðurpólnum en komust að því að það var enginn eldsvoði þar. “Eitthvað gruggugt er hér á seiði” Sagði Mummi og tók upp gúrku.
“Við skulum vera vel á verði” Sagði Grétar og tók líka upp gúrku.
Þeir höfðu gengið um Norðurpólinn í dáldinn tíma þegar að þeir sáu mörgæs vera að leika sér með sokkabrúður. “Ég kom auga á brennuvarg” Sagði Mummi. Grétar rak upp ógeðslegt öskur og þeir hlupu báðir að mörgæsinni og byrjuðu að lemja hana með gúrkunum.
Mörgæsin æpti af hræðslu og byrjaði að hlaupa í hringi. Allt í einu breitti mörgæsin um stefnu og hljóp burt frá Mumma og Grétari.
“Hann flýr” sagði Mummi geðveikt shockeraður.
“Hann hefur augljóslega eitthvað óhreint í pokahorninu” sagði Grétar og hlóð gúrkuna sína.
Þeir höfðu kemt norðurpólin eitthvað um sjö sinnum þegar að þeirkomust að þeirri niðurstöðu að mörgæsin hafði verið numin á brott af risavöxnum Venus búum.
“Ég hefði mátt búast við eitthverju slíku frá þessum bandsettu venusbúum” sagði Mummi.
“Já, við skulum fara til baka” sagði Grétar mjög leiður.
En þegar að þeir komu að teppinu sáu þeir að mörgæsin var búinn að stökkva upp í og ætlaði að fljúga burt.
“Ó nei,” æpti Mummi og tók upp risastóra karteflu “þú sleppur ekki svona auðveldlega”. Hann kastaði kartöfluni af öllu afli í átt að mörgæsinni en hitti ekki. Nokkrum sekóntum síðar kom karfefla á fleigi ferð (eftir að hafa skotist í kringum allan hnöttinn) og lenti aftan á hausnum á Mumma sem rotaðist samstundis.
“NOOOOOOOO” æpti Grétar og kraup yfir meðvitundarlausum líkama Mumma. Taktu mig, taktu mig en leifðu honum að lifa.
“Ég er rotaður ég er ekki dauður” sagði Mummi út um annað munnvikið.
“Ó þannig”. Grétar stóð upp og sá að mörgæsin hafði kveikt á teppinu og hafði tekið sig á loft.
“Þú sleppur ekki svona auðveldlega”. Grétar stökk yfir á teppið og byrjaði að kirkja mörgæsina.
Mörgæsin náði þó að teyga sig í ullarnærbuxur sem lágu á teppinu og tróð þeim upp í munn Grétars. Grétar sleppti rétt í tæka tíð áður en mörgæsin kafnaði og öskraði niðurbældu öskri.
Grétar kyngdi nærbuxunum og stökk frá “borði”. Mörgæsin var alveg “WHA? Afhverju stökk hann af teppinu?” en þegar að hún snéri sér við sá hún að teppið stefndi í átt að kletti.
Mörgæsin reyndi að stýra teppinu frá klettinum en stjórntækin voru ónýt af engum ástæðum.
“AAAAAAAA” öskraði mörgæsin rétt áður en teppið klessti á klettinn og sprakk.

Stuttu síðar vaknaði Mummi af “rotingnum”. Hann sá að hættulegur skemmtarvargur hafði verið stoppaður, Grétar var mjög þreittur og ullarnærbuxurnar sem hann hafði fengið í jölagjöf frá ömmu sinni voru horfnar ásamt teppinu.
“Mér virðist hafa tekist að stöfða mikla hættu enn einu sinni, Grétar”. Mummi fór í geðveikt kúl stellingu og það glansaði mjög mikið á tennurnar hanns af eitthverjum ástæðum. “Einn daginn með mikilli heppni verður þú jafn fær og ég”.
Allt í einu verð Grétar á svipinn eins og hann hafi nýlega innbyrgt þrjár skeiðar af mannaskít. Augasteinarnir byrjuðu að minka og hann varð óeðlilega grænn á lit …
Það næsta sem heirðist var óhemju kvennlegt öskur Mumma.

Eftirmáli:

Grétar var ráðinn til að leika aðal hlutverkið í mynd Stefáns Spilaborgar, “Jón Jónson fer í bankann” og vann óskarsverðlaun fyrir verkið. Nú býr hann í risastóru húsi sínu á eyju sem hann keypti, með martini drykk í einni hendinni og vindil í hinni.

Mummi komst af spítlanum nokkrum mánuðum seinna og vinnur enn sem slökkvuliðsmaður og er kominn með nýjann aðstoðar mann sem gengur undir nafninu Skúli Götusleikir og er risavaxinn, skapvondur broddgöltur sem talar bara portúgölsku.

Og á norðurpólnum, í rústum þess sem var áður fljúgandi teppi rís hönd … hönd mörgæsar …